Omschakelen naar andere “taal”
Goed beschouwd is eigenlijk alles taal, een manier waarmee we communiceren met onze buitenwereld. Gesproken en geschreven woorden in een bepaalde taal, maar ook lichaamstaal en uitingen via plaatjes of beelden. Communicatie is universeel, maar welke vorm past het beste bij het doel wat we willen bereiken?
Voordat mijn verhaal op een uiteenzetting over communicatie gaat lijken, richt ik me op de kern van de boodschap: Hoe schakelen we om van taal naar een andere vorm van communiceren met elkaar en waarom?
Waarom?
Om met het laatste te beginnen, het waarom, is het omschakelen een gevolg van hoe geschreven en gesproken boodschappen momenteel ervaren worden. Steeds meer mensen merken dat teksten en gesproken woorden niet meer binnenkomen. Om elkaar toch te kunnen bereiken, is het nodig om alternatieven te vinden voor de ‘drager’ van de boodschap.
Gene zijde
Mensen die in contact staan met gene zijde herkennen de boodschappen op velerlei manieren. Het is maar net wat werkt voor wie. Sommigen horen woorden, anderen zien beelden, of krijgen een bepaald gevoel wat zich laat vertalen in een boodschap. Als mens hebben we aards-herkenbare “handen en voeten” nodig om de informatie binnen te krijgen. De manier die we vanuit het menszijn herkennen (en de conditionering die daarmee samenhangt) bepaalt of we het snappen.
Gevoel
Zodra we ons meer richten op onze innerlijke wereld, gaan we ingevingen herkennen. Iets wat ons plotseling invalt is geen toeval. We worden allemaal ondersteund door begeleiders die hun uiterste best doen ons dingen duidelijk te maken. Wanneer we meer naar ons innerlijke gevoel gaan luisteren, gaan we die invallen vanzelf herkennen als een bijdrage, een ondersteuning. Dat kunnen beelden zijn, maar ook geuren die ons aan iets herinneren, of zelfs woorden of liedjes die iets betekenen voor ons. Die verschillende “invallen” zijn dragers van een boodschap. Aan ons de taak om die te gaan herkennen en te zien als een boodschap. Daarom is het nodig dat we onze denkwijze veranderen van prikkels van buiten naar prikkels van ons innerlijk.
Telepathie
Een ander herkenningspunt is, wanneer we in gesprek zijn met iemand, het soms lijkt alsof we volledig op elkaar afgestemd raken. De een zegt iets waar de ander al aan dacht, of zelfs tegelijkertijd hetzelfde uitspreken. Ook merk ik steeds vaker dat ik mensen hoor zeggen “ik kan er geen woorden voor vinden”. Iets waar ik mezelf ook regelmatig op betrap. Ik heb dan wel een gevoel en een inzicht hoe mijn boodschap er uit ziet, maar mis de woorden om het over te brengen op de ander. Door elkaar aan te leren voelen, gaan gedachten elkaar ondersteunen en kom je samen tot de juiste overdracht van de boodschap. Dit zou je telepathie kunnen noemen, hoewel dit als term of woord nogal beladen klinkt.
Begrip
Door met aandacht te luisteren naar elkaar, wordt het mogelijk in te voelen wat de ander probeert over te brengen. Woorden of geschreven tekst worden minder belangrijk zodra we het gevoel herkennen wat het contact met de ander bij ons oproept. De uitdrukking “I’m fluent in silence” betekent zoveel als spreken zonder woorden. Geen afleiding meer door prikkels van buitenaf, maar onderzoeken wat zich in je innerlijke wereld afspeelt zodra je de stilte en de rust omarmt. Vanuit onze conditionering om alles in tastbare materie te vinden om het bewijs van de “realiteit” te kunnen zien en accepteren (wetenschap), zijn we verleerd om het niet-bewijsbare en persoonlijke gevoel op waarde te schatten.
Afstand
Het gevoel dat er iets niet klopt, klopt in bijna alle gevallen. De twijfel om iets wel of niet te doen, is het voelen dat er iets niet lekker loopt. Als het niet meer “stroomt”, voelen we dat als twijfel en gaan heroverwegen waarom we een bepaalde richting uit wilden gaan. Ik zie twijfel zelf als een signaal dat iets niet behoort te gebeuren. Tijd om er op een afstandje op een ander moment nog eens naar te kijken, wat me vaak heeft geholpen om nieuwe inzichten te krijgen in de manier waarop het beter zou kunnen.
Nieuwe tijd
Door de huidige energieën, de verhoging van de resonantie op aarde, kan het niet anders dan dat we daar als mens ook door beïnvloed worden. Het is logisch dat we vooral in “taal” willen blijven zenden en ontvangen zoals we dat gewend waren. Maar ook dat gaat op de schop. Het gevoeliger worden als gevolg van de verhoogde resonantie heeft een duidelijke functie die zich ook laat vertalen in de wijze van communiceren. Ook hier geldt “go with the flow”.
Innerlijk luisteren
Mijn overweging is dat we met het leren van de nieuwe “taal” een opstapje krijgen om in de toekomst anders en beter contact te gaan maken met ieder, ook met die aan gene zijde is. De sluiers worden dunner, dus nu alvast leren hoe we kunnen communiceren met de andere zijde (ook met onze eigen begeleiders) lijkt me niet meer dan een logische voorbereiding. Innerlijk leren luisteren, ook naar elkaar.
