Gevangen in het denken of vrij zijn in het voelen?

Denken of voelen?

Het verschil is zo groot. Wanneer ik in de valkuil val door me volledig te identificeren met mijn gedachtes en emoties voel ik me opgesloten. Ik voel me een slachtoffer en begin keihard te werken om dingen te veranderen en ‘’beter’’ te maken. Ik voel me uitgeput, maar met genoeg doorzettingsvermogen en optimisme kan ik toch doorgaan! Doorgaan met wat? En voor wat of voor wie?

Door Ilse Krabben

De momenten die ik als vrijheid en bliss ervaar zijn niet zonder gedachten of emoties, maar ik identificeer me er totaal niet meer mee en houd me er ook niet aan vast. Ik voel me dan meer als een oneindige ruimte waar ze als klein briesje doorheen vliegen en ook weer vanzelf verder waaien. Alles mag er zijn. Iedereen die iets van ervaring heeft met spiritualiteit, heeft dit soort begrippen eerder gehoord. Dit is niks nieuws en al eeuwenlang door verschillende spirituele leraren gedeeld. Waarom is het dan zo moeilijk? Waarom kunnen we eenmaal dit te hebben ervaren en gerealiseerd niet continue in deze bliss blijven?

Omdat we zoveel te leren hebben! Als we als mens alleen maar in die bliss zouden leven, zouden we nooit groeien. We zouden nooit naar onszelf hoeven kijken. En telkens weer on-geheelde of onbegrepen stukken in ons wezen onderzoeken. En met tranen en lachen onszelf steeds verder ontwikkelen. Dat is (geloof ik) waarom we hier als mens zijn. Onze ziel, wezen, spirit (noem het hoe je wil), wil heel graag groeien! Wil heel graag helen om daarna weer terug te keren naar liefde.

En waarom zijn er mensen die hier totaal niet mee bezig zijn? Hoorde ik laatst iemand zeggen. Goeie vraag, want als je dit eenmaal ervaart voelt het zo natuurlijk, vanzelfsprekend en heilzaam voor alles en iedereen. Dan begin je je af te vragen waarom de mens toch zo koppig en (soms) zelfs arrogant kan zijn door vast te houden aan eigen ideeën. Toch zou ik het ook wat positiever willen benoemen. Misschien dat niet iedereen er klaar voor is? Net als een kind dat begint te lopen zou het ook niet helpen om deze streng aan te spreken. Misschien kunnen we enkel een hand rijken ‘als men dit zelf wil’ en simpelweg zelf op deze manier door het leven wandelen. We hebben veel meer invloed met wie we zijn dan wat we zeggen.

En gezien de maatschappij en hoe we hierin opgroeien en opgevoed worden is het ook niet makkelijk, doodeng zelfs om deze realisatie te maken. Dat betekent namelijk in eerste instantie dat je voormalige realiteit helemaal uit elkaar valt. Ondanks dat het op een valse realiteit gebaseerd is voelt het toch als bekend en daarom veilig. Alles loslaten wat je dacht te weten en vertrouwen op iets totaal anders is niet makkelijk. En je kunt je ook afvragen waar al die jaren van studeren dan goed voor was?! Die zijn wel goed! Net als de positieve dingen die we met onze geest kunnen doen. Maar het is alleen cruciaal (om onnodig leiden voor onszelf en anderen te voorkomen) om onze geest beter te leren kennen en begrijpen hoe we deze het beste kunnen gebruiken. En wie we echt zijn.

En dat we onszelf en anderen anders alleen maar te kort doen en limiteren.

Vorige week kreeg ik van iemand de vraag: hoe zou jij spiritualiteit omschrijven? Wat is het? Dit is wat er opkwam: het is wie we echt zijn. Ik voel een opluchting. Omdat het met de realisatie komt dat we niet alleen ons lichaam en gedachten zijn. Ik zie meteen ruimte voor me, warmte en pure liefde. En dat het de plek is waar we vandaan komen voordat we geboren worden en waar we ook weer terugkeren nadat we overlijden. Het is dus ook een plek waar we allemaal verbonden zijn. Daarom zorgt het er automatisch voor dat polarisatie of geweld niet meer mogelijk is. Het ander cadeau is dat het leven zoveel rijker wordt. Je relatie met de natuur, je intuïtie en relaties met anderen voelt veel dieper en levendiger.

