Godinnen in de vrouw: Epiloog

Godinnen in de vrouw: epiloog

Deze serie artikelen gaat over de vrouwelijke archetypen zoals Jean Shinoda Bolen ze heeft beschreven aan de hand van godinnen uit de Griekse mythologie. Elke godin vertegenwoordigt een karakterstructuur met goede eigenschappen en valkuilen, eigen schaduwaspecten en een eigen potentieel voor persoonlijke groei.

Lees ook:
  1. Godinnen in de vrouw
  2. Artemis
  3. Athena
  4. Hestia
  5. Hera
  6. Demeter
  7. Persephone
  8. Aphrodite

We zijn nu zeven karakters, zeven manieren van prioriteiten stellen, zeven manieren van reageren tegengekomen. Iedere godin heeft haar kwaliteiten en haar valkuilen. De essentie van ‘een goed mens zijn’,  zit hem in de mix tussen de godinnen. We zijn een onvolledig mens als we alleen maar Artemis, of Demeter, of Hera zijn. Als we de kwaliteiten van alle archetypen in ons verenigen, dan weten of voelen we wanneer we onze schouders ergens onder moeten zetten, of wanneer we even voor onze eigen rust moeten kiezen. Wanneer we onszelf moeten profileren, of wanneer we een ander even op de voorgrond moeten laten. Er is geen ‘beste keuze’ in het aangaan of beëindigen van een relatie, maar als we weten wat onze diepste drijfveren zijn om voor een man of een gezin te kiezen, kunnen we een keuze maken die bij ons past en ons vervulling zal geven.

We zijn allemaal een mix van archetypen

De meeste vrouwen staan onder invloed van één ‘hoofdarchetype’. Dat voelt voor hen aan als ‘wie ze zijn’.  Dat bepaalt hún waarheid, hun invulling van vrouw-zijn. Daarnaast kunnen er andere archetypen werkzaam zijn of ontwikkeld worden. In principe zijn alle archetypen in ons aanwezig, latent, als zaden in de grond. Ze komen tot bloei als we ze cultiveren en verzorgen. Doen we er niets mee, dan blijft hun potentie onontwikkeld. We kunnen het gevoel hebben dat we met een bepaalde drijfveer in dit leven helemaal niets hoeven. Als het jouw waarheid is, doen! En soms is de tijd ineens rijp om een zaadje tot ontwikkeling te brengen dat lang heeft liggen slapen. Je ontdekt daarmee een kant van jezelf die latent aanwezig was totdat je er iets mee doet. Alles wat je aandacht geeft, groeit.consument

We vullen elkaar aan in een groter geheel

Deze kennis heeft mij persoonlijk geholpen om meer ontspannen met andere mensen om te gaan. Door archetypen te benaderen als ‘fragmenten van het goddelijke’ krijgen al die menselijke karakters ineens een reden, een plaats en een doel. Het grotere plaatje wordt duidelijk. Als je jezelf kunt zien als een archetype waaruit een palet aan positieve eigenschappen en valkuilen ontstaat, kun je ook gemakkelijker accepteren dat andere vrouwen jou aanvullen. Je hoeft het niet als een bedreiging te zien dat anderen dingen anders doen dan jij. Het is niet meer nodig om jezelf met anderen te vergelijken. Wanneer iemand iets beter kan dan jij, hoef je niet meer te denken: “Zo had ik ook moeten zijn”. Je kunt er tegenaan kijken als: “Zo, dus dit is háár rol in het geheel. Inspirerend! Misschien kan ik er wat van leren”. Wanneer je merkt dat je zelf iets veel beter kunt dan anderen om je heen, hoef je je niet langer te ergeren aan hun ‘onvermogen’.  Dit is jouw bijdrage aan het grote geheel. Op het moment dat je dat beseft, kun je met mildheid kijken naar het ‘minder goed kunnen’ van een ander. Je kunt daar met geduld en begrip mee omgaan. Je kunt het ‘Ik moet ook altijd alles zelf doen’ loslaten. Je doet die dingen die passen bij jouw dominante archetype(n). En de andere zaken worden gedaan door iemand die dat weer beter kan. Je doet nooit ´alles alleen´. We vullen elkaar aan. En een ander doet misschien dingen die je voor lief neemt.

