Het was de derde woensdag in de maand. Deze staat groot in onze agenda als ‘tempelavond’. Een avond die we om beurten organiseren en waar we elkaar verrassen met een liefdesritueel. Mijn partner J. zat met zijn armen over elkaar tegenover mij aan de keukentafel. Het was zijn beurt die avond:
‘Ik had echt iets superleuks bedacht maar als jij je zo gedraagt dan bekijk je het maar.’
Hij was boos, heel boos. Zoals dat gaat in ruzies, leek het gespreksonderwerp toen heel belangrijk maar heb ik nu terugkijkend echt geen idee meer waar het over ging.
Maar als J. overgaat naar dreigementen dan betekent dat doorgaans wel dat we in een heel ver gevorderd stadium van ruzie maken zitten. Ik zette een kinderlijke stem op en deed hem na. Iets wat hem natuurlijk nóg bozer maakte:
‘Ik ga een film kijken. Jij bekijkt het maar.’
Een diep verdriet overviel me. Het zou de eerste keer zijn dat één van ons de stekker uit een tempelavond trekt. Een avond die zo heilig is in onze relatie en waarover we koppels altijd vertellen hoe belangrijk het is om daar trouw aan te zijn.
Razendsnel schieten alle adviezen van al die coaches, retreats en andere wijze lessen die wij samen hebben ontvangen door mijn hoofd. Is al die investering dan voor niets geweest en kúnnen we het gewoon niet of hebben we het nooit echt begrepen?
Ik herinner mij: vraag een pauze aan, gebruik een stopwoord, ga even uit elkaar, ga iets doen, reguleer je energie op jezelf maar bovenal: zeg dat je terugkomt!
Ik schraap al mijn moed bij elkaar:
‘Wij, die altijd aan andere koppels vertellen hoe belangrijk rituelen zijn, vaste avonden waarop je intiem bent met elkaar, mógen niet zo’n heilige avond, waar we allebei veel moeite voor hebben gedaan om deze vrij te houden, voorbij laten gaan. Over een half uur ontmoeten we elkaar als twee volwassenen in de slaapkamer.’
‘Je bekijkt het maar. Deze volwassene gaat een film kijken.’
J. vertrok naar boven en ik dook weg achter mijn laptop op de bank.
Na een half uur stond ik op. Rete spannend vond ik het om naar boven te gaan. Zou ik J. daar in bed treffen, in de bekende luie houding met zijn rug in de kussens, kijkend op zijn telefoon? Of…?
Voorzichtig liep ik de trap op. Zag ik kaarslicht? Dat zou een eerste teken zijn dat hij alsnog had besloten om mij te ontvangen met een ritueel. Hoorde ik muziek? Nog zo’n teken.
Nee, nergens een baan van schemerlicht of de zachte klanken van muziek te bespeuren.
Ik ging door de deur. Dan de hoek om naar het bed.
Daar zat hij, niet op zijn telefoon, maar rechtop, in afwachting om mij te kunnen ontvangen.
Er zijn altijd genoeg redenen om niet intiem te zijn met elkaar: je hoofd staat er niet naar, je bent boos, de kinderen kunnen binnenkomen etc. Tijd maken voor intimiteit en liefde is echter een keuze die je met je hoofd maakt. Door te kiezen voor intimitijd kies je voor liefde.
Wil jij ook kiezen voor liefde en tijd maken voor intimiteit?
In samenwerking met de School voor Wijsheid heb ik de online serie ‘Leer verbonden vrijen met Tantra’ gemaakt, bestaande uit zeven Tantric Love Rituals. Ieder liefdesritueel heeft een stukje theorie met aansluitend een liefdesritueel van anderhalf tot twee uur waarbij je aan de hand wordt genomen binnen het thema. Intimiteit en verbinding gegarandeerd!
Koop hier de serie ‘Leer verbonden vrijen met Tantra’: https://verbondenvrijen.nl/
