We weten allemaal hoe vaardig kinderen zijn met elektronische apparaten. We zien dat peuters, de kunst van het lopen amper machtig, geboren lijken te zijn met een aanleg en begrip om de apps en spelletjes te spelen op mama’s mobiele telefoon of de tablet van papa, of zelfs hun eigen ‘kindvriendelijk’ apparaat.
Je hebt vast wel eens in een restaurant een peuter met een woedeaanval gezien. De ouders zoeken in hun tas snel een tablet of telefoon om aan het kind te geven. Een tablet of smartphone wordt dan gewoon de technologisch meest geavanceerde fopspeen die we ooit hebben gezien en blijkt in de meeste gevallen te werken.
Maar welke prijs betalen onze kinderen? Zijn er potentiële risico’s waar we ons nog niet bewust van zijn? Leidt het gebruik van een scherm om je kind bezig te houden en te vermaken daadwerkelijk tot kans op beschadiging van het kind of het uitstellen van hun sociale ontwikkeling?
De inzichten van psycholoog Sue Palmer
10 jaar geleden schreef Sue Palmer een boek genaamd Toxic Childhood, waarin zij waarschuwde voor de lichamelijke en geestelijke gezondheidsgevaren bij kinderen die veel tijd achter het beeldscherm van een tablet of smartphone doorbrengen. Het lijkt erop dat haar visioen werkelijkheid is geworden. Sue Palmer, in een artikel voor de Daily Mail:
“Mijn angsten zijn realiteit geworden. Hoewel ik één van de eersten was om te voorspellen hoe verraderlijk deze technologie in het leven van jongeren zou binnen dringen, ben ik zelf verbijsterd over de snelheid waarmee de kleinsten slaven van hun scherm worden. En hoe oudere kinderen zich definiëren door virtuele personages “
Gemiddeld brengen kinderen van vandaag tussen de vijf en zes uur per dag door met staren naar beeldschermen, op hun smartphones, tablets, computers, of televisies. Veel kinderen kijken tegelijkertijd televisie, surfen op het web en op hun telefoon of computer.
Kinderen hebben zich de technologie snel eigen gemaakt, maar omdat het zich allemaal zo snel heeft ontwikkeld, vinden ouders het moeilijk om het allemaal bij te benen, laat staan om er toezicht op te houden. Omdat dit soort draagbare (en verslavende) technologie nog relatief nieuw is, zijn kinderen vandaag de dag argeloze proefkonijnen in een experiment – de langetermijneffecten van deze ontwikkeling moeten nog ontdekt worden.
Palmer en andere deskundigen hebben ontdekt dat er een stijging is van het voorschrijven van het geneesmiddel Ritalin, dit middel wordt het meest voorgeschreven bij ADHD. Vier keer zo veel, in minder dan tien jaar. Dat je het even weet.
We kunnen deze verschuivingen ook waarnemen in ons zelf. Nog niet zo lang geleden, zouden we lange artikelen rustig gaan zitten lezen of kijken naar een vijf minuten durende video met de gedachte dat het een leuke manier is om zo de tijd door te komen. Vandaag de dag willen we nog steeds informatie, maar we willen het zo snel en efficiënt mogelijk .
We lezen alleen titels van artikelen en veronderstellen dan dat we het volledige verhaal weten. Tenzij een film echt boeiend is, kunnen we het zelfs moeilijk volhouden om 2 uur stil te zitten, zonder naar onze smartphone te grijpen om vervolgens slechts gedachteloos te scrollen over allerlei berichten.
Volgens Palmers onderzoek kan overmatig schermgebruik worden gekoppeld aan obesitas, slaapstoornissen, slechte sociale vaardigheden, agressie, depressie, en onderpresteren op school. Dit laat weinig te raden over, gezien de recente opmars in smartphones en tablets samenvalt met de verzwakking van de geestelijke en lichamelijke gezondheid van kinderen in alle leeftijdsgroepen.