Een andere visie op het begrip ‘maagdelijkheid’

Jean Shinoda Bolen beschouwde het maagdelijk-zijn of juist niet als zo’n cruciaal punt dat ze dat gegeven heeft gebruikt om godinnenarchetypen in onder te verdelen. Om die keuze te begrijpen, moeten we weten dat in pre-patriarchale culturen een andere begrip van maagdelijkheid werd gebruikt dan dat wij doen. In de pre-patriarchale definitie is maagdelijkheid geen staat van seksueel onaangeraakt zijn, maar een vorm van persoonlijke autonomie. Een vrouw is ‘maagdelijk’ als ze niet wezenlijk wordt veranderd door gebeurtenissen of factoren van buitenaf. Natuurlijk heb je daar altijd mee te maken, maar het is de kunst je wel te laten beïnvloeden door die gebeurtenissen, maar je eigen kern niet kwijt te raken. Godinnen vernieuwden hun maagdelijkheid door ritueel te baden. Ze reinigden zich symbolisch van externe invloeden. Ze trokken zich terug, namen tijd voor zichzelf en verwijderden alles wat was blijven plakken en wat niet van hen was.

Juist doordat vrouwen tijdens het patriarchaat zijn gedwongen om hun eigen, aangeboren yang-eigenschappen af te staan in ruil voor acceptatie door een man-gedomineerd systeem, zijn ze in een toestand terechtgekomen waarbij ze onweerstaanbaar naar mannen gingen hunkeren. Het is onvoorstelbaar wat er aan psychische energie van een vrouw weglekt op momenten dat er een man in beeld is. Ze vergeet dikwijls haar talenten, ambities, of besteedt er veel minder tijd aan. Veel vrouwen komen pas aan het ontwikkelen van hun talenten toe als ze single zijn. Of wanneer ze zich terugtrekken op het platteland, in een klooster, of waar dan ook waar het rustig is. Dan pas wordt het boek geschreven, het bedrijf uitgedacht, de praktijk opgericht. Als ze in een maagdelijke staat van zijn verkeren.

Wij zijn geneigd te zeggen dat het de aard van de vrouw is dat ze van nature minder ambitieus is dan een man, maar ik geloof dat niet. Het is de oorsprong van een vrouw om het centrum en de rode draad en de leiding te zijn in het stamleven. Dat kan ze niet als ze volledig wordt geabsorbeerd door mannen. Daarom werd in het verleden het geestelijk maagdelijke van een vrouw zo gewaardeerd en zijn er veel manieren ontwikkeld om dat steeds weer te herstellen. Gelukkig komt daar nu steeds meer aandacht voor.hoogsensitieve ondernemer

Vrouwen verlangen ten diepste naar heelwording van hun yang

Vrouwen die erg gehecht zijn aan mannen, zich onveilig voelen als ze geen partner hebben, hun partner niet los kunnen laten of ruimte voor zichzelf kunnen geven,  doen dat vaak om het yang te krijgen dat ze zo ontberen. Dat is te helen door het yang in henzelf wakker te maken en de autonome godinnen de plek in hun leven te geven die ze verdienen. Dan pas zijn ze in staat om hun doelen en idealen te realiseren, om krachtige prestaties voort te brengen, ongeacht of er een man in hun leven is of niet. Vrouwen zijn lang economisch en financieel afhankelijk geweest van mannen. Het gezegde gaat: “wiens brood men eet, diens woord men spreekt.” In vroeger tijden begreep men, dat als een vrouw een werkelijk authentieke, autonome vrouw wilde zijn (wat niet betekende dat ze mannen ontweek, van het moederschap afzag of een autoritaire kattekop werd!), ze zich regelmatig van mannen moest distantiëren en vooral niet van hen afhankelijk moest zijn. Vrouwen vormden een zorgende zusterschap waarop vrouwen konden terugvallen en namen voor elkaar de positie in die nu vaak wordt vervuld door de romantische relatie.

Van twistappel naar het plukken van vruchten

In de mythologie werd een gouden appel uitgereikt voor de mooiste godin.  Wat lijkt op een onschuldige miss-verkiezing, is een allesbehalve onschuldige gebeurtenis waarbij de godinnen hun autonome maagdelijkheid verloren! Mannen wilden bepalen welke godin de mooiste was. Nu is er geen ‘mooiste’ of ‘beste’ godin, want ze hebben allemaal hun eigen goede kanten. En dan gebeurt het: er ontstaat twist tussen de godinnen. Haat en nijd. De godinnen zijn niet maar autonoom, niet meer maagdelijk. Ze zijn beïnvloed door een man. Ze hebben zijn goedkeuring nodig om acceptabel te zijn. En op dat moment valt de zusterschap uit elkaar.

