‘Weer in je eigen kracht gaan staan.’
Hoe simpel klinkt het?
Na een voor ons heftige gebeurtenis die ons volledig uit ons evenwicht heeft gebracht zegt men vaak tegen ons; ‘Laat het maar los. Deze gebeurtenis, of deze persoon is niet langer goed voor je. Wees dankbaar voor de ervaring, en ga weer in je eigen kracht staan.’
Klinkt een stuk makkelijker dan de werkelijkheid vaak voor onze ziel is.
Ik geloof dat we hier op deze aarde zijn om onze zielslessen te leren. Dat alle personen die we ontmoeten, en situaties waarin we ons op een gegeven moment bevinden met een reden zijn. Ongeacht of wij ons deze nog herinneren.
Het vormen van onze blokkades
Ons leven is constant in beweging. Het gaat op en neer. Soms als een kalm stromend beekje, soms dreigen we bijna onder te gaan in een woeste storm op open zee.
Nu is het zo dat wij mensen vele emoties ondergaan. Al van jongs af aan ervaren we deze. Niet altijd zijn we ons bewust van de gevoelens die we hebben en waar deze nu eigenlijk precies vandaan komen.
Al op jonge leeftijd kunnen we iets voor ons traumatisch ervaren. Hierbij zijn vele scenario’s mogelijk en wat voor de een heel heftig is hoeft voor een ander niets te betekenen.
Je kunt hierbij denken aan het missen van een verbinding. Het niet kunnen uiten van liefdesgevoelens naar elkaar.
Het als baby zijnde alleen achtergelaten worden in ons bedje om te gaan slapen op onze slaapkamer kan voor een persoon al als traumatisch worden ervaren. Op latere leeftijd kan dit ons nog achtervolgen, en ook wel benoemd worden als verlatingsangst.
Ook kan het zijn dat we worden geboren in een gezin waar altijd de eindjes aan elkaar geknoopt moeten worden. Hierbij kan de angst voor tekorten worden geactiveerd. Om nooit genoeg te hebben van iets.
Je mee laten voeren in de stroming van het leven
Vaak zijn we ons niet bewust van onze gedachten en bepaalde gedragsvormen. Waarom we ons leven op een bepaalde manier leven. We verschuilen ons achter opmerkingen als: ‘Zo is het nu eenmaal, en zo ben ik het gewend.’
Niet iedereen denkt na over zijn of haar gevoelens en de keuzes die we maken. Voor sommige mensen is dat ook prima. Zij leven hun leven op deze manier en dit werkt voor hen.
Voor anderen onder ons is dit niet genoeg. We zijn op zoek naar net dat stukje meer. We willen begrijpen waarom we ons voelen zoals we doen en hier actief op inspelen.
we merken dat het ons niet langer voldoening geeft om ons leven te blijven leven op de manier waarop we dat nu doen. We hebben ons zo lang mee laten voeren door de stroming van het leven, en kozen onze gedachten op basis van de situatie zoals deze ons werd aangereikt.
De leiding terugnemen. Je herpakken
Vaak moet er eerst iets heftigs gebeuren voordat we daadwerkelijk toe zijn aan een verandering in ons leven. Denk hierbij aan het verliezen van een baan, het kwijtraken van een geliefde, of het overlijden van een dierbaar persoon.
Op de momenten dat we op ons kwetsbaarst zijn, staan we oog in oog met ons hogere zelf. Zijn we in staat om contact te leggen met onze gidsen. Onze ziel te laten spreken.
Hoe verloren kunnen we ons voelen na het verliezen van bijvoorbeeld een grote liefde?
Ik neem dit als voorbeeld omdat deze gebeurtenis mij het dichtst aan mijn hart staat.
Hoe mooi was het. Wat een verbinding hadden we, en wat voelde de liefde goed. Alles was prachtig, mooi en fantastisch. Het voelde goed, het voelde als één. Onze zielen samengesmolten. Alsof ik thuis was. Eindelijk! Wat had ik daarnaar verlangd.
Naarmate de tijd verstreek werd ik een soort slaaf van mijn eigen verlangen. Bepaalde signalen negerend. Niet alles was meer zo mooi als het ooit was. Maar ik was bang.. ontzettend bang voor de pijn die ik zou gaan voelen als ik deze liefde liet gaan. Bang om weer alleen te zijn. Bang voor mezelf.
De schoonheid van het durven voelen en toelaten van onze pijn
Ik denk dat we allemaal op deze wereld op zoek zijn naar een vorm van liefde en verbinding. Deze liefde willen we laten stromen en als een wisselwerking ook weer ontvangen.
Op het moment dat we geboren worden is onze ziel zich nog bewust van het feit dat we zelf deze bron van liefde zijn, en deze liefde ook ten alle tijden in onszelf kunnen oproepen.
Tijdens ons leven raken we dit gevoel soms kwijt. We raken de verbinding met onszelf kwijt en denken dat we deze liefde in anderen moeten zoeken, of in materie, in wat dan ook.
Uiteindelijk zullen we ons weer gaan beseffen dat het leven anders werkt. Dat wij niemand anders dan onszelf nodig hebben om onze ziel te laten stralen. Onszelf gelukkig te maken. Ons lief te hebben, van ons te houden.
En hoe mooi is het dat we de liefdevolle verbinding met onszelf in het diepst van ons verdriet weer mogen oproepen? Weer mogen herinneren, en gaan opbouwen.
Je eigen kracht weer voelen stromen
Ik zal niet zeggen dat het makkelijk is. En voor een ieder is deze levenservaring anders. We worden allemaal gevormd door de lessen die dit leven voor ons in petto heeft.
Maar wat ik wel kan beamen is dat de engelen bij ons zijn, onze dierbaren over ons waken. Dat het Universum ons wil helpen, en dat elke dierbare nooit verder weg is dan een gedachte.
Roep ze maar aan, zij zullen je horen en je begeleiden. In liefde!
Jij kan dit! Hoe zwaar ook, hoe verdrietig ook. Je bent het waard, je ben een prachtig liefdevol wezen en je hebt voor dit leven gekozen.
Hou vol voor jezelf, en geef jezelf de liefde die je verdient.
Als jij in jezelf gelooft zullen de engelen jou op je pad naar liefde begeleiden.
