Samengevat: Het Kwartskristal is door een aantal oude beschavingen wereldwijd gebruikt voor verschillende doeleinden. In veel gevallen gebruikten Sjamanen ze om te helen en voor spirituele doeleinden.Bedenk je welke kennis sommige inheemse culturen hadden en alle kennis die we vandaag de dag hebben, die erop wijst dat heling veel meer te maken heeft met hoe men het vandaag de dag ervaart.
“Kristallen werden lange tijd gebruikt door verschillende oude beschavingen van over de hele wereld. Je kunt teksten over ze vinden in de Veda’s, Boeddhistische tradities, het oude Egypte en oude Griekse verhalen. Ze worden ook beschreven in de Sjamanistische praktijken van verschillende inheemse culturen, en ook binnen verloren oude beschavingen, zoals die van Atlantis. Zelfs Nikola Tesla werd gefascineerd door kristallen: “in een kristal zit het duidelijke bewijs van het bestaan van een formatief levensprincipe, en hoewel we niets begrijpen van het leven van een kristal, is het desalniettemin een levend wezen.”
Deze edelstenen stonden centraal in verschillende culturen door de hele menselijke geschiedenis. Dus waarom negeert de mainstream antropologische literatuur kristallen volledig? Vandaag de dag zijn de betekenissen en significantie van kristallen vrijwel onbekend, en dat is zonde. De aanzienlijke krachten van kristallen kan worden gebruikt om onze planeet te helpen en de algehele gezondheid van de bevolking te verbeteren.
Gedegradeerd tot ‘New Age’-praktijk
Vandaag de dag vallen kristallen onder de ‘New Age’ categorie, en daarom hebben ze een negatieve bijklank Het is niet alsof alleen moderne groepen plots, uit het niets, geïnteresseerd zijn in kristallen; de interesse in kristallen heeft juist een interessante en zeer oude oorsprong.
Dit artikel richt zich op het sjamanistische perspectief op kristallen, zoals beschreven door Michael Harner in zijn boek The Way of the Shaman.. Harner is de oprichter van de Foundation for Shamanic Studies. Hij introduceerde als eerste het sjamanisme en de sjamanistische drumreis in het hedendaagse leven en wordt gezien als de leider van deze beweging.
Harner kreeg in 1963 zijn Ph. D. in antropologie van de University of California, Berkely, en heeft onderwezen aan een aantal instituten, zoals Columbia en Yale University. Hij was medevoorzitter van de antropologieafdeling van de New York Academy of Sciences, maar verliet in 1987 de academische wereld om al zijn tijd op het sjamanisme te richten. In 2003 kreeg hij een eredoctoraat als erkenning voor zijn vorderingen op het gebied van sjamanenstudies.
Van een website over zijn erfgoed:
“Michael Harner is niet alleen een antropoloog die het sjamanisme bestudeerde, hij is een authentieke witte sjamaan. Zo stelt de erkende transpersoonlijke psycholoog Stanislav Grof. Dr. Harner begon in 1956-57 met het bestuderen van sjamanisme. Hij observeerde de Shuar (Jívaro) stam in de Amazone in Ecuador, en begon zelf sjamanisme te beoefenen tijdens zijn verblijf in 1960-61 bij de Conibo in de Amazone in Peru. Vervolgens keerde hij terug naar de Shuar voor meer praktische training in het sjamanisme. Hij werd erkend als een sjamaan door de inheemse sjamanen, onder andere van de volgende volkeren: de Conido en Shuar (voormalig Jívaro) in Zuid-Amerika; de kust-Salish, Pomo en Noordelijke Paiute in het westen van Noord-Amerika; de binnenlandse Inuit en de Sami (voormalige Lappen) in het Noordpoolgebied; en de Toeva van midden-Azië. In Rusland verklaarden gegadigde Siberische sjamanen van de Buriat Michael Harner tot groot sjamaan, nadat ze in 1998 zijn sjamanistische helingkrachten zagen (het woord ‘sjamaan’ komt uit Siberië). Ook zeiden ze dat hij bewees dat zowel sjamanisme en wetenschap te bewijzen zijn.”