Onze uitdrukking ‘twistappel’ verwijst naar deze mythologische gebeurtenis. Op het moment dat een waardeoordeel wordt uitgesproken, een hiërarchie wordt aangebracht waar eenheid in verscheidenheid was, raken de godinnen verzwakt. Het woord ‘twist’ wordt bijna automatisch geassocieerd met vrouwen. Vrouwen zijn dikwijls allesbehalve leuk tegen elkaar. Maar wat als dat nou eens een patriarchale ziekte is, in plaats van onze wezenlijke natuur? Het is ooit anders geweest. En dat is uit ons collectieve geheugen gewist. Het tegen elkaar opzetten van vrouwen door ze onder elkaar te laten twisten om de gunst van een patriarchaal systeem is misschien wel het meest succesvolle en briljante staaltje van verdeel-en-heerstactiek geweest.

We weten niet meer beter dan dat vrouwen valse katten zijn. En dat is een onrechtmatige daad tegen zowel vrouwen als de vrouwelijke kracht. De eenheid, en daarmee de kracht, van het Vrouwelijke, takelen af. De opmaat voor een tijdperk waar masculiene waarden vrij spel hebben omdat er geen balans meer is. Als er een waardeoordeel wordt toegekend aan de godinnen, de karakters, archetypen in vrouwen, ontstaat er een scheuring: jíj bent oké en jíj bent niet oké. Er ontstaan verdraaiingen en schaduwaspecten. De eenheid raakt buiten beeld. De kwaliteiten van archetypen worden verwrongen en kunnen hun bijdrage aan de heelheid niet meer leveren. De tijd is rijp om ons te gaan herinneren dat wij ooit zusters zijn geweest. En dat we alleen tot onze oorspronkelijke en ware kracht kunnen terugkeren als we de zusterschap herstellen.

De tijd is aangebroken om deze ontwikkeling te stoppen en op te heffen. Om alle godinnen en archetypen te genezen van hun schaduwaspecten en uiteindelijk de heelheid, glorie en kracht van het Oervrouwelijke weer te gaan herstellen. Om de vruchten te plukken van onze vrouwelijkheid in plaats van verdeeld te blijven door twistappels die tussen ons in zijn geworpen. In een door mannen gedomineerde maatschappij gaat de voorkeur uit naar de archetypen die mannen het meest van pas komen. Een man heeft niet veel aan een autonome Artemis die hem uitdaagt, een competente Athena die hem voorbijstreeft of een ingetogen Hestia die hem ontwijkt. De afgelopen duizenden jaren hebben de kwetsbare godinnen de voorkeur gehad in een vrouw. Een vrouw werd gewaardeerd als ze het moederschap boven andere aspiraties stelde (Demeter), trouw en dienstbaarheid als haar belangrijkste levensdoel zag (Hera), en zich afhankelijk en passief opstelde en zich voegde naar de wensen van anderen (Persephone). Om over het lot van Aphrodite maar te zwijgen.

Die twist tussen vrouwen vindt nog altijd op volle kracht plaats. Er zijn grofweg drie ‘levenspaden’ die je als vrouw kunt kiezen: je eigen doelen nastreven (de maagdelijke godinnen), op zoek gaan naar relatie en verbinding (de kwetsbare godinnen) en je creatieve, sensuele en transformerende kant ontwikkelen (Aphrodite). Wie is er nou eigenlijk een ‘echte vrouw?’  Het geëmancipeerde kamp zal volmondig roepen: als je onafhankelijk bent en doet wat je zelf wilt! Erg leuk, maar wordt het op den duur niet wat eenzaam? Het ‘traditionele kamp’ zal roepen: je bent er als vrouw om te moederen en er te zijn voor je dierbaren! En die machteloosheid valt wel mee. The hand that rocks the cradle rules the world wordt er wel eens gezegd. Allemaal heel erg mooi, maar de geschiedenis laat ons overduidelijk zien dat vrouwen vanuit de invloed van de kwetsbare godinnen beslist niet genoeg macht uitoefenden om de wereld in balans te houden. Toen vrouwen uit het openbare leven en de gezaghebbende posities verdwenen en huisvrouwen werden, bleek dat een opmaat voor een samenleving waarin competitie het hoogste goed werd en de leefbaarheid kelderde. Aphrodite zal roepen: je bent pas een echte vrouw als je je sensualiteit en creativiteit omarmt! AphroditeHeerlijk, maar als we ons verliezen in liefde en het kunstenaarschap, heeft een samenleving geen solide basis.

