Kijken in de spiegel van je kind is niet de zoveelste taak die je op je moet nemen. Het is een uitnodiging van het Leven om het contact met jezelf en je kind te verdiepen.
Een kind neemt onbewust je blinde vlek over. Het ziet jouw onverwerkte emotie en het ziet dat jij dat niet ziet. Dus neemt het jouw last over. Dat kan zich op verschillende manieren uiten. Het kan zijn dat het neerslachtig is of buikpijn heeft. Meestal gaat het de blinde vlek uitvergroten. De motivatie van het kind om dit te doen is altijd in eerste instantie omdat het zich met jou wil verbinden, hoe onhandig het gedrag ook kan zijn. Jouw blinde vlek zit jullie verbinding in de weg.
Moederkracht, je innerlijke drijfveer tot heling
Wat ik mooi vind aan het werken met moeders, is dat de moeder zichzelf gaat ‘overwinnen’ om haar kind te helpen. Wanneer je inzicht krijgt in de problematiek van je kind en ontdekt wat je daaraan in jezelf kan veranderen, dan voel je de aandrang om die blinde vlek aan te kijken. Zonder het lastige gedrag van je kind zou je dat misschien niet gedaan hebben. Die drive is Moederkracht. Je Moederkracht die je over grenzen heen tilt. Zo word jij weer je stralende zelf en kunnen jullie elkaar beter bereiken.
Mijn blinde vlek rondom boosheid
Mijn kinderen hadden vaak ruzie. Ik kon daar moeilijk mee omgaan. De ruzies raakte mij omdat ik als kind wel verdrietig en bang mocht zijn, maar niet boos. Ik heb nooit om leren gaan met boosheid. Ik had weerstand tegen ruzie. Daardoor kwam er een lading op ruzie. Door mijn weerstand ontstond er een onzichtbare extra spanning rondom de ruzies van mijn kinderen. Zij beeldden uit wat er van mij niet mocht zijn. Zij voelden de spanning die in de weg zat om elkaar echt te bereiken.
In een meditatie kon ik emotioneel wat meer afstand nemen en met mijn ogen dicht gaan kijken zonder oordelen. Ik ben gaan kijken waarom boosheid mij zo uit mijn evenwicht bracht. Als antwoord kreeg ik het beeld van mijn moeder die vroeger vaak boos was. Ik zag hoe ik als kind haar boosheid in me opnam en vooral haar ontreddering die daaronder lag voelde. Ik wilde haar helpen maar wist niet hoe. Haar boosheid voelde als een ring van afweer om haar heen. Daardoor klapte ik dicht. Dus als iemand boos was, riep dat bij me op dat ik wilde helpen en de ander niet kon bereiken. Dus boze mensen gaven mij een gevoel van onmacht.
Daardoor voelde ik me onbeholpen als de kinderen boos waren. Ik wist niet hoe ik ze kon bereiken en dat was juist wat ze het liefste wilden. In de meditatie kreeg ik inzicht in dit patroon en ben ik boosheid in de ogen gaan zien.
Zonder te oordelen nodigde ik de boosheid uit die er nooit had mogen zijn. “Laat je maar zien, laat je maar aan mij voelen boosheid, nu mag het weer.” Ik voelde een kracht in mijn basis omhoogkomen vanuit de aarde. Het was een kracht die zei: “Hier ben ik. Ik ben aanwezig, ik leef.” Wat een prachtige kracht die opgesloten zat in mijn boosheid. Boosheid was niet langer een beschuldiging naar anderen of naar mezelf. Het werd een kracht van aanwezig zijn en aanwezig blijven. Ik hoef je niet te vertellen dat dit mij hielp om niet alleen met mijn eigen boosheid om te leren gaan, maar ook met boosheid van een ander. Ik kan nu betrokken blijven en voldoende afstand nemen om te kijken wat ik nodig heb en wat de ander nodig heeft om elkaar te kunnen bereiken.
Wat jouw kind je laat zien over jezelf
Dus wat je dwars zit aan je kinderen en waar je je zorgen over maakt, zegt altijd iets over jezelf. Alles wat jou dwars zit, waar jij op reageert, zegt iets over jou. Je Moederkracht geeft je de moed om naar je rol te kijken en wat je daaraan kan veranderen, want je kinderen raken je het diepste en je wil met hen als geen ander verbonden blijven.
Dus als jouw kinderen jou dwars zitten, is dat eigenlijk een heel mooi moment om te groeien. Je kind ziet jou op een andere manier op dezelfde situatie reageren. Het krijgt respect voor je. Je kind leert niet van jou door wat jij het vertelt, maar het kijkt van jou af hoe jij het doet. Wat jij voelt en hoe jij reageert.
In dit voorbeeld voelden mijn kinderen dat ik stevig bleef staan in hun ruzies en voelden zij zich veilig. Ze hoefden geen klokkenluider meer te zijn en de boosheid kreeg een uitlaatklep waardoor de ruzies niet meer zo nodig waren.
Wat kun jij hiermee?
Kijk eens naar jouw kind. Laat je oordelen even voor wat ze zijn. Welk gedrag van je kind stoort jou? Welke emotie of stemming raakt jou? Wat herken je hiervan in je kindertijd? Glimlach naar jezelf. En glimlach naar je kind. Niemand heeft iets verkeerd gedaan.
Kijk eens hoe er in jouw gezin van herkomst met dit thema werd omgegaan? Hoe heb je als kind hierop gereageerd? Wat had je eigenlijk willen zeggen?
Maak contact met het kind in jezelf en laat het uiten wat het vroeger niet mocht en nu wel. Vertel het dat het nu wel wordt gezien en dat je nu luistert omdat je van hem houdt. Als jouw innerlijk kind zich vrij uit mag spreken verdwijnt jouw blinde vlek. Je eigen kind voelt dat het je beter kan bereiken en je zult effectiever reageren op zijn gedrag. Zo ontwikkel je een hechte band met je kind.
