Wat is echt jezelf zijn? Op hoeveel momenten passen wij ons aan aan de vanzelfsprekende verwachtingen van de omgeving, van de maatschappij? Er is een ongeschreven plaatje van hoe dingen horen te zijn. Waar begint dat en hoe verwerf je vrijheid om je unieke zelf te zijn?
Begint dat op je zevenenzestigste met je pensioen? Of op je veertigste na een burn-out en echtscheiding? Op de universiteit met zogenaamde keuzevrijheid? Op een school die verplicht is?
Voor mij begint dat bij het aller- allereerste begin: bij de conceptie en de ontvangst door je ouders.
Kristallijne zielen
De gronding van jezelf mogen zijn begint bij de conceptie. Bij het bewustzijn van de ouders dat zij een ziel met een uniek zelf welkom heten in hun midden.
Een ziel kiest bepaalde ouders omdat zij o.a. de juiste (epi)genetische potentie hebben voor hem of haar. Deze ziel heeft ook altijd een functie om zijn ouders wakker te maken, hen uit de aanpassing los te wrikken en een frisse wind te blazen.
Het vraagt van de ouders de bereidheid om zich te laten ‘updaten’ door de inkomende ziel.
Als de ouders daar ja tegen zeggen en mee in beweging komen, heb je een gelukkig kind. Ouders zijn soms bang voor ‘anders zijn’ en willen dat een kind zich aan hen en de omgeving aanpast. Dat vergroot de kans dat een kind vast komt te zitten op school en in andere aspecten van hemzelf.
Een kind dat gevoelig is, noemen wij in deze tijd een kristallijne ziel. Een kristalkind houdt niet van ergens tegenin gaan, zoals de indigokinderen. Het heeft als eerste de neiging om zich aan te passen of terug te trekken. In die aanpassing verliest het zijn eigenheid en het contact met het eigen gevoel. Hierdoor kan het kind moeilijker eigen keuzes maken en verliest het innerlijke vrijheid.
Vrijheid is dat je je eigen hart kunt volgen, jouw unieke kwaliteit expressie kunt geven in de wereld op een manier waar jij blij en enthousiast van wordt. Daar heb je zelfvertrouwen en zelfbewustzijn voor nodig. Je hebt nodig dat je goed verankerd bent in je lichaam.
Kwaliteit van de nieuwe zielen
De huidige zielen die kiezen om naar de aarde te komen, hebben een groot potentieel. Het zijn vaak oude zielen die veel van hun karma opgeruimd hebben. Zij komen om direct hun kwaliteiten in te brengen. Zij zijn aan het einde van een groeiproces waar je als persoon incarnatie na incarnatie doorheen gaat. Deze oude zielen hebben van jongs af aan hun wijsheid tot hun beschikking. Zij hoeven niet opgevoed te worden in de zin van dat zij de waarden van de maatschappij moeten leren. Zij hebben hun eigen waarden geïnternaliseerd. Deze oude zielen geven ons een update in hun grote vermogen van liefde, hun fijngevoeligheid, hun zachtheid. Zij laten ons zien hoe in de nieuwe wereld er meer ruimte is voor schoonheid, voor balans, voor dierenliefde, voor eigenheid, voor vrijheid.
Toch hebben deze zachte zielen juist een stevige basis nodig van veiligheid. Zodat zij goed in zichzelf kunnen gronden.
Veiligheid gaat vooral over onvoorwaardelijke liefde. Ouders zijn eigenlijk ‘guardians’. Begeleiders die open staan voor hun kind als uniek individu, als iemand die een tijdje te gast is in hun leven. Zo kunnen ouders een kind begeleiding geven waar het zelf om vraagt. Dat vraagt om subtiele afstemming op de behoeften van een kind. Het vraagt dat ouders zich richten tot het Hoger Zelf van een kind, wetende dat zijn ziel het beste weet wat nodig is. Tegelijkertijd heeft een kind ook kinderlijke behoeftes.
Toen mijn kleinzoon nog geen jaar was, pikte hij zelf al de flesjes Healing Arts uit die hij nodig had. Nu is hij twee en heeft best last van zijn longen. De huisarts raadde zijn ouders aan om antibiotica te gebruiken. Zijn ouders vroegen hem of hij die pillen wilde. Mijn kleinzoon hield het doosje met pillen vast en zei zelf bewust ja tegen de kuur.
Het begint bij de conceptie
Meer en meer stellen voelen al lange tijd voor de conceptie dat er een ziel is die graag bij hen wil komen. Wat heeft echt jezelf zijn nu te maken met de conceptie?
Dat is het eerste moment en de uitnodiging van je ouders om jezelf te zijn.
De conceptie vindt plaats in een grote uitbarsting van energie waar de inkomende ziel de versmelting van de eicel en de zaadcel aanstuurt. Hoe groter het liefdesveld en de eros tijdens de conceptie, hoe meer een ziel zichzelf kan downloaden in het moment van versmelting. Hoe dieper een ziel zijn imprint aan de bevruchte eicel kan geven, hoe meer de ziel zijn pakket aan talenten en uniek Zelf kan inbrengen. De energetische blauwdruk van wie de ziel is in deze incarnatie wordt eerst gevormd. Het fysieke lichaam is als het ware de 3D print.
Hoe geef je vrijheid aan je kind?
Thomas Hübl spreekt over twee aspecten die belangrijk zijn om een inkomende ziel bedding te geven: structuur en belonging. Structuur is dat het kind ervaart dat er stabiliteit is en rust. Dat ouders congruent zijn in wat zij voelen en hoe zij spreken. Dat ouders consistent zijn in hun onvoorwaardelijke liefde. Dat ouders heldere grenzen stellen in contact met hun hart en daarbij de eigenheid van het kind zien. Ieder kind is immers anders: kan dingen vroeger, heeft meer of minder behoefte aan onderzoek en avontuur.
Belonging gaat over het gevoel dat je hier op aarde welkom bent en je hier thuis kan voelen. Vanuit het ouderlijk huis betekent dit dat je voelt dat jij welkom bent in alles wat je bent. Je ervaart de vrijheid om erop uit te gaan. Als het onveilig voelt, kun je weer naar de veiligheid van je ouderlijk nest terugkeren. Tot je de impuls voelt om weer naar buiten te gaan. Zo ontwikkelt een kind zijn zelfvertrouwen en eigenheid.
Ik wens dat meer en meer ouders vanaf het prille begin zich bewust zijn van de eigenheid van hun kind. Dat creëert meer verandering, geluk en vrijheid.