Op de vraag: ‘wie is een échte vrouw?’ luidt het antwoord: allemaal! De archetypen vullen elkaar aan en werken samen als zusters. Daarom draait emancipatie niet om onafhankelijk zijn, maar om zelf te kiezen voor wie je wilt zijn, los van het oordeel van mannen in je leven of de opvatting van de maatschappij. Het gaat om het leven van jouw waarheid, of dat nu een gezin met zes kinderen is, een zinderende verhouding, een huisje op het platteland helemaal van jou alleen, huisje boompje beestje, een wetenschappelijke carrière of een bestaan als kunstenares.

Het doorbreken van de yin/yang-illusie

Je hoort vaak over relaties zeggen dat de vrouw het yin inbrengt en de man het yang en dat man en vrouw elkaar aanvullen en completeren. Voor de maagdelijke godinnen gaat dit absoluut niet op! Zij voelen zich heel en compleet in zichzelf en kunnen de nodige yang-krachten uit hun eigen psyche halen. Zij zoeken in een man vooral kameraadschap en gedeelde interesses. Voor Hera-vrouwen en Persephone-vrouwen geldt dit wel. Zij ervaren het als een gemis als er geen man in hun leven is. Voor een Aphrodite-vrouw ligt dat nog weer anders. Zij heeft wel een duidelijk omlijnd besef van zelf, maar heeft een sterke behoefte aan erotische bevestiging door een man. De behoefte van een Hera- en Persephone-vrouw is veel minder seksueel en meer relationeel van aard.

Vrouwen die vooral onder invloed van de kwetsbare godinnenarchetypen staan, kunnen een patroon ontwikkelen waarin zijzelf het yin in de relatie inbrengen en van hun partner een stuk yang verwachten. Vaak ontstaat er dan een patroon waarin zij sterk op huis, haard en gezin is gericht waarbij hij de (hoofd)kostwinner is. Hij is een soort schildwacht die de problemen en klussen opknapt en zijn vrouw een beetje in de luwte houdt. Als ‘samenwerkingseenheid’ werkt dat. De keerzijde hiervan is dat beiden eenzijdig blijven en hun spirituele ontwikkeling sterk wordt geremd. Als een vrouw zich geen yang-eigenschappen eigen maakt door de maagdelijke godinnenarchetypen in zichzelf te ontwikkelen, zal ze geen duidelijk omlijnd ik-besef ontwikkelen. Ze loopt daardoor het risico een speelbal te worden van het beroep dat haar kinderen, partner en huishouden op haar doen. Ze gaat sloven om het iedereen naar de zin te maken. Uit het feit dat dat het welzijn van vrouwen ernstig inperkt, kun je opmaken dat dat dus onmogelijk de ‘natuurlijke’ of ideale situatie voor een vrouw kan zijn! Ze gebruikt haar vrouwelijke kwaliteiten eenzijdig vanuit haar zorgende, aanvoelende pool en niet om de balans in het grotere geheel te bewaken. Ze kan zo geen krachtig tegenwicht te zijn voor de scherpe, mannelijke doe-kracht die beslist afgeremd moet worden.

Hierdoor ontstaat de maatschappijvorm waarin de mannen in het publieke domein actief zijn en vrouwen in het private, huiselijke domein. Het publieke, mannelijke domein ontaardt daardoor in een soort gladiatoren-arena waarin masculiene waarden de dienst uitmaken en het eindelijk alleen nog maar om competitie en scoringsdrift gaat. Het vrouwelijke domein wordt hierdoor te eng en bekrompen, te krap. Haar huiselijke beslommeringen worden, in plaats van een zinvolle activiteit om zichzelf op te laden, haar voornaamste bezigheid. Hierdoor dooft haar passie uit en haar grip op en wordt haar betrokkenheid met de buitenwereld te klein. Man en vrouw groeien uit elkaar omdat ze elkaars belevingswereld niet meer begrijpen. Hierdoor kunnen de beide sferen elkaar niet meer bevruchten en inspireren, waardoor een kale, dode maatschappij overblijft. Het mannelijke draait door in zijn eigen scoringsdrift en op hol geslagen daadkracht, waardoor er een samenleving ontslaat waarin er geen rem meer zit op wetenschappelijke en technologische ontwikkeling waardoor uiteindelijk ieders welzijn en vrijheid wordt bedreigt. Het vrouwelijke draait door in zorgzaamheid en ontvankelijkheid. Ze durft niet meer handelend op te treden, ze weet niet meer hoe dat moet. Ze verliest zichzelf in moederen en opofferen. Zo kan de vrouwelijke kracht de mannelijke niet meer afremmen en in goede banen leiden, waardoor de samenleving op zijn eigen vernietiging afraast.