Het is dus duidelijk: als je een bron zoekt om je te verdiepen in het sjamanisme, dan kun je geen bron vinden met betrouwbaardere informatie.
Het kwartskristal: volgens de traditie van de sjamaan
“Hoewel er een potentieel oneindige verscheidenheid van krachtsobjecten bestaat, wordt er onder de sjamanen maar één soort in het bijzonder teruggevonden. Dat is het kwartskristal. In Noord- en Zuid-Amerika, Australië, zuidoost Azië, en op andere plekken schrijven sjamanen een bijzondere kracht toe aan deze puntige, zeszijdige stenen, die meestal transparant tot melkwit zijn. Sjamanen gebruiken een groot scala aan afmetingen, van de lengte van een pinkkootje tot zeldzamere van meer dan 30 centimeter lang… Het kwartskristal wordt gezien als het krachtigste object onder totaal verschillende volkeren, zoals de Jívaro in Zuid-Amerika en de stammen van Australië. Volkeren die zo ver van elkaar af wonen als maar kan, zoals de Aboriginals van oost Australië en de Yumanen uit zuid-Californië en het aangrenzende Baja, allemaal zien ze het kwartskristal als ‘levend’ of als een ‘levende steen’. Het wijdverspreide gebruik van kwartskristallen in sjamanisme vindt al duizenden jaren plaats. In Californië, bijvoorbeeld, zijn kwartskristallen teruggevonden op archeologische opgraafplaatsen die tot wel 8000 jaar terug dateren.”
In zijn boek beschrijft Harner dat dit kristal door al deze culturen werd gezien als een helend object en als een spiritueel helper. Ook zegt hij dat ‘de westerse Yuman-sjamanen een speciale band ontwikkelen met hun kwartskristallen en ze moeten ‘voeden’; dit herinnert aan de Jívaro-sjamanen die hun spirituele helpers voedde met tabakswater om ze tevreden te houden.”
Harner legt uit hoe sommige sjamanen in training een stuk kwarts op hun voorhoofd “gezongen” kregen, zodat ze “in staat waren rechtstreeks in dingen te kunnen zien”. Dit concept is niet veel anders dan het concept van het ‘derde oog’.
Toegang tot andere werelden
Kwartskristallen werden voor van alles gebruikt, van het kijken in andere werelden tot het helpen bij de extractie van schadelijke ziekten of ‘indringers’, zoals Harner ze noemt. Hij geeft als voorbeeld dat van de Warao-sjamaan uit Zuid-Amerika, die geloofde dat, bij de dood, de ziel zou samensmelten met het kwartskristal in zijn ratel en zou opstijgen tot de hemel in de vorm van licht. De Australische Kabi-sjamaan met “vele kristallen in zijn lichaam” kon reizen naar de diepste waterputten, waar de regenbooggeest leefde, en meer kwartskristallen ontvangen. Zo een sjamaan keerde terug “vol van leven, en werd een medicijnman van de hoogste graad.”
Volgens het sjamanisme valt het kwartskristal dus samen met veel kracht. Harner wijst ons op het volgende:
“In de moderne natuurkunde wordt het kwartskristal ook gebruikt in het hanteren van kracht. Het heeft opmerkelijke elektronische eigenschappen, waardoor het al vroeg een basisonderdeel werd in radiozenders en -ontvangers. Dunne laagjes kwartskristal werden later de basis van moderne elektronische hardware, zoals computers en horloges. De Westerse wetenschap is duidelijk op een punt aangekomen dat het kwartskristal erkent als een object met kracht, iets dat sjamanen al duizenden jaren wisten.”
