Het is alweer 25 jaar geleden dat het mij overkwam; de onverwachte dood van een geliefd persoon. Ik was 18 en hij was nog maar 24. In die levensfase besef je eigenlijk helemaal nog niet dat je dood kan gaan, dat iemand anders dood kan gaan en wat dat voor impact kan hebben op je leven.
Althans, ….ik had dat besef toen nog niet.
Wanneer het dan ook nog iemand is waarmee je je enorm verbonden voelt is het fysieke gemis groot. Het bijzondere is, dat ik de energie van hem na zijn dood heel vaak voelde! …..maar ik heb wel heel erg lang gedacht dat ik zijn energie voelde omdat ik het wílde voelen. Het was tegenstrijdig; juist omdat ik dacht hem te voelen, en dat was zo levensecht, was ik blij, maar ook miste ik hem, want het gaf mij het besef dat hij er niet meer was… een mooi kringetje waarin je jarenlang kan blijven hangen…en dat deed ik ook! Ik lag niet jaren lang met de dekens over mijn hoofd in bed te huilen hoor, nee, ik ging wel door met mijn leven. Maar toch, speelde af en toe het gemis en verdriet op. Bij een bepaald liedje, gedachte, reactie, iemand die op hem leek…. ik had het blijkbaar toch nog niet goed verwerkt…
Pas na 15 jaar kwam ik erachter dat het niet zo was dat ik zijn energie dacht te voelen omdat ik dat wílde, maar ik voelde hem omdat zijn energie er ook werkelijk wàs. Een bijzonder moment toen, om deze bevestiging te ontvangen. Ik weet nog waar ik was, waar ik zat, met wie, en hoe het weer was….dat heb je bij berichten die behoorlijke impact op je maken! De wereld staat letterlijk even stil. Die seconde lijkt een uur en die seconde kan je 20 jaar later of nog later, zo weer helemaal terug halen. Bijzonder is dat toch…..
Maar goed, vanaf dat moment ben ik mij gaan verdiepen in de dood, de ziel en de geest. 
Ik had altijd al de interesse in het spirituele en was er ook wel veel mee bezig, maar verdiepen in ‘de dood’ had ik nog niet gedaan.…. Ik heb er uiteindelijk veel over gelezen, mediumschap gedaan, en heb mij in mijn spirituele ontwikkeling behoorlijk laten helpen door het gevoel wat mijn overleden vriend mij gaf. Het mooie is, dat na verwerking van het fysieke gemis, hij een energetische gids voor mij werd. Dat was een bepaalde tijd van mijn leven, later veranderde dat ook weer. Dat hij een soort Gids was, kon pas gebeuren nadat ik door mijn verdriet van het gemis heen was en besefte dat er eigenlijk helemaal geen gemis was. Het contact was er nog gewoon, maar totaal ànders!
We zijn als mens zo op het fysieke ingesteld, omdat we dat gemakkelijk kunnen zien en voelen, dat we voorbijgaan aan wat er nog meer is. Ik ga uit van de 20-80- regel; 20% is bewust en 80% is onbewust. Wanneer je dat gaat doorvoeren in bijvoorbeeld je bewustzijn, kan je wel zeggen dat je maar 20% ziet van wat er is….80% ontgaat je dus volledig! Nee, het ontgaat je niet, je bent je er alleen niet van bewust! Het is er wel, je voelt het wel, maar omdat je het ‘niet ziet’ kan je het gemakkelijk wegstoppen en er volledig aan voorbij gaan.
Wat ik inmiddels ervaar vanuit de energie van die vriend, is dat hij veel verder weg is gegaan en dat hij soms ‘even langs komt’. Soort van; laten weten dat ie er is, maar toch ook verder gaat. Ik zal het proberen uit te leggen; Wanneer je dood gaat kom je in een bepaalde bewustzijns laag. Je zou kunnen zeggen dat het een frequentie van energie is. In je leven kom je ook in verschillende bewustzijnslagen. Wanneer je geboren bent zit je in een andere bewustzijns laag, dan wanneer je 75 bent. Dat komt door je groei en ervaring. Daar kan je je wel wat bij voorstellen toch?! Dat is ook zo met de dood. Je bent in eerste instantie nog helemaal verbonden met de aarde en de aardse energie, de geliefden wie je om je heen had. Je moet wennen aan het ‘zonder lichaam zijn’. Met lichaam voelt alles anders dan zonder lichaam. Dat wennen is het loskomen van het aardse, het veranderen van je frequentie.