In de oude Indiase cultuur wordt de connectie tussen het mannelijke en het vrouwelijke weergegeven in een daadwerkelijke verbinding: de fallus en de vrouwelijke cirkel zijn met elkaar verbonden. Dat is niet alleen een seksuele, maar ook een emotionele, mentale en spirituele intimiteit: beide polen zijn in nauw contact met elkaar. Er is interactie. In de sterk patriarchale Griekse en Romeinse cultuur daarentegen, zijn de fallus en de cirkel (yoni/vagina) uit elkaar gehaald. Bij de voordeur van het huis stond een pilaar, die de fallus/Hermes/Mercurius vertegenwoordigde. De mannelijke kracht diende als schildwacht en hield de negatieve invloeden buiten. Binnen in het huis lang de ringvormige haard, het vrouwelijke principe dat het gezin bijeen hield. De sferen van man en vrouw waren, hoewel anders, in de prepatriarchale culturen niet strikt van elkaar gescheiden. Man en vrouwen hadden nog enig contact met elkaars belevingswereld. In de latere patriarchale culturen heerst het mannelijke in de buitenwereld en het vrouwelijke in de huiselijke wereld. Er bestaan twee strikt gescheiden bestaanswereld naast elkaar die eigenlijk niet te verenigen zijn. Doordat de aangeboren verschillen tussen mannen en vrouwen werden uitvergroot en uitgespeeld, begrijpen zij elkaar ook niet meer. De harde, masculiene wereld waar op leven en dood wordt gevochten, zaken gedaan en intriges uitgespeeld om zo hoog mogelijk op te klimmen, stond in schril contrast tot de vrouwelijke, innerlijke wereld. Deze speelde zich vaak letterlijk in het duister af, omdat de huizen hokkerig waren en er nog geen elektrisch licht bestond. Daar werd alleen gezorgd, gezoogd en gediend. Het werd soft en plakkerig. Een vrouw was op een man aangewezen als beschermer van haar habitat, daarbuiten kon zij niet meer leven. Ze ging haar man claimen en vleien in een poging hem onvoorwaardelijk bij zich te houden, want ze kon  letterlijk niet zonder hem bestaan. Er was geen gezonde, autonome bestaansgrond meer in haar. Ze had geen keuzemogelijkheden, geen afgebakende identiteit, geen hoger doel in het leven. De macht van de wijsheid van de slang en de maagdelijke godinnen was uitgedoofd.

In een moderne vorm worden vandaag de dag de rollen van vrouwen en mannen nog altijd zo weergegeven. De man is kostwinner of verdient in ieder geval het meeste geld, en beweegt zich hoofdzakelijk in de buitenwereld. Hij heeft de zachte binnenwereld die door zijn vrouw wordt gecreëerd, hard nodig om te ontladen van de masculiene wereld waar hij zijn werktijd doorbrengt en waar zijn creatieve zachte en liefdevolle kant niet meetelt. Hij heeft het thuisfront nodig om daarmee in contact te blijven. Hij zal er onbewust op aansturen dat zijn vrouw die rol blijft vervullen, al belijdt hij met de mond dat hij voorstander is van vrouwenemancipatie. Doordat hij zijn mannelijke rol eenzijdig blijft vervullen, kan ook de rol van zijn vrouw niet volledige uitrijpen.Hoe vrij zijn we in onze relaties

De vrouw, die de huishoudelijke beslommeringen voor haar rekening neemt, blijft eenzijdig gevoed worden door haar gerichtheid op anderen, moederschap en het cultiveren van de warmte van het thuis. Ze wil misschien niet eens een carrière, die harde wereld daarbuiten ligt haar niet. Ze weet niet hoe ze zich daar staande kan houden en dat leert ze ook niet. Daarom heeft ze haar man nodig als schildwacht naar de buitenwereld. Zo blijft ook zijn onvolledig ontwikkeld en worden haar yang/aspecten niet ontplooid. Deze patronen kalven steeds verder af, maar bepalen nog altijd voor een groot deel de maatschappij, onze relaties en onze ontwikkeling. En dat komt gedeeltelijk omdat we de masculiene natuur van de buitenwereld niet werkelijk willen aanpassen, maar ook doordat vrouwen zich zo vereenzelvigen met hun patriarchale rol dat ze denken dat ze iets verkeerd doen als ze die van zich afwerpen. Net zoals mannen het angstig vinden om opnieuw hun binnenwereld te verkennen, vinden veel vrouwen het eng op opnieuw hun weg te leren vinden in de buitenwereld.

