Als we als ziel naar de aarde komen, doen we dat om ervaringen op te doen die je alleen maar in een menselijk lichaam mee kunt maken. Van tevoren hebben we onszelf bepaalde doelen gesteld om onze ontwikkeling als ziel te bevorderen. Samen met onze gidsen hebben we een ziels- en levensplan gekozen dat de beste kansen biedt om deze doelen te bereiken. Eén van de belangrijkste keuzes die we daarbij hebben gemaakt is die voor onze toekomstige levenspartner(s). Dat zal vaak een ziel zijn die we al heel lang kennen en waarmee we al vele levens samen hebben doorgebracht. In die levens hebben we in allerlei omstandigheden verschillende rollen gespeeld: in wisselende familieverbanden, maar ook als partners. Zo hebben we niet zelden al een lange geschiedenis achter de rug en ook het nodige karma opgebouwd. Het is dus niet zo gek dat je bij de eerste ontmoeting met je toekomstige partner een onmiddellijk gevoel van herkenning kunt hebben, en zelfs een innerlijk weten: dat is de man/vrouw met wie ik kinderen zal krijgen! Ook met andere zielen hebben we ervaringen in partnerrelaties opgedaan. Met allemaal hebben we levens gehad waarin we diepe liefde hebben gekend, gelukkige levens, maar ook levens vol strijd, verlies, problemen en verdriet. We zijn slachtoffer, maak ook dader geweest in gewelddadige verbintenissen, we zijn bedrieger en bedrogene geweest, hebben samen kinderen grootgebracht en verloren. Kortom, we hebben in deze fase van onze zielsontwikkeling alle emotionele en fysieke uitdagingen van een partnerrelaties wel zo’n beetje ervaren.
Eigen keuzes
Maar in deze tijd komen we voor heel ander uitdagingen te staan. Niets is meer vanzelfsprekend, zoals in de tijd dat de kerk en de gemeenschap waartoe we behoorden bijna alles voor ons bepaalden. We worden steeds meer teruggeworpen op ons eigen vermogen om keuzes te maken, onze eigen verantwoordelijkheid. We kunnen één of meerdere relaties in ons leven aangaan. Samen wel of geen kinderen krijgen, een partner van hetzelfde geslacht hebben, wel of niet officieel trouwen. Gemengde huwelijken, zowel wat betreft religie als huidskleur zijn meer geaccepteerd en de gelijkwaardigheid van man en vrouw wordt steeds vanzelfsprekender. Hoe gaan we om met deze nieuw verworven vrijheden?
Nieuwe dogma’s
Maar hoe vrij zijn we eigenlijk? Nieuwe dogma’s zijn in de plaats gekomen van verouderde leefregels. We krijgen een ideaalbeeld voorgeschoteld, onder andere door de vrouwenbladen, van de romantische liefde: een gepassioneerde, maar ook harmonieuze relatie waarin de seks altijd spannend blijft en we de belangrijkste persoon in elkaars leven zijn. Een onhaalbare norm die al tot veel echtscheidingen heeft geleid. Maar ook de idealen vanuit een meer spiritueel gedachtegoed kunnen heel beperkend zijn: we leren dat het belangrijk is dat we elkaar begrijpen en aanvoelen, liefdevol zijn, dat we elkaar accepteren en aanvullen, eerlijk zijn naar elkaar en liefst op één golflengte zitten. Als dat niet het geval is kun je misschien maar beter uiteen gaan, want dan blokkeer je elkaar in je ontwikkeling.
Waar gaat het om in een liefdesrelatie?
Een liefdesrelatie biedt je de kans om jezelf beter te leren kennen, meer bewustzijn te ontwikkelen over wie jij bent. Partners kunnen je als geen ander raken, doordat ze oude kwetsuren uit je jeugd en/of vorige levens activeren. De ander fungeert daarbij als spiegel voor jou. Hij of zij laat je feilloos zien waar jouw blinde vlekken zitten. Je projecteert op je geliefde wat je zelf niet kunt zien omdat je je er niet voldoende bewust van bent. De ander vertoont gedrag waar jij je mateloos aan kunt storen, terwijl je niet door hebt dat jij in wezen hetzelfde doet. Alleen herken je het niet omdat je datzelfde gedrag op een ander terrein vertoont. De een maakt zich druk over iets dat de ander als volstrekt onbelangrijk ervaart, of omgekeerd. De een is onverschillig of onachtzaam op een bepaalde manier, terwijl de ander dat ook is, maar weer op andere wijze. De opdracht is om het patroon te gaan herkennen en toleranter te worden, zowel naar de ander als naar jezelf. We hebben allemaal onze eigenaardigheden, vervelende, of zelfs onuitstaanbare trekjes, irritante gewoontes en onaardige, egoïstische kanten. Je kunt er om lachen, het relativeren, maar misschien is het ook zaak om je grenzen aan te geven en bepaald gedrag niet te tolereren, omdat het echt vrij extreem of grensoverschrijdend is. Zo corrigeer je elkaar als dat nodig is.
Een confronterende relatie
Je kunt ervoor gekozen hebben om een tamelijk confronterende relatie aan te gaan, bijvoorbeeld met een ziel waarmee je nog het nodige uit te zoeken hebt vanuit vorige incarnaties. Vooral als iemand in vele opzichten je tegenpool is, kan het er heftig aan toe gaan en zal het geen rustgevende relatie zijn, maar wel een die heel leerzaam kan zijn. Als je het bewustzijn hebt om door de buitenkant heen te kijken en de liefdevolle ziel te blijven herkennen die daaronder schuil gaat, dan kun je er steeds weer voor kiezen om deze uitdaging aan te gaan en samen oud te worden. Als zielen zijn jullie sterk verbonden met elkaar en houd je van elkaar met een diepe liefde. Daarom heb je ervoor gekozen hier op aarde onder moeilijke omstandigheden elkaars geliefde en leermeester te zijn, om elkaar te helpen groeien in bewustzijn en je te realiseren wie je in wezen bent: een ziel die zich wil manifesteren in al haar grootsheid en die zich wil bevrijden van dat wat haar tegenhoudt om voluit te stralen. Als partners kun je elkaar daar heel goed bij helpen.
Een veilige basis
Je kunt in je zielsplan ook gekozen hebben voor een rustige, veilige relatie van waaruit je andere uitdagingen in je leven aan kunt gaan. Misschien is voor jou je werk het terrein waarop je de nodige moeilijkheden tegen zult komen, of je familie, of je gezondheid. Dan is zo’n rustige, veilige bedding heel behulpzaam en prettig. Zelfs een vrij saaie, middelmatige relatie kan een goede uitvalsbasis vormen voor jouw spirituele ontwikkeling, bijvoorbeeld als je een partner hebt die voor voldoende inkomen zorgt en jou vrij laat, al interesseert hij/zij zich misschien inhoudelijk niet zo voor waar je mee bezig bent. De kans dat jullie uit elkaar groeien is aanwezig, maar niet noodzakelijk. De ander kan ook een eigen ontwikkeling doormaken, al dan niet onder invloed van jouw proces. De kunst is om ieder je eigen pad te bewandelen en de ander als steun op de achtergrond te ervaren. Misschien is dat wel precies waarvoor je deze ziel in je leven hebt uitgenodigd. Als je je daar bewust van wordt kan je misschien een gevoel van dankbaarheid ervaren, in plaats van ontevreden te zijn om wat je mist bij de ander.
