De feestdagen komen er weer aan en daarmee ook de ontmoetingen met familie en vrienden. Voor veel mensen die zich in een transformatieproces bevinden, biedt dit de nodige uitdaging.
Misschien ben je één van de gelukkigen die zijn ziel en zaligheid kan delen met zijn naasten. Dat is een zeldzaamheid in deze tijd van transformatie waarin de ontwikkelingsprocessen niet synchroon lopen.
De meeste mensen in dit proces voelen zich buitenbeentjes, met moeizame gesprekken en onderhuidse spanningen tot gevolg. Wat antwoord je als je zus je vraagt hoe het met je gaat? Kun je vrijuit vertellen over je diepgaande ervaringen en inzichten? En hoe hou je je staande in gesprekken over onderwerpen waar je geen affiniteit mee hebt?
Je snakt naar echte verbinding en wil graag je inzichten delen en diepgaande gesprekken voeren. Maar om jezelf een mogelijke teleurstelling en wrevel te besparen, hou je je op de vlakte. In gedachten kijk je reikhalzend uit naar de maand januari die een einde maakt aan deze dagen waarin het familiegevoel centraal staat.
Verschillende golflengte
Hoe mooi je eigen bewustwordingsproces ook is, de kans is groot dat je steeds minder raakvlakken hebt met mensen om je heen. Jouw realiteit is groter geworden: wellicht ben je je bewust geworden van andere levens, heb je energetisch contact gemaakt met anderen of heb je je zielsmissie ontdekt. Deze ontwikkelingen zijn levensveranderend en ingrijpend. Graag delen we dit dan ook met mensen die belangrijk voor ons zijn.
Maar wanneer de ander deze weg niet bewandelt en vooral verbonden is met de aardse wereld, merk je dat jullie op een verschillende golflengte zitten. Gesprekken over wissewasjes geven je weinig voldoening en het contact loopt stroef.
Wrijving en teleurstelling
Eigenlijk hopen we dat de ander meegroeit of op zijn minst onze fascinatie voor onze ontdekkingen deelt. Als dit lukt, is dit prachtig en geeft het een diepere laag in de relatie. Wanneer het contact hierop stagneert en moeizaam verloopt, creëert dit wrijving, eenzaamheid en teleurstelling.
Onze hoop en verwachtingen dat de ander meegaat in ons proces, blijken tevergeefs. Hiermee groeit onze weerstand om het familiecontact of de vriendschap op de oude voet voort te zetten. We zijn toe aan méér.
Ieder zijn eigen proces
Soms verwijten we de ander kortzichtigheid of desinteresse. Dat is niet helemaal terecht. De ander kan ons alleen begrijpen tot het bewustzijnsniveau waarop hij is ontwikkeld. Als de ander nog niet toe is aan een grotere realiteit, mogen we ook niet verwachten dat hij ons hierin kan volgen. Ook wij bevonden ons ooit in een stadium waarin we minder wisten dan nu.
Bovendien regeert angst de wereld en is deze in het collectieve onderbewuste geslopen. Zaken die voor het verstand onbegrijpelijk zijn, worden als bedreigend ervaren en verworpen. Zo ook door je naasten.
Weerstand vanuit verdriet
Cliënten vragen zich regelmatig af of het zinvol is om met anderen hun spirituele ervaringen te delen. Dat is bij ieder persoon weer aftasten. Vaak ‘voelt’ de ander aan dat we aan het groeien zijn en maakt wellicht het verwijt ‘dat we zijn veranderd’.
Hiermee sluipt er weerstand in het contact, vaak in subtiele vorm. In de vorm van opmerkingen over keuzes die we maken of contacten die we verbreken. Onder deze weerstand schuilt verdriet. De ander merkt dat we groeien en dit voelt onzeker: blijft jullie contact wel op deze wijze voortbestaan? Wanneer we afstand nemen, zeker als de ander familie is, voelen anderen zich in zekere zin verlaten. Dit verdriet wordt vaak geuit als boosheid en afkeuring.
Tips:
• Plaats vooraf intenties en voel daarbij hoe het samenzijn voor jou idealiter zou verlopen. Wees daarbij eerlijk wat reëel is en wat niet. Zit een diepgaand gesprek met je moeder er niet in? Bedenk dan vooral wat wél gezamenlijke gespreksonderwerpen zijn. Bijvoorbeeld over je kinderen, je moestuin of een mooie roman die je hebt gelezen. Zo voorkom je enigszins dat je in gesprekken belandt waarbij je vibratie tot het nulpunt daalt.
• Ga samen iets doen: een wandeling maken, koken of doe een spelletje. Dit creëert ruimte. In je transformatieproces kun je wel wat licht en lucht gebruiken!
• Laat je verzet tegen de huidige situatie los. Het is nu eenmaal zo dat er op het moment enorme verschillen zijn tussen de bewustzijnsniveaus van mensen. Het heeft mij geholpen om dit gegeven te benaderen vanuit het perspectief van de ziel. De ziel leeft eeuwig en heeft ervaringen nodig om te groeien. Mensen ‘ontwaken’ wanneer hun ziel eraan toe is. In het licht van de eeuwigheid is de tijd van een mensenleven relatief.
• Wees eerlijk naar jezelf toe: wat is haalbaar en wat niet? Is een hele dag met familie zo’n opgave dat je er bij voorbaat al buikpijn van krijgt? Neem dit signaal serieus en bedenk voor jezelf wat wél lukt. Zo behoud je de verbinding, maar blijf je ook trouw aan jezelf.
• Bedenk dat niets vaststaat in een transformatieproces. Je gevoelens veranderen mettertijd. Op dit moment heb je misschien veel moeite met de oppervlakkigheid van anderen. Ik weet uit ervaring dat dit later kan veranderen en dat luchtige gesprekken juist lichtheid kunnen brengen in je proces. Een keertje niet aanschuiven aan de kerstdis, betekent niet dat dit voor altijd is. Misschien vind je het volgend jaar prima om over alledaagse dingen te praten.
Het kan een behoorlijke klus zijn om je voortdurend af te vragen wat je wel of niet zegt en hóe je iets zegt. Zelf kies ik er dan ook vaak voor om niets tot weinig te zeggen over mijn proces. Met de wetenschap dat mijn familie alleen datgene kan begrijpen waar ze toe bereid zijn. Soms maakt het eenzaam, omdat ik voel dat de verbinding met de ander niet datgene is wat ik graag had gewild. Maar het is wat het is, het is een mooie oefening in aanvaarding en het maakt mij nederig.
Stel grenzen en zorg goed voor jezelf, maar wees mild naar anderen toe. We evolueren als mensheid, ieder in zijn eigen tempo. Ik wens jullie allen liefdevolle feestdagen toe.