De illusie van patriarchale culturen, en het mechanisme waarmee de macht van zowel vrouwen als mannen effectief wordt ondermijnd, is de opvatting dat er een verschil is tussen publiek en privaat. Dat is niet zo, en iedereen die ooit psychische problemen heeft gehad zal dat kunnen bevestigen. Je problemen neem je mee naar je werk. In prepatriarchale culturen was er geen wezenlijk verschil tussen publiek en privaat. Dat vloeide in elkaar over. Alles was één. Het was vrouwen ook veel gemakkelijker om invloed uit te oefenen in een wereld waarin alles nog één in. In deze versnipperde maatschappij staan vrouwen al bij voorbaat met 1-0 achter omdat zij niet goed functioneren in een dualistische omgeving.

Het belang van zusterschap en heling

Er is veel schade aangericht doordat we binnen de patriarchale invulling van het huwelijk als vrouw verantwoordelijk waren voor onze eigen kleine cirkel (het kerngezin) en het clanbewustzijn zijn kwijtgeraakt. Ons huishouden, de opvoeding van onze kinderen en het goedhouden van onze relatie. We kunnen dat niet alleen. Bij vriendinnen proberen we vaak alleen maar plezier te maken of we trekken met hen op om samen dingen met de kinderen te doen. Op het werk zien we ook veel andere vrouwen, maar die sfeer is meer competitief en zakelijk. We zijn concullega’s geworden en dat zit het zusterschap in de weg. We moeten leren weer zusters te zijn.

In voor-patriarchale tijden werkten vrouwen intensief samen als verzamelaarsters en als landbouwers. Vrouwen bezaten collectief de grootfamiliehuizen en de akkers. Moeder-dochterclans waarborgden de stabiliteit van gemeenschappen en zorgden ervoor dat de opbrengsten van verzamelen of landbouw eerlijk werden verdeeld. Vrouwen trokken zich samen terug wanneer ze menstrueerden in maanhutten of de rode tent (in tegenstelling tot wat men vaak denkt, werden ze niet weggestuurd door de mannen omdat ze onrein zouden zijn. Ze gingen vrijwillig voor een periode van bezinning en rust.)

Doordat het huwelijk in patriarchale tijden voor een vrouw het enige middel van bestaan werd, ontstond er een felle rivaliteit tussen vrouwen. Iedere vrouw wilde dezelfde man hebben: de meest succesvolle. Want dan was je positie het veiligst. We zijn elkaar gaan wantrouwen, ondermijnen en omlaag halen. We gunnen elkaar soms elkaars succes niet meer. Daarom vallen we elkaar zo af. We ondermijnen daarmee onze eigen positie, want de stabiliteit en gelijke verdeling van welvaart die door een matriarchale samenleving wordt gerealiseerd, staat of valt met het zusterschap tussen de vrouwen. We kunnen onze individuele positie niet verbeteren als we die van alle andere vrouwen niet steunen.

Het belang van acceptatie en delen

Om zusterschap op te bouwen, is het belangrijk dat vrouwen een plek hebben waar alles gezegd mag worden en waar de acceptatie onvoorwaardelijk is. Een plek waar op geen enkele manier een competitieve sfeer heerst of waar iets van welke aard dan ook bereikt moet worden. Het initiatief ‘de rode tent’ is bijvoorbeeld zo’n plek. Ook vriendinnenweekeinden kunnen die functie hebben. Het gaat er niet om om oeverloos in je eigen pijn te zwelgen, een ander te moeten helpen of je eindeloos met elkaar te identificeren. Dan kruip je weer in de slachtofferrol en dat vermindert uiteindelijk zusterschap. Er mogen best verschillen zijn. De essentie van de rode tent-beweging is dat alles er mag zijn. Dat iedere vrouw haar eigen verhaal heeft en dat geen enkel perspectief verkeerd is. Juist in de beslotenheid van de rode tent kunnen de verschillen gewaardeerd worden. Juist in het delen van de verhalen leer je dat jouw probleem niet op zichzelf staat.

