Waaruit bestaan nieuwe liefdesgeschiedenissen? Uit vlinders en regenbogen, fantasieën en dromen. Uit seks die je tenen laten krullen, gekruid met wilde passie en oerkreten van genot. Dit zijn dus de ingrediënten waarvan liefdesaffaires worden gemaakt. Einde voorstelling. Exit spelers. Tijd om de waarheid onder ogen te komen.
Verliefdheid maakte me altijd een beetje duizelig, op een prettige ongecompliceerde manier. Althans, zo voelde ik dat op die momenten. Elke keer als ik verliefd werd voelde ik me duizelig worden, verloor alle controle over mijn leven en liep uiteindelijk knalhard tegen de muur van de werkelijkheid. Mensen zijn gecompliceerde wezentjes en verliefdheid is slechts een bedrieglijk laagje bladgoud waaronder dat wordt verborgen. Daaruit verrees een uitdaging, een van de zwaarste beproevingen die ik ooit heb mogen ervaren.
Bij elke magische ontmoeting borrelt ons diepste verlangen naar boven iemand te willen hebben die bij ons hoort. Het is echter een volslagen onbegrijpelijke chemie wat de ander zo aantrekkelijk maakt en wellicht is dit nou precies datgene wat ons verandert in onbewuste liefdeszombies die door roze brillen hun wazig geworden wereldje aanschouwen.
Het kan interessant zijn om eens een moment van rust in te lassen, waarin we ons kunnen afvragen – wellicht omwille van eerlijkheid ten opzichte van onszelf en onze partner, of in het belang van verantwoordelijkheid nemen voor de momenten van niet bewust zijn en de consequenties daarvan, of gewoon omwille van pure nieuwsgierigheid – hoe de menselijke geest werkt. In dat moment van rust kan waardevolle informatie zich spontaan openbaren, over waar we naar op zoek zijn, over wat we willen of waar we afstand of afscheid van moeten nemen.
Het is beslist de moeite waard om in dat moment van rust je bewust te worden van die rode waarschuwingslichten in je huidige relatie, of eens terug te kijken naar eerdere relaties, dan wel naar de relatie die je op dit moment gaat beginnen. Niet met de bedoeling om deze te beëindigen of te veranderen, maar om bewust keuzes te kunnen maken en minder uit te gaan van je eigen projectie.
Hieronder volgt een aantal van die ‘rode lichten’ die je inzicht kunnen geven over de diepere dynamiek achter het gevoel dat we ‘liefde’ noemen. Nogmaals, niet met de bedoeling relaties te veranderen, maar om bewust te worden van het gevoel dat het zou kunnen oproepen. Mindfullness is daartoe de sleutel.
Ik houd van je potentie
Potentie is een eigenschap waarover elk mens beschikt. De meeste mensen hebben een oprecht verlangen die potentie te manifesteren, maar op je levensweg kunnen zich allerlei omstandigheden en misverstanden voordoen die je verhinderen je dromen te realiseren.
Het is heel mooi dat je de potentie in een ander herkent, maar om daar een relatie op te bouwen is een wilde onberedeneerbare gok. Meer dan dat zelfs, als we niet tot zelfrealisatie komen voelen we ons intens teleurgesteld omdat we de verwachting hadden dat dit zeker weten binnen déze liefdesrelatie zou gebeuren.
Je daagt me uit tot groeien
En opeens is er iemand in je leven die je niet toelaat steeds de gemakkelijkste weg te kiezen, maar die van je verlangt je best te doen en meer dan dat. Wie wil er nu niet iemand hebben die oprecht in je gelooft? In de meeste gevallen is die behoefte echter afkomstig van de ander, die jou afleidt van je wens je eigen potentie te manifesteren.
Anderzijds, elke keer dat een uitdaging is aangegaan en volbracht, verdwijnt voor die persoon de noodzaak je te motiveren, waardoor de relatie de behoefte tot verandering ontbeert.
Ik leer zoveel van je (onbalans)
Dit ontstaat wanneer we in onbalans raken. Van elkaar leren is juist waar het in een relatie om draait. Maar wat gebeurt er als JIJ de ander als een leraar ziet? Eén van de twee gaat zich superieur voelen, wordt leider van de relatie, terwijl de ander inferieur en volgzaam wordt, met als resultaat afhankelijkheid.
In de meest voorkomende gevallen neemt de leraar zijn/haar partner niet serieus, waardoor wederzijds respect wordt beschadigd. De leerling voelt die onbalans en zal zich daar niet zo fijn bij voelen. Na verloop van tijd, meer volwassen, zal de leerling vanzelf op zoek gaan naar evenwichtig partnerschap.