Ik zie het mensenleven op aarde nu enkel als een goud grassprietje. Zo klein en kort, maar absoluut kostbaar. Maar het geheel is ondenkbaar groot, mooi en licht op manieren die we met onze geest niet kunnen voorstellen. Dit is iets wat zich toonbaar maakte rond dezelfde tijd dat mijn Oma overleed.

De eerste keer dat ik dit echt ervaarde liep ik over de Dam onderweg naar de begrafenis. Ik kon me niet inhouden om plotseling hardop te lachen. Het was heel erg druk en iedereen liep door elkaar heen naar zijn of haar afspraak en to-do lijstje. Ik zag ineens hoe serieus we onszelf nemen en hoe klein we denken te zijn. Daar bedoel ik mee: hoe serieus en groot we die kleine ik hebben gemaakt terwijl onze echte zelf zoveel ruimer is. Het was bijna komisch.

Spiritualiteit is voor mij nu het leven zelf. Ik heb het gevoel mezelf en anderen steeds beter en op verschillende lagen te leren kennen. Het is ook een pad met veel meer dienstbaarheid aan onszelf en de wereld. Dit geeft zin en vreugde aan ons leven. Het brengt meer energie en motivatie. Dus grappig genoeg, is het ook gezond voor onze ‘mentale’ gezondheid.

Het is voor mij nu de rode draad in mijn leven en daar ben ik blij om. Bewustwording gaat namelijk gepaard met een gevoel van verbondenheid. Wanneer we dit bewust ervaren en wakker maken is discriminatie of haat onmogelijk. Dit is ook heel makkelijk te herkennen bij anderen. Je ziet en voelt het meteen. Het verschil is dat de ene voortkomt uit liefde en het andere uit angst, beperkte vermogens en rationele ideeën. Hier kunnen we als individu en collectief nooit mee winnen of vooruitgaan.

In het (kinder)boek ‘Springlevend’ dat ik heb geschreven komen al deze thema’s voor. De dood, identiteit, zelfliefde, relaties, emoties en leren voelen en reflecteren. Ik geloof dat het heel belangrijk en waardevol is als kinderen hiermee opgroeien. Stel je eens voor hoe ze later als volwassenen zijn als ze dit als kind al meekrijgen? Want we weten allemaal dat dit nog niet echt onderdeel is van onze hedendaagse maatschappij en onderwijssysteem. Zelfs voor de meeste van ons volwassenen zijn dit dingen die we nog lastig vinden. En die we als kind ook zelden tot nooit hebben meegekregen en geleerd. Daarom is dit boek zeker niet alleen voor kinderen!

Ook als volwassenen hebben we nog een innerlijk kind in ons. Dit is onze kleine ik. De onschuld en kwetsbaarheid die we als kind waren. Deze zit nog steeds in ons en hiermee een relatie opbouwen is belangrijk om echt volwassen en vrij te worden. Zonder deze relatie kan het ons zonder besef tot op heden beïnvloeden.

Met dit boek hoop ik spiritualiteit toegankelijk te maken voor iedereen. Ik hoop vooral dat meer mensen het zelf kunnen gaan onderzoeken en ervaren. Want uiteindelijk is dat natuurlijk het enige wat echt een verschil maakt. Woorden zijn in die zin leeg. Het gaat om de ervaring. Als dit boek hieraan kan bijdragen ben ik heel erg blij!! De illustratrice Hedie Meischke heeft ook prachtige illustraties gemaakt die aansluiten op de tekst en voor zichzelf al spreken. Minder denken en meer voelen, dat hoop ik.

Het boek Springlevend is rechtstreeks bij Uitgeverij Clavis te bestellen 

Of ook via Bol.com

Illustraties copyright Clavis Uitgeverij 2022

Productinformatie