Zodra je begint te geven en te nemen- doe dit, doe dat niet, ga met mensen om, maak contact- raak je je plek kwijt, raak je je innerlijke vlam kwijt, raak je je innerlijke contact kwijt. Zo is het alleen maar in het begin. In het begin komt dit wel voor. Altijd als je alleen bent, stil, rustig, raak je plotseling gecenterd, geaard. Je voelt de geweldige vreugde van niet-zijn, dat je niemand bent. Jouw niets straalt iets uit, is vol van licht, geur, zegeningen en schoonheid.
Maar in het begin zal het steeds weer gebeuren dat je het kwijtraakt zodra je met iemand contact maakt. Je raakt je ruimte van binnen kwijt. Het gevaar bestaat dat je bang wordt om contact te maken. In het begin heb je gelijk dat je bang bent, maar het wordt gevaarlijk als je er een gewoonte van maakt en de angst wordtel begint te schieten. Dat gevaar heb je in het verleden in het Oosten zien gebeuren. Veel mensen werden bang om contact te maken: boeddhisten gingen voor het leven op de vlucht, taoisten vluchtten de Himalaya of de bergen in om maar geen contact aan te gaan.
Zie eerst meditatie te bereiken, ga vervolgens steeds weer weg en word steeds alerter, zodat het je op een dag lukt om in contact te treden en tegelijk alleen te blijven, om in de maatschappij te zijn en er toch niet te zijn, om in de menigte te zijn en toch alleen. Dat is het hoogste.
Je wint iets en zodra je weer in contact treedt, een relatie aangaat, met je vrouw, je man, je kinderen, de maatschappij, de klant, de baas, raak je het kwijt. Pak het steeds weer op, wanneer je maar de tijd kunt vinden, maak steeds opnieuw contact met jezelf. Geleidelijk aan, geleidelijk aan… langzaamaan kom je er op een dag achter dat je in de maatschappij kunt staan en zo alleen en stil kunt blijven als waar dan ook. Dan ben je een lotus geworden: je staat in het water zonder dat het water je raakt.
Ontwikkel eerst, laat eerst ontstaan wat ze in het Sanskriet Shunya noemen: de nul, de leegte.
En neem hem dan mee de wereld in. Je raakt hem steeds weer kwijt, dat is waar, maar laat dat geen reden zijn om uit de wereld weg te vluchten, word geen escapist. Het is een uitdaging. En je bereikt de hoogste top pas als niemand je innerlijke ruimte kan verstoren. Niemand, geen enkele situatie, kan haar verstoren. Dan neem je er voor het eerst bezit van. Dan neem je er bezit van en word je er niet door in bezit genomen. Dan is ze van jou, echt van jou. Maar als ze door iets afgenomen kan worden, is ze nog niet helemaal van jou. Je hebt haar aangeraakt, maar je hebt nog geen bezit van haar genomen.
Onthoud dat leeg zijn betekent dat je een ruimte ingaat waar je jezelf ziet zoals je bent. Daarom zijn mensen bang: ze willen die innerlijke ruimte niet ingaan. Ze hebben hun ideaalbeelden, hun zelfbeelden, prachtig versierd. Maar ze zijn bang dat als ze naar binnen gaan, die beelden om zullen vallen. Ze vallen om en kunnen niet anders dan verdwijnen omdat ze onecht zijn en geen werkelijkheid kunnen zijn. Daarom gaat niemand naar binnen.
Alle meesters ter wereld hebben de nadruk gelegd op een ding: dat je tot je werkelijkheid moet komen zoals je bent. Maar niemand luistert naar hen. Zelfs als mensen willen weten wie ze zijn, hopen ze eigenlijk dat ze net zoals het zelf zijn dat ze projecteren. Als ze eenmaal aan het werk gaan, wordt het moeilijk. Lelijkheid steekt de kop op, gemeenheid, verschrikkelijke kwaadheid, haat, jaloezie, wordt gevoeld. De hel breekt helemaal los en je wordt bang en je rent naar buiten om je weer aan een ideaal zelf vast te klampen. Dat is goedkoop.
Onthoud dat je jezelf moet leren kennen zoals je bent. Laat al je idealen los. Ze zijn prachtig, maar ze zijn giftig. Het zijn waanideeën. Als je niet de idealen over jezelf loslaat, de beelden die je hebt geschapen uit onmacht om je werkelijkheid te verbergen, te maskeren…. Laat die maskers vallen, wees stil, wees leeg en kijk in je wezen, wat het ook moge zijn. In het begin is het bijna alsof je door een hel gaat, maar dat is de prijs die we ervoor moeten betalen.
Als je genoeg moed hebt en als je vol kunt houden, verdwijnt de hel algauw, de wolken zijn weg en de zon straalt aan de wolkenloze hemel. Dan ben je bij je innerlijke paradijs aangeland.
Hemel en hel zitten allebei van binnen. Hel is gewoon je buitenkant, hemel is je middelpunt zelf.
Jij bent het oog van de wervelwind. Volgens tao hoef je eigenlijk niets te doen. Je moet gewoon binnendringen in je eigen wezen.
Osho- Tao onderweg
