Het is niet altijd makkelijk om nieuwetijdsmoeder te zijn. Als kind had je het al lastig omdat je je niet begrepen voelde, omdat niemand snapte hoeveel moeite jij had met drukte, verlegenheid, gevoeligheid, onverwachte dingen, lawaai, groepsdruk, spreekbeurten, oneerlijkheid, enz. En je ouders vertelden je waarschijnlijk dat je je niet moest aanstellen, dat je gewoon gezellig mee moest doen, dat je niet bang moest zijn. Maar jij wist niet hoe dat moest; niet bang zijn. Want je voelde zoveel binnenkomen en je wist niet hoe je dat weer uit je lijf moest krijgen.
Nu je kinderen hebt herken je in hen wat je zelf vroeger voelde. Je wilt ze beschermen, maar ook goed begeleiden en stimuleren. Laten we eerlijk zijn, jij weet precies wat je kind nodig heeft. Want jij weet dat niet alleen uit ervaring, maar je voelt het ook aan. Jij gebruikt geen standaard-oplossingen, jij bent niet ‘consequent’, maar jij voelt in iedere situatie even in: Wat heeft mijn kind NU nodig? En dat kan de ene keer iets anders zijn dan in een volgende, zelfde geval.
Jammer alleen, dat je je zelf vaak onzeker voelt. Want jij weet wel wat het beste is voor jouw kind, maar je weet ook dat anderen daar andere ideeën over hebben. Mag je je kind ‘beschermen’ tegen een druk familiefeest? Je gevoel zegt van wel, maar de hele familie zal zich laten horen. Mag je je kind thuis houden van school, alleen omdat hij moe is? Jij voelt aan dat hij dat even nodig heeft, maar je maakt je wel zorgen over wat de leerkracht, de buren en je moeder ervan zouden vinden. Want je voelt ook wel aan dat zij vinden dat dat niet ‘goed’ is. Zij vinden vast dat je je kind teveel beschermt.
Als jij wat minder onzeker zou zijn was het leven veel gemakkelijker voor jou. Maar ben je wel onzeker? Ik heb gemerkt dat veel gevoelige mensen denken dat ze onzeker zijn. Wat is het tegenovergestelde van onzeker? Zelfverzekerd? Eigenwijs? Zelfstandig? Dat bén je toch? Als je in je eentje thuis zit ben je niet onzeker. Dan weet je het allemaal heel goed. Dus ben je niet onzeker. Je voelt je alleen heel anders als je met andere mensen te maken hebt. Omdat je hun energie aanvoelt. En dat is geen onzekerheid, dat is gevoeligheid.
Jij voelt al van tevoren aan dat iemand er anders over denkt. Dat ze het niet leuk zullen vinden. Jij weet dat die ander zo’n krachtige (starre, kortzichtige) energie uitstraalt dat jij je daar niet prettig bij voelt. Want jij krijgt die energie binnen in je eigen energieveld, omdat je je automatisch afstemt op de ander. En de energie van die ander voelt zo anders dan je eigen energie dat jij je uit balans voelt vallen. Jij bent zo druk met “Hoe krijg ik die onprettige energie weer uit mijn aura”, dat je jezelf een beetje kwijt bent. En dat is geen onzekerheid!
Je voelt al van tevoren aan dat je dat rotgevoel weer zult krijgen als je je schoonmoeder gaat vertellen dat jullie niet komen op hun feestje, als je de juf gaat vertellen dat jouw dochter bij de muur moet zitten om zich prettiger te voelen, en als je de zweminstructeur gaat vertellen dat jouw kind niet gedwongen moet worden als hij iets eng vindt. Dat rotgevoel is geen onzekerheid, het is geen angst. Het is gewoon je gevoeligheid.
Jouw kind heeft geluk, dat jij hem zo goed begrijpt. Dat jij hem beschermt als dat nodig is, en dat jij hem met heel veel geduld en begrip leert, steeds beter naar zichzelf te luisteren, in balans te blijven, en toch steeds meer te durven en aan te kunnen. Je mag trots zijn op jezelf. Je kind had zich geen betere moeder kunnen wensen. Alsjeblieft, doe mij een plezier, blijf geloven in jezelf en luister naar je eigenwijsheid!