Ik houd van iemand die veel jonger/ouder is dan ik
Liefde kent geen grenzen en is leeftijdloos. Een groot leeftijdsverschil betekent echter dat een van de twee al aanzienlijk levenservaring heeft, terwijl de ander nog aan het begin staat. Het hebben van een gezin is bijvoorbeeld een belangrijke levenservaring. Voor goede samenwerking in een relatie is het van belang dat beiden vooruit kunnen kijken naar een gezamenlijke toekomst, wat voor de meesten het stichten van een gezin betekent. Voor de oudere partner betekent dit opnieuw beginnen, terwijl het voor de jonge partner het van cruciaal belang is dat het verleden van de oudere partner gerespecteerd wordt binnen de relatie.
Ik vind je een bijzonder iemand
Wie zou zich nou niet bijzonder willen voelen? Dat willen we toch allemaal? Helaas is dit misschien wel de meest voorkomende valkuil in een relatie. “Je bent de meest fantastische persoon die ik ooit heb ontmoet” is een veel voorkomende uitspraak tijdens de verliefde buien. Maar ja… En dan? Het is maar een manier om je in gezelschap van die speciale persoon heel bijzonder te voelen, maar naarmate de tijd verstrijkt kom je hoe dan ook tot de ontdekking dat je partner ook maar een gewoon mens is net als ieder ander.
Door een relatie hoe dan ook in stand te willen houden, vaak gepaard gaand met manipulatief gedrag en idealiserend denken, blijf je blind voor wie je partner werkelijk is, waardoor volwassen liefde geen ruimte krijgt. Gek genoeg heeft een diepe liefde juist behoefte aan erkenning van beider menselijke alledaagsheid binnen een relatie, want daaruit vloeit de liefdevolle zorgzaamheid waarmee de ups en downs van het samenwonen doorleefd kunnen worden.
“Ik houd van je eigenaardigheden” en “Ik houd ook van jou omdat je van mijn eigenaardigheden houdt”
Je kunt je vast nog wel herinneren hoe grappig je de karaktertrekken van je partner vond toen jullie elkaar pas kenden. Misschien was het wel het obsessieve oog voor detail of een sociaal onhandigheidje in contact met anderen… in elk geval, het duurt niet zo lang eer dat charmante karaktertrekje de oorzaak wordt van een scheiding.
Wat wij een ‘eigenaardigheidje’ noemen zijn vaak persoonlijkheidsstoornissen die zowel onszelf als anderen pijn kunnen doen. Elkaar zien zoals je werkelijk bent is een daad van liefde.
Onze normen, waarden en culturele achtergronden zijn onbelangrijk, onze liefde overwint alles
Het is voor ons allemaal een nobel streven om ruimdenkend om te gaan met religies, tradities, overtuigingen, talen of andere bepalende kenmerken. Toch kan jouw culturele vorming onbewust bepalen hoe je je in een relatie ontwikkelt. Het komt vaak voor dat culturele verschillen – ook in een enkel land – een relatie beïnvloeden. Onze achtergrond is in de eerste plaats onze ouders en al willen we nòg zo graag losbreken, we blijven diep verbonden met onze familiewortels.
Een relatie die deze verschillen niet erkent, verwerpt alles wat we innig liefhebben en dat is onze familie en ons culturele erfgoed. Zèlfs als we dat als blinde liefde beschouwen, het blijft liefde. Respect voor onze liefde voor wat ons vertrouwd is houdt ons bescheiden en dankbaar voor wat voor ons goed voelt. Dat is beter dan uit idealistische overwegingen te kijken naar wat ons onderscheidt.
Op een dieper niveau hebben deze verschillen voor ons, spirituele wezens, uiteraard geen enkele betekenis. Dat neemt echter niet weg dat verschillen met respect en begrip benaderd behoren te worden.
Onze intimiteit geeft zo’n sterke band
Seksuele chemie is een substantiële en belangrijke verbindende kracht tussen twee mensen. We kunnen echter door sterke seksuele aantrekkingskracht verblind worden en denken dat het liefde is. Goede seks en intimiteit kan enerzijds betekenen dat fysieke en emotionele behoeften zijn vervuld, anderzijds is het goed ons af te vragen of we ook tevreden zijn over alle andere aspecten van de relatie. Intimiteit fungeert vaak als een ontsnapping uit het omgaan met onze innerlijke complexiteit en angst ten opzichte van de ander, terwijl het de indruk geeft dat er een diepe verbinding zou zijn.
