“Toen ik jou eerst ontmoette, dacht ik echt dat je een bitch was, maar eigenlijk ben je heel lief.”
Terugblik
Jarenlang was ik een van die vrouwen die altijd beweerde meer een ‘mannenvrouw’ te zijn dan een ‘vrouwenvrouw’ en daarom niet zoveel met vrouwen ‘had’. Vaker heb ik teruggekregen van vrouwen; “Oh toen ik jou voor het eerst ontmoette, dacht ik echt dat jij een bitch was, maar je bent eigenlijk heel lief.” Ik was hard. Voor de vrouwen om mij heen en vooral voor mijzelf. Ik was altijd in competitie en voelde dat elke vrouw mijn competitie was; voor een baan, een plek op deze wereld, een man. Strijden voor wat ik wilde bereiken. Er was weinig ruimte voor mij als vrouw. Lieve Anna zou omver gelopen worden. Lieve Anna werd alleen getoond aan enkele vriendinnen die ik in mijn hart had gesloten en de rest nam als eerste vaak een vrouw waar die je op afstand hield en haar oordeel snel gemaakt had.
Ontdooien
Hoog op een berg in de Himalaya, bibberend van de kou, warmde ik langzaam op omgeven door 12 vrouwen tijdens een 200 uur durende yoga teacher training. Elke dag kon ik een klein beetje meer ontspannen, voelde ik hoe ik gedragen kon worden door verschillende vrouwen van alle uithoeken van de wereld. Hoe wij eigenlijk allemaal op zoek waren naar hetzelfde. De verhalen die verteld werden snapte ik. Kon ik doorvoelen, want ook al waren de woorden anders dan die van mij, kende ik de beleving tot in mijn botten. Leefden wij dezelfde levens. Voelden wij dezelfde gevoelens en waren wij allen datgene kwijt dat vroeger vanzelfsprekend was.
De Vrouwencirkel
De verbintenis met vrouwen die elkaar ondersteunen. Helpen. Vieren. Liefhebben. Koesteren. Een plek van samenkomst waar elke stem gehoord mag worden zonder oordeel, waar ieder proces gedragen wordt door de ‘sacred circle’ en waar elke vorm van competitie wegvalt. Waar meningen mogen verschillen en inzichten mogen ontstaan. Een plek om je schaduwkanten te omarmen, de verschillende archetypes te ontmoeten en ons te herinneren dat wij vrouwen op deze aarde zijn om elkaar te ondersteunen, niet om elkaar klein te maken. Om elkaar te laten groeien zodat wij de ruimte in kunnen nemen die voor iedereen bestemd is.
The Witch Wound
De vrouwencirkel of de samenkomst van vrouwen kent haar oorsprong eeuwen geleden. In veel culturen waren er verschillende momenten dat vrouwen bij elkaar kwamen. Dit ging vaak gepaard met hun cyclus, bijvoorbeeld tijdens de maan periode (je ongesteldheid) kwamen vrouwen vaak samen in een tent of hut om elkaar te ondersteunen en voor elkaar te zorgen. Ook zijn er veel rituelen die uitgevoerd werden bij een nieuwe en/of volle maan en verschillende jaarfeesten zoals de lente equinox of Samhain. Vroeger waren veel vrouwen de kruidenvrouwen, de medicijnvrouwen en de vroedvrouwen. De zorgers. De healers. Ook wel genoemd, de Heksen.
Tijdens het hoogtepunt van de heksenvervolging van 1450-1750 zijn er naar schatting 60.000 heksen, grotendeels vrouwen, ter dood veroordeeld in Europa. De vrouwen die vaak op de brandstapel belandden waren de vroedvrouwen, de healers, de (alleenstaande) vrouwen die voor zichzelf opkwamen. De vrouw die tegen de man of het systeem durfde in te gaan. Vrouwen mochten niet meer samenkomen zonder de angst te hebben om veroordeeld te worden tot heks.
Dit is een collectieve vrouwengeschiedenis die wij als vrouwen met ons meedragen. ‘The Witch Wound’ wordt ze ook wel genoemd. Een diepe angst, overgedragen van vrouw op vrouw. Angst geworteld in een tijd waarin het staan in je kracht, het luisteren naar je intuïtie, het beoefenen van je gaven (zoals helen of werken met de natuur) en het samenkomen om elkaar te ondersteunen, je op de brandstapel kon doen belanden.

Ondergrondse verbinding
Hoe komen wij van die angst af? Hoe herinneren wij ons weer de ondergrondse verbinding die ons allen kan voeden? Als schimmeldraden van paddenstoelen horen wij elkaar te verzorgen. Niet tegen een man, of per se tegen het/een systeem, maar vóór elkaar als vrouw. Vóór het vrouwencollectief. In mijn ogen bestaat er meer dan genoeg ruimte als wij die durven in te nemen. Wij leven in een wereld die ingericht is voor mannen. Als vrouwen hebben wij een heel andere cyclus, andere behoeftes en benodigdheden gedurende de dag en de maand. Om voor ons als vrouwen hier een maatschappelijke verandering in te brengen zullen wij een aantal stappen moeten ondernemen. De eerste stap is, naar mijn mening, dat wij deze behoeftes bij onszelf erkennen en ervoor uitkomen. Als tweede stap zouden wij meer mogen verzachten en ontspannen in onze ‘vrouwelijke’ kanten zoals empathie, zorgen en leven vanuit onze intuïtie en cyclus. Het leven zo inrichten en duidelijk communiceren naar de wereld om jou heen wat jij daarin nodig hebt is de derde stap.
Mijn Zussen
Persoonlijk heb ik hiervoor vrouwen nodig in mijn leven. Mijn vrouwencirkels. Mijn zussen die mij eerlijk spiegelen en mij liefdevol wijzen op de momenten dat mijn ‘Witch Wound’ getriggerd wordt en ik vanuit oude patronen reageer. De vrouwen die mij dragen tijdens mijn worsteling met een klus die af ‘moet’ en mijn behoefte ondersteunen om rustig in mijzelf te keren tijdens mijn maandelijkse bloeding. Die samen met mij naar wegen zoeken om je als vrouw niet uit het veld geslagen te voelen omdat je soms je eigen sensitiviteit niet begrijpt. Het delen van het leven. Van je projecten, je kinderen, je dromen, je liefde, je geluk en je verdriet.
Your village
‘It takes a village to raise a child!’ Dit geldt niet alleen voor het opvoeden van kinderen, ook wij hebben een village nodig. Aangezien de meeste van ons niet eens weten hoe onze buren heten, is het aan jou om deze te vinden of te creëren en je te omringen met de vrouwen die jou tijdens deze reis op aarde begeleiden. Zij lopen met je mee en met al jouw kinderen in de vorm van projecten, bedrijven of kinderen van vlees en bloed. Herkennen bij anderen wat wij zelf meemaken, het lichte en het donkere, dat waar wij trots op zijn en dat waar wij ons voor schamen of angstig voor zijn en het delen ervan, verbindt. Dit is door de eeuwen heen waar wij vrouwen het meeste behoefte aan hebben; Verbinding.

Dit artikel werd geschreven door Anna Westerveld, (holistisch) fysiotherapeut, yoga-, meditatiedocent en vrouwencirkel facilitator. Dit is het laatste artikel van een reeks van 6 artikelen, geschreven door Inner Purpose. In deze artikelen belichten wij het thema ‘verbinding maken met jezelf’ vanuit verschillende invalshoeken.