Vrouwen hebben pittige levens. Ik zeg bewust niet ‘zwaar’, want dan kruip je weer in die slachtofferrol. Maar we hebben nu eenmaal veel te doen. Dat hebben we altijd gehad en hebben we nog steeds. Het is eigen aan het vrouw-zijn dat je veel verschillende rollen hebt en je kunt wel wat steun gebruiken bij het op elkaar afstemmen van die rollen. En iedere vrouw doet dat anders. Juist in het soort intieme gesprekken dat vrouwen hebben als ze onder vrouwen zijn, vindt de kruisbestuiving tussen de archetypen of godinnen-eigenschappen plaats. Je leert van een vrouw die heel anders is dan jij hoe zij met een bepaalde kwestie omgaat. Soms kun en hoef je daar niets mee, soms is dat een eye-opener. In het herstellen van de oeroude rite van het samenkomen van vrouwen wordt de diversiteit van het vrouw-zijn gevierd. Er is ten diepste geen competitie, want geen enkel perspectief is verkeerd. In het samenvoegen van alle karakters en verschillen, kan de Godin, die uiteindelijk alle archetypen omvat in het oer-vrouwzijn, de wereld bezielen. Je kunt niet in je eentje de Godin representeren, maar met zijn allen kunnen we dat wel. Dat is waar vrouw-zijn om gaat. Om in verbondenheid het sacraal-vrouwelijke bewustzijn gestalte te geven op aarde.

We hebben vrouwenkringen en vrouwenlijnen nodig

Ik heb zelf gemerkt dat bij dit proces van herstel healing eigenlijk onmisbaar is. We hebben zoveel karma, oude pijn en beschadiging opgestapeld, daar kom je in je eentje amper doorheen. Het opschonen van je eigen vrouwenlijn, het loslaten van je pijnpatronen, het je eigen stem weer durven laten horen zijn een essentieel onderdeel van de helingsreis. We zijn zo gewend geraakt aan leven met die pijn, dat we als vrouwen zijn gaan denken dat we pijn zijn. Niets is minder waar. We zijn wezens van vreugde.  Oeverloos ouwehoeren over onze issues is geen inherent vrouwelijk patroon, het is een aangeleerd pijnpatroon en we kunnen het loslaten. Delen wat we voelen is een inherent vrouwelijk patroon, en we bepalen zelf of we dat vanuit vreugde of beschadiging doen.

Het is belangrijk om je eigen vrouwenlijn te kennen. Hoe goed ken je je moeder of zelfs maar je grootmoeder? Welke levens hebben ze geleid? Vaak is er karma van hen bij jou terecht gekomen. Vanuit de oude gewoonte om dingen ‘onder de pet te houden’,  hebben we vaak geen weet van waar onze voorouders mee geworsteld hebben. Ik ben ooit in meditatie mijn vrouwenlijn teruggegaan.  Mijn recente voormoeders, grootmoeder, overgrootmoeders, over-over-grootmoeders, hebben geleefd in een patriarchaal systeem dat hun vrouwelijkheid niet op waarde schatte. Terwijl ik me verbond met hun levens voelde ik veel zwaarte en pijn. Armoede, verlies van kinderen, onderdrukking, wreedheden. Het ware zware, pijnlijke levens waarvan ik de last heb mogen loslaten. Verder teruggaand kwam ik bij de vrouwen die nog wel hun vrouwelijke autonomie en autoriteit hadden behouden. De mensheid was toen al in groot karma vervallen. Het waren ook pittige levens, hard werken, hongersnood, oorlogen, kinderen die stierven. Maar ze konden het aan, omdat ze een helder baken in zichzelf hadden van wie zij waren als vrouw en wat hun rol was in het grote geheel. Zusterschap maakt dat vrouwen moeilijke tijden aankunnen.

Uiteindelijk kwam ik uit bij het oerbegin van de mensheid. Ik had geen helder beeld van die vrouwen, maar ik voelde een vreugdevolle openheid. Alles was nog verbonden. Vrouwen zijn sinds het begin der tijden verbonden geweest. Met elkaar, de aarde, het leven zelf. Het maakt niet uit wat het leven op je pad brengt, als je verbonden bent, zul je de moed niet verliezen.

Begrijp wat vrouwelijkheid echt betekent

We hebben vaak een verdraaid begrip van wat vrouw-zijn betekent. We houden nog te vaak vast aan de patriarchale invulling, waarin we dienstbaar en zorgend zijn vanuit een onderworpen of ondergewaardeerde positie. Maar we zijn scheppers! Als je teruggaat naar het begin, dan is daar slechts de donkere koelte van kosmische baarmoeder, de scheppende kracht van de Moeder, het begin van alles.  Van daaruit zijn we geschapen en kunnen we zelf scheppen, ten goede of ten kwade. Alle vrouwelijke patronen komen is essentie van het goddelijk-vrouwelijke. Daar kunnen alle oplossingen ook gevonden worden. Het enige dat er kan gebeuren, is dat we dat vergeten.