Uit een ander onderzoek is gebleken dat 10% van de kinderen onder de vier naar bed wordt gebracht met een tablet of smartphone om mee te spelen voordat ze in slaap vallen. Een andere studie toonde aan dat van de gezinnen met jonge kinderen die ook een tablet hebben, een derde van de kinderen jonger dan drie hun eigen tablet hebben om mee te spelen. Babywinkels verkopen zelfs specifiek speelgoed ontworpen voor tabletgebruik, zoals een ‘activiteitenkinderstoel,’ waar een tablet aan kan worden vastgezet om peuters te vermaken.
Het zal niemand verbazen dat Steve Jobs zijn eigen kinderen helemaal niet met iPads liet spelen. Was deze informatie eerder bekend geworden, zouden andere ouders misschien zijn overwegingen opgevolgd hebben.
Wat zijn andere bijwerkingen op kinderen?
Het probleem is niet alleen dat de beeldschermen van invloed zijn op onze kinderen, of wat ze aan het doen zijn, tenslotte zijn ze ook regelmatig educatieve spelletjes aan het spelen, en leren ze zelfs rekenen en schrijven op hun apparaat. Erger nog, en belangrijker, het beeldscherm vervangt daarmee de ervaringen die het leven kinderen te bieden heeft. Ervaringen die hen moeten vormen voor de rest van hun leven.
De kinderen van vandaag hebben veel minder mogelijkheden om echt te spelen, te leren door ervaring en om te leren van hun fouten. Ze missen een belangrijk deel in hun sociale vorming, een tijd waarin ze moeten leren overweg te kunnen met hun leeftijdgenoten en de wisselwerking met volwassenen en gezagsdragers.
Veel achter het beeldscherm zitten ontneemt het kind ook de mogelijkheid om de fantasie en verbeelding te laten spreken en ontwikkelen, een van de meest opwindende geschenken die een kind bezit.
Palmer zegt:
Echt spelen is een biologische noodzaak voor het kind. Een psycholoog vertelde me dat het ‘van vitaal belang is voor een gezonde ontwikkeling zoals voeding of slapen’
Als het zenuwstelsel dat de sociale en fantasierijke ontwikkeling beheert, niet in de vroege jeugd kan worden ontwikkeld, zal het moeilijk zijn dit in latere jaren aan te leren. Een hele generatie kan opgroeien zonder het geestelijk vermogen om hun eigen plezier te maken, hun eigen spel te bedenken en te genieten van echte vriendschappen – allemaal door langdurig gebruik van beeldschermen.
Spelen helpt kinderen initiatief, probleemoplossende vaardigheden, zelfvertrouwen, doorzettingsvermogen en veerkracht te ontwikkelen. En spelen met andere kinderen is van belang voor hun emotionele ontwikkeling, het ontwikkelen van empathie en compassie voor anderen. Door te spelen, leren kinderen uit de eerste hand hoe de wereld werkt.
Dus, wat te doen?
Volgens de Amerikaanse Academie van Pedagogen is het van belang dat kinderen onder de twee jaar niet in aanraking komen met beeldschermen in welke vorm dan ook. Boven de twee jaar oud, adviseren ze niet meer dan twee uur per dag.
Speel met je kinderen. Ik weet dat we allemaal erg druk zijn met onze alledaagse bezigheden in deze moderne tijd. Als je dan een tablet aan je kind geeft tijdens het koken, de was, de boodschappen, of een van de duizend andere taken waar je elke dag mee opgezadeld wordt, geeft dat je het idee meer tijd te hebben. Maar toch. Afhankelijk van de leeftijd van het kind, kun je je kind betrekken bij de bezigheden waarmee je bezig bent. Moedig ze aan vragen te stellen en te leren zonder İpad en smartphone. Onze kinderen zijn de toekomstige beleidsmakers en leiders van deze aarde. Laten we onze kinderen helpen zich te ontwikkelen tot goede beroepsoefenaren.
Veel liefde
