Samengevat: De wereldwijde chaos door het coronavirus dwingt de mensheid om diepe vragen te stellen en tot een diep begrip te komen over onze wereld. Het dwingt ons ook om onze realiteit anders voor te stellen. En is dit een goed moment om eens te kijken naar hoe fragiel onze systemen zijn, om je een wereld voor te stellen waarin iedereen fijn kan leven?
We zitten nu midden in een globale ‘chaos’ als reactie op een opkomend bewustzijn in onszelf, een bewustzijn dat niet meer resoneert met de maatschappij die we hebben gemaakt. Die ‘chaos’ zet ons aan om de systemen waar we in leven los te laten. Het zijn systemen die zijn ontstaan vanuit een manier van denken en zijn waar we ons gewoon niet meer in kunnen vinden. Nog nooit eerder voelden mensen zo’n sterke drang nieuwe systemen en structuren voor onze samenleving te bedenken – en te maken – die beter passen bij dit opkomende niveau van bewustzijn.
geschreven door Joe Martino
Zoals bij alles zijn er natuurlijk grote groepen die zich vasthouden aan de huidige manier van leven, die terug willen naar ‘normaal’. En er zijn allerlei mensen die naar de coronamaatregelen kijken die overal worden ingevoerd en denken: gaan we richting een dictatuur?
Die kant zouden we op kunnen gaan, als we ervoor kiezen om collectief te blijven slapen. Maar er is een ander pad, een pad dat zichtbaar is voor iedereen die ontwaakt tot de nieuwe staat van Zijn, een nieuwe staat van bewustzijn in jezelf. Die staat van bewustzijn laat ons zien dat we verbonden zijn met alles en met iedereen. Er ontstaat een begrip dat wat je een ander aandoet, je ook jezelf aandoet. Het gevoel van eenheid vormt de kern van deze staat van Zijn.
Gezien vanuit deze groeiende staat van Zijn, valt er weinig te snappen aan de wereld die we hebben gemaakt. Je voelt een sterke wens om iets nieuws te maken dat beter is afgestemd op deze nieuwe staat van bewustzijn. We komen met ideeën waar we samen over moeten praten. JA, het is OKÉ om anders te denken. JA, het is OKÉ als je je niet meer kunt vinden in hoe we dingen doen en wat we belangrijk vinden in de samenleving. Dat je je zo voelt betekent niet dat er iets mis is met je.
Chaos, zoals het meestal wordt genoemd, ontstaat om ons te laten nadenken over wat we doen en hoe we ons voelen. Als we leven in een wereld waar ons hart bijna volledig van is afgesloten, een wereld die is gebouwd en wordt voortgestuwd door de continue behoefte van de geest aan méér, dan komen we uit op chaos. En we blijven meer chaos maken zolang we alle signalen missen dat het tijd is voor verandering en er juist voor kiezen om ons koest te houden en het ‘gewone leven’ doorzetten alsof het iets is dat ons echt betekenis geeft. Deze chaos is niets anders dan een alarmklok die afgaat omdat het tijd is voor ons om wakker te worden.
Zal die chaos altijd nodig blijven? Dat niet, maar in een wereld waarin we zo afgeleid, onbewust en onoplettend zijn, is het een prachtig startpunt.
Het laat ons niet alleen ervaren wat er gebeurt wanneer we leven op dit niveau van Zijn, die zo is losgekoppeld en zo is gefocust op hoe je als individu kunt overleven. Het duwt ons ook steeds dichter bij de grens van zelfvernietiging, als een soort aansteker onder onze kont die ons dwingt op te staan en wakker te worden.
Je bent het misschien niet eens met mijn ideeën, en ik zou je graag uitdagen om deze situatie eens anders te bekijken. Je kunt deze chaos namelijk op allerlei manieren zien. We kunnen druk bezig blijven, middenin de emotie en de drama van alles wat er gebeurt. We kunnen vechten en ons verzetten tegen alles wat er gebeurt – op die manier wordt chaos iets om bang voor te zijn. Een andere manier om het te zien is om af te remmen, diep adem te halen, je afstemmen op dit opkomende bewustzijn en vanuit die staat van Zijn de wereld proberen te veranderen.
Ik stel mezelf vaak de vraag: met welke realiteit wil ik verbonden zijn en wil ik laten groeien? Je kunt verandering creëren door nieuwe ideeën energetisch te voeden. Woede is niet nodig. Dat versterkt alleen maar de polariteit.
