Deze situatie, met de maatregelen en dagelijkse berichtgeving, brengt behoorlijk wat teweeg. Het maakt ons in een versneld tempo bewuster. Verstopte emoties en dieperliggende patronen schieten omhoog als nooit tevoren en kunnen een ware beproeving zijn. Deze tijd dwingt ons na te denken over menselijke waarden. Wat betekent het om mens te zijn?
Ook laat de situatie ons steeds duidelijker de structuren in de wereld zien. De kloof tussen burgers en overheid wordt inzichtelijk en wereldwijde organisaties blijken meer macht te hebben dan waar we ons bewust van waren. Wat verborgen was, wordt zichtbaar. En laat dit nu precies samenvallen met de transformatie van de mensheid. Dat is geen toevalligheid.
In dit artikel deel ik de beproevingen die ik zowel zelf onderga alsook een toenemend aantal cliënten, van wie velen lichtwerker zijn. Veel hooggevoeligen verdiepen zich nu in het grotere plaatje van de wereld, de globalistische structuren, en uiten hun bezorgdheid daarover.
Verandering en transformatie begint met zien en begrijpen. Als we het zien, worden we ons ervan bewust wat we willen behouden en wat er beter zou kunnen. Samen kunnen we de wereld tot een betere plek maken.
Maar eerst werp ik licht op de beproevingen en de kansen die de huidige situatie biedt.
Transformeren van oude trauma’s
Aanleiding voor dit artikel was mijn gesprek met Hendrik, hij woont in Vlaanderen. Hij vertelde me dat zijn hoogbejaarde ouders uitspraken dat ze een raar gevoel hebben bij de hele situatie. Ze zijn niet bang voor het virus, maar wel voor alle maatregelen die daar op zijn gevolgd en hun herinnerde aan vroeger. Als kind hebben ze de oorlog bewust meegemaakt en deze pijn ligt nog diep.
Een half uur na ons gesprek zag ik een video van een quarantainekamp dat gebouwd is in Duitsland. (Je hebt vast al gemerkt dat de synchroniciteit op het moment enorm is!)
Dit kamp is bestemd voor de mensen die zich niet houden aan de thuisquarantaine maatregelen. Het kamp is omgeven met prikkeldraad en roept herinneringen uit vroeger tijden op. Natuurlijk is de vergelijking beperkt; mensen verblijven hier korte tijd en verlaten dit levend.
Het was de dag dat de avondklok in zou gaan, ook een parallel met de Tweede Wereldoorlog. Net als vele andere: het melden als medeburgers te veel bezoek hebben, de censuur en een vijand die bestreden moet worden.
Al deze aspecten brengen oude trauma’s aan de oppervlakte. Omdat de vorige generaties weinig mogelijkheden hadden om hun trauma’s te verwerken, liggen deze nog diep in hen verborgen. Het is voor deze mensen een kans om alsnog hun angst en verdriet aan de oppervlakte te laten komen en te transformeren. Het delen van vroegere ervaringen schept ruimte. Natuurlijk met onze steun, bijvoorbeeld in energetische vorm. Het zal ze helpen om meer geheeld hun zielspad te vervolgen in de volgende dimensie.
Bovendien biedt het ons de kans om onze ouders beter te begrijpen. Mogelijk wordt de oorzaak van hun geslotenheid en ‘hardheid’ nu helder(der).
Toelaten en loslaten van emoties
Het toelaten van emoties is voor iedereen een leerproces. Hoe je ook in de situatie staat, de kans is groot dat je van tijd tot tijd boosheid, verdriet of onmacht ervaart. Vanwege de beperkingen, het gebrek aan perspectief of omdat je de maatregelen niet proportioneel vindt.
Oude emoties en patronen die nog in je systeem zitten, worden aan de oppervlakte gebracht. Thema’s worden nu op een diepere laag zichtbaar. Sta jezelf toe om je boosheid en verdriet te voelen en te uiten.
Boosheid is naar mijn idee een onderschatte emotie. Het kan juist werken als een katalysator, het helpt je om in je kracht te komen. Boosheid is van een veel hogere vibratie dan bijvoorbeeld onmacht. Kanaliseer de energie van je boosheid, laat hem er fysiek uit of schrijf het van je af. Dan gebruik je hem functioneel en kan hij je een grote dienst bewijzen.
Het loslaten van verdriet schept ruimte, zodat je beter in staat bent om het kosmische licht dat naar de aarde komt, in jou te verankeren.
Gevoelens horen bij het mens-zijn en hebben een functie. Door deze te doorleven, kun je ze transformeren. Wanneer we dit doen, transformeren we ook een stukje van de gevoelens van het collectief. De kracht en ruimte die hierna vrijkomen, zijn groot en geven de mogelijkheid om vanuit een dieper ‘Zijn’ te scheppen.
Moed
Als er íets is wat er in deze situatie van ons gevraagd wordt, is het wel om moed te tonen. Zijn we moedig genoeg om te onderzoeken of de realiteit die door de overheid geschetst wordt, klopt? Zeker lichtwerkers voelen steeds meer de diepere lagen van deze situatie en onderzoeken feiten.
Mocht je constateren dat je bevindingen afwijken van de visie van je naasten, durf je je dan uit te spreken? De één voelt deze behoefte meer dan de ander. Het vraagt moed om open te vertellen wat jouw bevindingen zijn. Dit is ingewikkeld, want één van de grootste menselijke angsten is sociale uitsluiting. Je hoeft de ander niet wakker te schudden, maar je licht laten schijnen op onwaarheden kan een waardevolle functie hebben als je dat vanuit de juiste intentie doet.
Solidariteit
In tijden van crisis ondergaan we de ultieme test om voor onszelf te onderzoeken tot waar onze solidariteit reikt. Het merendeel van de mensen ervaart tot op heden weinig financiële last van deze situatie. De meesten werken in loondienst en hun salaris wordt gewoon doorbetaald.
Daarnaast is er een grote groep mensen die voordeel heeft van deze situatie, waaronder lichtwerkers zoals ikzelf. Onze praktijken zijn drukker dan ooit. Bovendien zijn wij hooggevoeligen over het algemeen graag in de natuur en houden we minder van drukte. Maar ik realiseer me steeds meer dat dit voor anderen een heel ander verhaal kan zijn. Zij hebben geen inkomen, geen uitlaatklep en missen sociale contacten. In hoeverre zijn we daadwerkelijk solidair?
Verantwoordelijkheid nemen
Contrast is een mooie katalysator tot bewustwording. Juist wanneer je iets níet meer hebt, word je je bewust van het belang ervan.
In deze situatie nemen de eigen verantwoordelijkheid en autonomie steeds verder af. Maar hebben we dit zelf niet gecreëerd? Als mensheid hebben we de regie uit handen gegeven. Door de verantwoordelijkheid bij een groep machthebbers te leggen, geven we onze scheppende kracht weg.
Nu komen we als mensheid in onze volwassenheid. Dit is een uitgelezen kans om eerlijk te kijken naar onszelf, verantwoordelijkheid te durven nemen en te handelen naar onze potentie.
De gevleugelde uitspraak ‘elke crisis biedt een kans’ gaat ook nu op. Hoe bewuster we zijn, des te meer we deze kans kunnen benutten. Ieder op zijn eigen manier. Het gesproken woord, ideeën en intenties liggen aan de basis van creatie. Laten we met elkaar delen wat ieders beeld is van een ideale wereld. Te beginnen hieronder in de comments…