Dit kan natuurlijk allemaal toeval zijn, maar het is in ieder geval een van de vele synchroniciteiten die de opgestapelde kennis van het sjamanisme spannend en zelfs ontzagwekkend maken.
Sjamanen gebruikte hun kwartskristallen niet alleen om te helen, ze keken ermee ook de toekomst in en maakte er voorspellingen mee. Een interessant aspect uit Harners boek is dat van de kristallen bol, “die mensen in onze cultuur kennen, in ieder geval van naam, maar eigenlijk een gepolijste afstammeling is van het oude sjamanistische kristal.” Hij legt uit hoe sommige inheemse culturen het staren in een kristal gebruikten om visies van het verleden te krijgen, wat er elders in het heden gebeurt en om in de toekomst te kijken.
Iets anders wat ik tegenkwam en me erg interesseerde, was helen op afstand. Dat is een onderwerp waar ik al jarenlang over heb geschreven en iets dat wordt geïllustreerd door talloze wetenschappelijke onderzoeken, die in verschillende tijdschriften zijn gepubliceerd. Bij helen op afstand wordt de intentie van iemand gericht op een andere persoon, met als doel ze te helen. Als je daar meer over wilt leren, ga dan naar het Institute of Noetic Sciences.
“De sjamaan stuurde het kristal er ’s nachts op uit, zodat het ’s ochtends terugkwam met een beeld van de zieke. Toen het beeld aankwam, danste de sjamaan rond het kristal, schudde hij zijn ratel en beval hij toen het kristal, zijn spirituele helper, om een schadelijke kracht-indringer uit het beeld te extraheren. Hiermee was de persoon op afstand, van wie het beeld was, geheeld.”
Het boek van Harner geeft nog veel meer informatie over het gebruik van kristallen in sjamanisme, alsook in andere tradities. Het bovenstaande is slechts een voorproefje, niet meer dan een vleugje van wat je allemaal kunt leren als je zijn boek leest.
Je eigen kristal reinigen & kiezen
Je kunt gewoon een stenenwinkel of mineraalwinkel bezoeken en kiezen waartoe je je voelt aangetrokken. Harner vertelt ons het volgende:
“Stop het kristal dat je uitkiest niet meteen in je zakje of samen met je andere krachtobjecten. Eerst moet je het reinigen, omdat de geschiedenis van de steen je onbekend is. Reinig het kristal door het te wassen in het water van een natuurlijke bron of de zee. Houd het dan gescheiden van je medicijnzak tot de winter- of zomerzonnewende. Neem het naar een geïsoleerde, hoge plaats, zoals een bergtop. Splijt daar een stokje aan één kant en steek de andere kant in de grond. Plaats het kwartskristal, met de punt naar boven, in de spleet van de stok. Laat het daar acht dagen in de zon baden om ‘op te laden’ voordat je het in je medicijnzak stop. Haal het kristal af en toe, tussen de zonnewendes, uit de zak en ‘wek’ zijn kracht. Dat doe je door de niet puntige kant zachtjes op een rots te tikken die uit een bron of de zee steekt.”
Dat is op z’n minst interessant, toch? Deze heilige en speciale objecten moeten met zorg behandeld worden, en onze speciale band met ze, net als met de rest van de natuur, moeten we teruggeven aan onze planeet als we willen voortgaan tot overvloed en het creëren van een nieuwe menselijke ervaring. ‘Het pad van de sjamaan’ moet terugkeren naar de planeet, misschien in een modernere vorm. Wie weet, misschien wordt dit in de toekomst van de mensheid het bewandelen van een spiritueler pad genoemd, één waarop we echt beseffen hoe alles met elkaar verweven is, en hoe de natuur ons alles geeft wat we nodig hebben. Combineer deze wijsheid met de menselijke vindingrijkheid en we zijn op weg naar een toekomst die de meesten van ons niet eens kunnen bevatten.
Leestip: The Way of the Shaman, door Michael J. Harner