We denken dat we gevers zijn, maar we zijn scheppers. We denken nog te vaak dat we iets ‘moeten’ in relatie tot een man, maar we moeten helemaal niets. Dat is de essentie van de maagdelijke archetypen. We leven om te scheppen vanuit de Kosmos.

Whatever you give a woman, she’s going to multiply. If you give her sperm, she’ll give you a baby. If you give her a house, she’ll give you a home. If you give her groceries, she’ll give you a meal. If you give her a smile, she’ll give you her heart. She multiplies and enlarges what is given to her. So- if you give her crap, you will receive a ton of shit.

We zijn ook spiegels. We zijn Kosmische Uitvergroters. Als het slecht gaat met ons, gaat het slecht met iedereen (herkenbaar met een gezin?). Gaat het goed met ons, dan profiteert iedereen daar van.

De natuur heeft het nu eenmaal zo geregeld dat de taak van het dragen, baren, voeden en verzorgen van nageslacht bij het vrouwelijke wezen ligt. Maar we zijn, in tegenstelling tot wat in patriarchale culturen wordt gedacht, daardoor niet gekluisterd. Wij krijgen daar ook heel veel voor terug. De mate van verbondenheid, mededogen, zorg en liefde die wij daardoor ervaren maken alles meer dan goed. Ik las ooit op internet een posting over de mogelijkheid van een kunstmatige baarmoeder. In de reacties was een man daar zeer opgetogen over , ‘dan konden vrouwen eindelijk net zo vrij zijn als mannen’. Hij is smakelijk uitgelachen door andere reageerders. Omdat mannen niet altijd begrijpen dat zorg geen last is, maar iets dat ons vormt, zijn wij als vrouwen op geen enkele manier ‘onvrij’ doordat wij vrouwen zijn. Wij slijpen als het ware een diamant. Onze rollen vormen onszelf en onze omgeving. Door onze vrouwelijke rollen kunnen wij tot in het oneindige groeien in liefde, verbinding en mededogen.

Bronnen van deze serie:

Annine van der Meer. Van Venus tot Madonna. Pansophia Press. 3e druk, 2015

2 Het ontluiken van de sensuele vrouw. De kracht van erotische onschuld. Saida Desilets. Uitgeverij Altamira-Becht, 2008.

Bolen, Jean Shinoda. Godinnen in elke vrouw . Een nieuwe psychologie voor de vrouw. Uitgeverij Lemniscaat, 9e druk. 2001.

Brenters, Marlies. Een Vrouw Heeft Zeven Gezichten. Uitgeverij Artemis

Foto van Merel

Merel

Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van autisme. De maatschappij ziet vooral de problemen die met autisme samenhangen. De talenten die bij autisme horen, worden vaak te weinig ontwikkeld. Autisme is een wonderlijke manier van zijn waarbij de gave van het verstand wordt verbonden met een diep vermogen om te voelen. Ik wil deze bijzondere binnenkant van autisme met mensen delen zodat ze anders tegen zichzelf of tegen mensen met autisme aan kunnen kijken. Ik ben een 'intuïtieve nerd'. Houd me ook bezig met sjamanisme, kruiden en dieptepsychologie. Mijn levenspad is het verbinden van kennis en magie. Ik onderzoek vrije manieren van leven in een maatschappij die nog erg beperkend is. Mijn passies zijn het vinden van mijn eigen weg in een uniforme maatschappij, muziek, lezen en tuinieren.
nieuwetijds 5-hoek

Overige artikelen

8 Harde Waarheden Die Je Toch Moet Horen Om Je Leven Op Orde Te Krijgen
Het belang van het juiste moment
Post traumatische stress energetisch gezien
Ben jij al Verlicht?- Wat is verlichting dan eigenlijk?
10 Edelstenen en kristallen ter ondersteuning van zwangerschap en geboorte
Waarom zeemeerminnen waarschijnlijk echt bestonden
Nachtlichtwerkers – voor Licht in de duisternis
Maak gebruik van je bekkenbodemspieren om makkelijker tot een orgasme te komen
Zo zuiver je je aura van negatieve energie ! 6 effectieve manieren
Zie jij ook 11:11 overal? Wat is de betekenis van 11:11?
Zo kom je terug in je lijf en weer terug op aarde
Heb jij al écht besloten om de regie over je leven te nemen? Inzichten, tips én een oefening