Ook het zien van het verdriet van de achterblijvers houdt de overledene in de aardse sferen. Om troost, liefde en steun te blijven bieden. Maar ook om te leren contact te maken op de andere manier. Contact vanuit de energie in plaats vanuit de materie; het fysieke lichaam.
Steeds, zodra er weer een beetje bewustwording is in groei en loslaten, komt de overleden persoon in een lichtere energie laag, een andere frequentie. En omdat die energie lichter is dan de aardse energie, zo bedoel ik dat de overledene ‘verder weg’ gaat. Hogere sferen hebben een hogere/ijlere energie, een andere trilling. Ik ervaar dat als zijnde ‘verder weg van hier’. Terwijl het toch dichtbij is! …..Je kan op aarde namelijk gewoon deze sferen ontvangen/ervaren.
Die bewustwording is een wisselwerking tussen zowel de achterblijver die bijvoorbeeld de dood accepteert, wat een heel bewustwordingsproces op zich is, als voor de overledenen die ook het aardse, het materialisme los moet laten. Aardse energie is energie wat je alleen kan ervaren met een lichaam, (=gematerialiseerde energie) op de aarde. Vandaar dat we altijd toch ook weer graag terugkomen op aarde en incarneren om alleen al die ervaring te hebben.
Op een gegeven moment is het wel fijn voor de overledene en voor jezelf, om de dood te accepteren. Om in liefde los te laten. Het helpt de overledene gemakkelijker naar de hogere/lichtere energie te gaan. En het helpt jezelf om verder te kunnen met je eigen leven hier op aarde. Jij dan ook vanuit een andere energie want je hebt een bewustzijnsgroei doorgemaakt! Dat aardse stuk, die aardse energie waarin de overledene anders blijft hangen, is in vergelijking met de andere, hogere bewustzijnslagen ‘zware energie’. En die zware energie gaat aan je trekken. Allemaal onbewust. De energie van het fysieke gemis, zowel bij de overledenen als de achterblijver, zal ervoor zorgen dat het energie gaat verslinden. Dat is jammer! Want dat is niet nodig.
Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is om een geliefd iemand ‘los te laten’. En ook om een geliefde situatie los te laten. Ik heb ontdekt dat loslaten niet kwijtraken is, maar dat loslaten ‘anders kijken’ is. Of, ‘anders ervaren’. Vanuit liefdesenergie iemand gunnen verder te gaan zonder fysiek elkaar te zien, voelen en ervaren. Het is iets moois als je dat kunt. Dat gebeurt veel vaker in het leven dan je beseft! Niet alleen wanneer een geliefde dood gaat heb je daarmee te maken. Maar ook wanneer een vriendschap of relatie eindigt, je je baan verliest of iets anders waarvan je denkt dat het verdwijnt, heb je met deze gevoelens van bewustwording te dealen! Het is eigenlijk allemaal hetzelfde.
Er zit altijd een bewustzijnsgroei in. Hoe pijnlijk het ook soms voelt. Maar vanuit liefde iets of iemand loslaten is het mooiste wat je je zelf en de ander kan geven. Het bijzondere is, dat het je dichterbij jezelf brengt….
Omdat we als mens graag de dingen bij het oude vertrouwde laten, wat we gewend zijn en wat je comfortzone is, houd je vaak onnodig bepaalde energie vast. Energie welke je allang niet meer dient.. Zodra je het op een andere manier gaat bezien, zal je ervaren dat je niets kwijt raakt of kwijt bent, maar dat het heel natuurlijk is dat dingen veranderen en dat het je juist iets geeft.
Stel je maar voor; wanneer de natuur nooit zou veranderen zouden we geen seizoenen hebben, en dus ook geen eten! Zaad gaat over in een vrucht of een bloem en de vrucht is om op te eten of dient als voedingsbodem om het volgende zaad te laten ontkiemen. Hoeveel zaadjes zitten er in een appel? Of hoeveel appels zitten er in een zaadje?
Zo werkt het ook in het menselijk leven; Zorg ervoor dat je verdriet een vruchtbare bodem wordt voor nieuw geluk. Zie verlies vanuit een andere energie en maak er groei van!
Ja ja, ik weet het, dat is best moeilijk! Ik worstel er soms ook nog weleens mee hoor! Soms zijn er heel wat levensjaren voor nodig om dat te beseffen en te leren. Maar dat geeft toch niet? Dat is léven! Gun jezelf de kans om te leven.
Ik wens je een mooi leven.
Anderen lezen ook:
