Introductie
Wat wilde jij worden toen je tien was? Ik advocaat, maar dan voor de gewone man/vrouw in de samenleving. Waar in mijn beleving vrijwel niet naar geluisterd werd. Ik zag die groep lijden en overleven in de samenleving en wilde een stem zijn voor hen want ik wist zonder enige arrogantie dat ik goed kon spreken. Toen ik zeventien werd zag ik in dat ik geen rechten ging studeren. Vooral omdat ik persoonlijk alleen voorbeelden had gezien van mensen die daarna vooral veel geld wilden verdienen. Achteraf gezien stond ik daar nog niet sterk genoeg voor in mijn schoenen op die leeftijd, maar ook mijn hart wist al lang dat ik niet ben gekomen om boekenkennis te studeren. Ik wilde na de middelbare school vooral leren door te voelen. Ik ben daar nooit mee opgehouden ook.
De inhumane manier waarop we de laatste twee jaar in de samenleving met elkaar om zijn gegaan hebben een oud gevoel in me getriggerd waar ik blijkbaar nog niet eerder ruimte voor heb gemaakt om te doorvoelen. Ik voel regelmatig laaiende boosheid en het bijbehorende oude verdriet, al begrijpt mijn hoofd nog niet helemaal waarom. Dat duurt soms even bij mij. Ondertussen geef ik het maar de tijd. Ik weet dat nu ik het gevoel eenmaal omhoog heb gekregen (heb herkend tussen alle andere gevoelens) ik uiteindelijk alle antwoorden in mijn hart vind. Maar het betekent ook dat ik er dus mee rondloop tot het opgelost is in liefde. En het tegenkom in mijn lijf zodra ik naar mijn hart ga luisteren. En dat doe ik in ieder geval in mijn wekelijkse boodschap in in onze nieuwsbrief. Lees je wel eens artikelen van mensen die vooral boos zijn op wat er nu in de samenleving gebeurt? Zelf vind ik woede zonder inzicht niet altijd even aantrekkelijk.
Woede is wel een geweldige bron van creativiteit. Ik heb er ooit deze website mee opgezet. Toen ik gisteren begon te schrijven had ik zomaar dit artikel hieronder op papier. Oordeel zelf maar of het inzicht opweegt tegen mijn boosheid (ik ben er nog mee bezig immers) en laat gerust een reactie achter! Het gaat over de gewone man/vrouw in deze wereld. En hoe die vreedzame massa zich steeds meer verbindt met anderen, in wandelingen, in konvooien, en online, om zich luid en uit te spreken. Opstaan voor zichzelf en hun medemens. Waarmee ze overigens allemaal direct onze advocaat geworden zijn. Die van vrijheid en eenheid.
Open zijn, zoals nooit tevoren
Laten we `Open zijn, zoals nooit tevoren´ zei Coca Cola begin lockdown-tijd in 2020, in een wereldwijde reclamecampagne. Waarmee ze bedoelden dat we ´samen vooruit moeten om de wereld te veranderen en beter te maken´ tenminste volgens de man die deze `poëtische campagne`voor ze bedacht heeft. Laten we per jaar meer dan 100 miljard!¹ plastic flessen verkopen. Jarenlang lobbyen tegen statiegeld en tegen plastic soep-maatregelen. De absolute nummer 1 plasticvervuiler ter wereld zijn, en tegelijk “geen voornemens, beleidsdoelen of agenda hebben om de productie van plastic wegwerpflessen te verminderen”¹
Het is maar één voorbeeld hoe marketing al heel jouw leven gebruikt wordt om jou als consument te beïnvloeden, te manipuleren en te misleiden. Dat begint al op de lagere school.
Is ons huidige schoolsysteem in de kern niet een marketingmachine voor onze huidige manier van samenleven, gericht op aandeelhouderkapitalisme? Je weet wel, die waar de 1 procent rücksichtslos geld verdient, de middenklasse in het huidige tempo vrij snel afsterft, en waar de gewone m/v zoals altijd al maar moet zien te overleven. Waar je vervreemd van jezelf en je eigen unieke kwaliteiten om maar in de mal te passen?
Hoe het hoort
Op school, in onze opleidingen, leer je “hoe het hoort” in je land. En aan welke voorwaarden je moet voldoen om mee te kunnen doen. Tegenwoordig hoor je zelfs wat en hoe je moet denken. Wat absolute waarheid is en dat wetenschap vaststaat. Als je al het grote geluk hebt gehad om onvoorwaardelijke liefde van je familie te ervaren dan is het hier direct afgelopen met die pret. Welkom in de B.V. Nederland… Waar als je ouder rechtmatig toeslag voor je aanvraagt je kans loopt om niet thuis op te groeien. Helemaal als je opgroeit in een wijk die zo weinig inkomen heeft dat de meeste beleidsmakers zich er op geen enkele manier meer mee kunnen verbinden, behalve als er stemmen te halen zijn of er geld aan te verdienen valt voor aandeelhouders. En dat valt er. Bakken.
Aan wat wij laagopgeleiden noemen, met hun hogere armoede en bijhorende schulden en rente verdienen zoveel aandeelhouders geld dat het een economie an sich is. De schuldeconomie. Ook onze studenten worden daarvoor actief uitgenodigd trouwens. Welkom aan de onderkant van de samenleving waar overleven op nummer 1 staat. Waar aandeelhouders vele malen meer aan jou verdienen dan jijzelf als inkomen krijgt. Waar je >90% van je rechtszaken bij de kantonrechter verliest omdat je geen idee hebt waar je aan begint en hoeveel dit allemaal kost, maar de deurwaarder wel.
Waar je zorgpremie in de “vrijemarkt” verdwijnt i.p.v. in de salarissen van de mensen op de vloer Waar de kunstmatige intelligentie jou actief discrimineert omdat dit nou eenmaal de aard is van een gevoelloos algoritme dat alleen maar en uitsluitend steeds onmenselijkere oplossingen voor een probleem verzint. En waar de afstand met wat we rijk zijn gaan noemen de afgelopen jaren parallel loopt aan de exponentiële groei die nodig is om deze manier van samenleven vol te houden. De Top-Down samenleving (van boven naar beneden) waar je leert dat samen niet voor iedereen geldt maar dat je dit eerst moet verdienen.
Hypocrisie
Een mooi voorbeeld van hoe aandeelhouderkapitalisme uitwerkt en de hypocrisie erover vind ik Sywert van Lienden, die in het nieuws kwam omdat hij 9 miljoen euro verdiende met ongebruikte mondkapjes. We doen nog of dit de uitzondering is (geniale marketing overigens), terwijl het de nr1 regel is van alle grote corporaties, banken, farmaceutische bedrijven, big tech, televisiezenders, kranten en investeringsmaatschappijen etc, etc, om voor alles eerst de eigen heilige bankrekening te vullen en wat krom is recht te lullen. Het is als Cola. Kapitalisme, leugens en bijbehorende marketing. Met de uitzondering dat Sywert “betrapt” is (en geen honderden miljoenen aan marketing kan uitgeven om zichzelf te verkopen als de sympathieke kerstman. En dus een “lul” is. Maar daarna gaan we weer gewoon verder met zijn allen in het bedrijfsleven en de meesten daar doen precies hetzelfde als Sywert. Namelijk de zakken van zichzelf en de aandeelhouders vullen. Ik denk wel eens dat je in Nederland pas succesvol volwassen wordt als je voor tenminste 95% denkt ( en dan ook nog eens wat ´de groep` denkt) en vooral maar niet meer zelf voelt. Laat staan kritische vragen stelt. Of toch niet? Want ergens lijkt er inmiddels ook wel een grens bereikt. Deels door Sywert als lichtend voorbeeld.
De mensen die nog kunnen voelen.
Laten we `Dicht gaan`, zoals nooit tevoren´!. Zo zeiden regeringen in 2020 in een wereldwijde campagne die al jaren van te voren was voorzien, waar zelfs al voor geoefend was. Waarmee ze bedoelden dat we ´samen vooruit moeten om de wereld te veranderen en beter te maken´, tenminste volgens de organisatie die deze `psychologische campagne` voor ze bedacht heeft. Laten we de centrale banken per jaar triljarden bij gaan laten drukken, nieuwe schulden creëren voor de gewone man, de middenstand en ondernemers ruïneren en de schuldeconomie verder doen groeien. Jarenlang lobbyen en wetgeving veranderen ten gunste van de grootste investeringsmaatschappijen van de wereld en voor de uitsluiting van je medemens. De absolute nummer 1 oorzaak van angst en depressie te zijn, en tegelijk geen voornemens, beleidsdoelen of agenda hebben om intensief in de zorg te investeren².
Weet je wie dit wereldwijd zien voor de marketing die het is?
De mensen die nog kunnen voelen.
Maar weet je wie dit wereldwijd in grote getale zien voor de marketing die het is?
De gewone m/v!
Waarom heeft de gewone m/v zoveel meer gevoel in zijn of haar donder dan de gemiddelde hoogopgeleide Nederlander? Minder lang op school gezeten! Minder vervreemd van zichzelf. Durft nog kritische vragen te stellen en heeft al lang het lelijke gezicht van deze economie en haar manier van samenleven gezien. Heeft zich al veel vaker uitgesloten gevoeld en minder vertrouwen in overheden dan mensen die het financieel beter hebben.
Het is de gewone m/v die met hun grote aantallen naast de andere mensen staan die nog kunnen voelen dat we verbonden zijn.
En zo de kritieke massa vormen.
Samen gaan ze vreedzaam en verbonden de straat op, de weg op, het internet op.
Om hun hart, gevoel en stem te laten horen: “Laten we Open zijn, zoals nooit tevoren”!!!
Een echt samen, op weg naar de de Down-Top samenleving (van beneden naar boven)
Waar je leert dat samen voor iedereen geldt zonder dat je dit eerst moet verdienen.
Doe jij ook mee?
¹ ( volgens data van Greenpeace)
²( volgens het AD, nog veel meer journalisten, en mensen die nog kritische vragen durven stellen)
