Samengevat: Depressie is veel complexer dan we momenteel kunnen zien. Als het een chemische onbalans is in het brein, dan moet er ook iets zijn dat dat veroorzaakt. Het is tijd om dieper te graven en wat licht te werpen op deze kwestie die miljoenen mensen wereldwijd raakt.
Om over na te denken: Waarom zijn we nu depressiever dan ooit tevoren? Onze huidige samenleving zit niet zo in elkaar dat iedereen een eerlijke kans heeft op het krijgen van het best mogelijke leven.
Het is geen geheim dat het aantal mensen dat last heeft van milde tot ernstige depressies astronomisch hoog is en nog nooit zo hoog is geweest. De Wereldgezondheidsorganisatie WHO schat dat meer dan 300 miljoen mensen wereldwijd lijden aan een vorm van depressie. En dan is er nog iedereen die eraan lijdt maar niet is gediagnosticeerd. Wat gebeurt hier? Volgens de wetenschap wordt depressie veroorzaakt door een chemische onbalans in de hersenen, maar waarom heeft de toename in deze ziekte zo’n schrikbarend tempo? Misschien is het tijd om opnieuw te kijken naar wat we denken te weten over depressie.
Is het mogelijk dat het niet ons brein is dat ons depressief maakt, maar dat het de samenleving is? We worden niet voorzien in onze basisbehoeftes, we moeten hard werken om ons bestaan te kunnen veroorloven, vaak met baantjes waar we niets voor voelen. We hebben schulden waardoor we slaven blijven van deze eindeloze cyclus. En dan wordt er van ons verwacht dat we ons goed voelen?
Of we nu een baan hebben met een salaris van zes cijfers of werken voor minimumloon, veel van ons voelen zich depressief. Geld maakt ons niet gelukkig, hoewel dat beeld ons wel vaak wordt voorgehouden. Zelfs mensen die die enorme salarissen binnenhalen vinden het moeilijk om tijd door te brengen met hun familie, of om iets te doen waar ze passie voor hebben of dat ze blij maakt.
Waarom zijn wij de enige soort op de hele planeet die moet betalen voor ons eten, water en onderdak? Het is zo’n simpele vraag, maar die wordt bijna nooit gesteld.
Ik wil hiermee niet zeggen dat we de maatschappij de schuld moeten geven voor hoe we ons voelen, omdat we uiteindelijk ZELF de controle hebben over hoe we ons voelen. Ik bedoel alleen dat onze omgeving het niet makkelijk maakt. Echte gemoedsrust vind je binnenin jezelf, maar onze samenleving wordt zo afgeleid dat er weinig tijd overblijft om in onszelf te kijken en die rust te vinden. In plaats daarvan zitten we continu in survivalmodus.
Het gesprek aangaan
De video hieronder is een briljante uitleg door auteur Johann Hari. Hij beschrijft een alternatieve kijk op wat er echt gebeurt dat ons überhaupt depressief maakt. Hij heeft zelf ook onder een depressie geleden en was ervan overtuigd dat dit probleem puur in zijn hoofd zat – de chemische onbalans waar we zoveel over horen. Hij zag het als teken van zwakte en schaamde zich voor zijn toestand.
Hij kreeg antidepressiva voorgeschreven, zelfs de hoogste dosis die is toegestaan, maar Hari leed nog steeds. Dit bracht hem tot de realisatie dat er meer aan de hand moest zijn dan een chemische onbalans. Wat zorgde ervoor dat deze gevoelens naar boven bleven komen?
In de video hieronder hoor je over het inzicht dat hij kreeg na een jarenlange studie over de echte oorzaken van depressie.
Wat doen we hiermee?
Door serieuze gesprekken aan te gaan over dit onderwerp, en het onderwerp dus bespreekbaar te maken, kunnen we misschien nieuwe inzichten opdoen over wat we eigenlijk kunnen doen om te proberen dit probleem op te lossen. We hoeven geen leven te leiden vol wanhoop en uitzichtloosheid; er bestaan oplossingen voor dit probleem en die zijn op z’n minst het proberen waard, zeker als al het andere al gefaald lijkt te hebben.
Als je brein een chemische onbalans heeft, dan heeft iets dat veroorzaakt. Zoals werd gezegd in de video, zijn er een aantal dingen die daaraan kunnen bijdragen. Gebrek aan natuur, verbinding met mensen, een doel in je leven, het vasthouden aan verdriet, schaamte en trauma. En zoals ik al zei besteden we ook weinig tijd binnenin onszelf om eerlijk te reflecteren over onszelf. Dat is waarschijnlijk het belangrijkste hulpmiddel om aan een depressie achter je te laten.
Kunnen we erachter komen waar we echt mee zitten, om het vervolgens los te laten en verder te gaan met onze levens en weer op te bloeien zoals we bedoeld zijn?
