Over het incarneren van zielsenergie, superfocus en diamantjes op aarde
De omschrijving van mij waar ik de meeste verbinding mee voel, is: ‘nog niet nader geïdentificeerd type mens’. Ik ben op de verkeerde planeet beland. Vergissing van de eeuw. Kardinale navigatiefout ….. Tegelijkertijd voelt de verbinding met mijn zielsbestemming onmenselijk sterk. Deze krachtige zielsenergie mag ik zien te incarneren in mijn fysieke lichaam hier op Aarde. Een hele uitdaging. Het voelt als de hel op Aarde. En brengt de hemel op Aarde.
Ik en mijn Tijdreiziger
Iemand noemt mij een Tijdreiziger. Een nieuwe term voor mij. En ja, het klopt. Ik reis door alle levens heen: vorige levens, dit leven, toekomstige levens… Ik breng liefdevol en respectvol verbinding tussen alle generaties. En zo verbinding tussen Verleden, Heden en Toekomst. Dat geeft mij diepe rust. Diepe aarding. Diep bestaansrecht.
Mijn ouders en voorouders kijken liefdevol en respectvol toe, hoe ik hier op Aarde een weg baan voor mezelf en mijn nieuwe energie. Voel opeens verwachtingsvolle, trillende energie daarboven. Een soort gezonde spanning voor een op handen zijnde ‘geboorte’. Ik schrik er van. Is nieuw voor mij. Ontroert me.
Ikzelf kan liefdevol zijn met mijn taak. Vanuit diepe verbinding met mijn zielsbestemming. Voor de aardse generaties kan het heel confronterend zijn. Kan me voorstellen, dat je als zus/broer, kind, partner niet staat te wachten op mijn ‘niet-aardse’ communicatie. Iets in mezelf oppakken triggert hen behoorlijk in energie.
Vooral mijn kinderen worden diep geraakt; als mijn nazaten en ‘diepste’ bloedverwanten hier op Aarde. Ik omarm hen liefdevol en respectvol. Nodig hen uit ook mijn kracht, liefde en respect toe te laten. Liefdevol ‘ja’ te zeggen tegen hun eigen leven. Het mooiste cadeau dat ze mij kunnen geven. En bij mij te laten, waar ze niets mee kunnen/willen. Ik draag alle verantwoordelijkheid voor mijn doen en laten, voor wat ik schrijf. Ongeacht hun keuze, ik blijf liefdevol met hen in verbinding vanuit mijn hart, onze bloedband en familielijn.
Ik en mijn Superfocus
In mijn autisme mag ik me verbinden met ‘het meest extreme’. Het diepste in alle menselijke eigenschappen. In al haar aspecten. Liefde, haat, veiligheid, onveiligheid, mededogen, woede, vertrouwen, wantrouwen… Om daarna de diepe tegenpolen liefdevol met elkaar te verbinden: extreem diepe liefde met extreem diepe haat… In elke cel van mijn lichaam voelen, dat ik iemand met mijn blote handen kan en wil vermoorden. En dat ik diezelfde persoon onvoorwaardelijk, liefdevol en respectvol kan en wil omarmen.
Mijn superfocus is krachtig en gericht, als een laserstraal. En dient een belangrijk doel. Het houdt mij in energie gefocust op mijn diepe laag, op wat ik kom doen. De ‘tussen-lagen’ geven geen afleiding. Mijn ‘oplossing’/verbinding zit in die extreem diepe laag. En mijn gigantische uitdaging ook.
In mijn superfocus vergeet ik à la minute al het andere om me heen. Ik mag leren spelen met deze focus. Mijn valkuil is dat ik in deze focus blijf en al het andere buitensluit. Mijn uitdaging is tijdig te ontspannen in mijn superfocus. Deze in te zetten waar nodig. En daarna weer bewust breder en ‘zwakker’ focussen. Om zo opgedane, specifieke wijsheid te integreren ‘in de breedte’, het geheel. Met als uiteindelijk doel: ontspannen in de superfocus in verbinding blijven met mezelf en al wat is. Juist dit spelen in en met mezelf is heel lastig voor mij, in mijn strakke keurslijf.
Ik en mijn Zaadjes
Ik zie mezelf ook als iemand, die zaadjes plant. Zaadjes van nieuwe energie. Diepere bewustwording. Dit gaat gepaard met heftige processen. Ik mag het eerst in mezelf oppakken, fysiek hanteerbaar maken. Om het daarna over te kunnen brengen. Daar zit mijn specifiek autisme. Van nature heb ik geen bewustzijn op verbindingen. Niet met mens-zijn. Niet met engelen, gidsen, beschermers, God… Ik sta er helemaal alleen voor. Dat is geen toeval. Dit helpt mij juist alles blanco te ervaren. En pure ervaringen uit te dragen.
Lees hier het vervolg: https://nieuwetijds.com/leven-met-autisme-en-zielsbewustzijn/
