Heb je weleens een spirituele ervaring gehad die je verbond met de vrede, openheid en liefde die je bent? Of heb je misschien een staat van zaligheid en eenheid ervaren met een ander persoon? Misschien denk je van niet en wil je dit graag ervaren? Het zijn zeker krachtige momenten die een glimp kunnen bieden van onze ware essentie, voorbij de mentale verstoring. Vanmorgen nog dacht ik terug aan bepaalde diepgaande staten van verbinding die ik in het verleden heb gevoeld, en aangezien ik het de laatste tijd emotioneel wat zwaarder heb, verlangde ik ernaar die verbinding weer te ervaren.
Terwijl mijn geest rondjes rende, in het gemis van die verbinding die ik ooit voelde, realiseerde ik me: wacht eens even. Hoe wil ik een ervaring najagen van vrede en geluk zonder bemoeienis van mijn geest… MET mijn geest? Waarom probeer ik iets te forceren wat altijd natuurlijk komt? Een glimp van onze ware aard kan zeker verfrissend voelen als het je komt onderbreken tijdens een vaak veel te drukke en stressvolle gedachtestroom. Maar hoe nuttig is het om te proberen dat na te bootsen of te bevatten met diezelfde gedachten, als de essentie van die liefde en vredige verbinding van voorbij je gedachten komt? Hoe relevant is het om het na te jagen buiten onszelf met alleen onze geest, als het een staat is dat niets anders vraagt dan de deelname van ons meest innerlijke zijn?
Kijkjes in onze vredige en stille aard zijn niet bedoeld als nieuwe mentale doel of bestemming. Ze dienen juist als herinnering dat deze momenten niet door je geest gemaakt worden, maar simpelweg zijn en gebeuren zonder er moeite voor te hoeven doen. Dat najagen en proberen het na te bootsen duwt de ervaring juist weg. Onze ware aard is niet iets om te maken, het is er al en het is wie we al zijn. Als ons hoofd zegt ‘maar ik kan die staat niet bereiken, ik kan me niet verbinden, ik heb dit of dat nodig om me te verbinden’, dan is dat precies de mentale ruis die de verbinding verbreekt die het juist zegt te willen bereiken. Geloof er dus niets van, want het leidt je nergens
Het voelt misschien moeilijk om ons hoofd te temmen en ons eraan te herinneren dat het niet hoeft te proberen overal de baas over te zijn, maar het is verrassend makkelijk om het verschil op te merken tussen hoe we ons voelen als we die controle zoeken en ons vastklemmen aan iets versus wanneer we het moment ons gewoon laten leiden. In het ene geval ben je druk, maak je spanning en lijden, houd je het geloof in stand dat we iets missen en doe je juist aan zelfsabotage (uit eigen ervaring) … terwijl je in het andere moment vrede hebt met wat er is en je je niet bezighoudt met obstakels en verwachtingen die voorkomen dat liefde en verbinding kunnen vloeien. Uiteindelijk hebben we alleen bewustzijn nodig om het verschil te zien en keuze om weer te kiezen, dingen die we allebei gewoon hebben.
We zijn de baas, maar niet op de manier die onze ego graag zou willen zijn. Waar we de ‘baas’ over zijn is of we kiezen om al onze kracht aan de geest te geven, zodat die ons kan geven waar het niet voor is gemaakt, of simpelweg toestaan alles plaats te laten hebben zonder verdere voorstelling of verwachting. De geest is gereedschap voor het praktische en actieve aspect van onze creatie, maar het is in ons hart dat we ons verbinden met onze vrede en duidelijkheid en inzicht ontvangen.
“Integratie gebeurt door je uit je hoofd te bewegen, waar je vastzit in de mindset van slachtoffer/dader, en te gaan naar het centrum van je hart. Dat centrum heeft geen filters die zeggen ‘ik ben beperkt, ik ben niet genoeg’. Bevind je je in je hart, dan beweeg je je naar de perceptie van een medeschepper. Je bent een medescheppend wezen, en je kan zien hoe en waarom je een ervaring creëert en hoe die jou dient.” – Wendy Kennedy
Dit artikel is een simpele herinnering en uitnodiging voor ons allemaal om goed te kijken naar de illusie van gebrek, van het verhaal dat we onszelf vertellen dat ons drijft tot het najagen van externe dingen. Nu is een goed moment om de gewoonte los te laten van het zoeken buiten jezelf en de angst die daar achter zit in het licht te brengen. We kunnen onszelf laten voelen, alle verhalen eromheen naar boven halen, en een nieuwe keuze te maken: houd ik vast of laat ik gaan? Blijf ik op deze manier leven? Zijn mijn verhalen van gebrek waar? Staan ze me toe me uit te breiden of beperken ze me?
Ware vrede en verbinding komt überhaupt nooit voort uit een ‘gebrek’ dat wordt vervuld of een race die wordt gewonnen. Voorwaardelijke vrede is geen ware innerlijke vrede. Ware vrede en verbinding bevindt zich altijd binnenin je en is verbonden met alles en iedereen. Dus waarom zou je doorgaan met het patroon van schoonheid en verbintenis najagen met een mindset die geprogrammeerd is om de schoonheid en verbintenis te missen die nu is?
Het najagen van liefde, waarheid, spirituele verbinding, vrede, stilte, creativiteit… Het is als het najagen van lucht. Het is onzinnig, want het is altijd overal.
“Probeer je altijd ergens anders te komen dan waar je nu bent? Is het meeste van wat je doet slechts een middel tot een doel? Is voldoening altijd net om de hoek, of beperkt tot kortstondig plezier, zoals seks, eten, drank, drugs of sensatie en opwinding? Ben je altijd gericht op worden, bereiken, en verwerven, of altijd weer op jacht naar een nieuwe sensatie of plezier? Geloof je dat je het verwerven van meer dingen zal betekenen dat je meer voldoening ervaart, goed genoeg zult zijn, of psychologisch compleet zult zijn? Wacht je op die man of vrouw die betekenis aan je leven zal geven? In de staat van bewustzijn die de geest kan identificeren, wordt de kracht en de oneindige creatieve potentie die verborgen liggen in het Nu compleet verdekt door psychologische tijd. Je leven verliest dan haar kleur, haar frisheid, haar gevoel van verwondering. De oude patronen van gedachtes, emoties, gedrag, reacties en verlangens worden uitgevoerd in eindeloze herhalingen, een script in je hoofd dat je een soort van identiteit geeft maar de realiteit van het Nu vervormt of verhult.” – Eckhart Tolle
