Oh lief, mooi mens, wat leven jij en ik toch in bijzondere tijden. Wat worden we uitgedaagd om onze eigen waarheid te herkennen en erkennen in alle lagen die ons worden getoond door de wereld om ons heen. Om in al die lagen van waarheden en visies en ervaringen onszelf te vinden, ons pure hart. En om daar in liefde bij te blijven.
En natuurlijk betekent dit dat we ook in onszelf alles tegenkomen wat nog niet zuiver is. Wat nog niet echt als een handschoentje bij ons past. Wat misschien nog wel in de weg staat om helemaal in ons hart en in onze liefde te kunnen verblijven. Op de weg naar onbelemmerd liefhebben komen we juist nu de meest diep verstopte belemmeringen tegen.
Jij en ik, we hebben geen afleiding meer. We kunnen niet meer aan onszelf ontsnappen. Waar we eerder nog stoom konden afblazen in de buitenwereld, hebben we ons nu recht in de spiegel aan te kijken. We kunnen niet anders dan zien wat zich op ons gezicht aftekent. En kijken wat we daarbij voelen en wat we daarvan vinden.
Schaduw en licht
En dat levert in eerste instantie best heel veel verzet op. Merk jij dat ook? Het eerste wat er gebeurt wanneer ik de schaduwen in mijn gezicht opmerk, is dat ik er vanaf wil. Ik wil het niet zien en ik wil het niet zijn. Ik wil de eenzaamheid niet, ik wil de onzekerheid niet, ik wil de angst niet en ik wil ook de boosheid en het verdriet niet. Maar daarmee verdwijnt het niet. Daarmee wordt wat ik in mij zie niet anders.
Omdat deze omstandigheden voorlopig niet verdwijnen, kan ik dieper in de acceptatie zakken van wat nu is. In mij en in de wereld om me heen. Ik zie het verzet ook bij anderen. In het krampachtige proberen deze tijd ongeschonden door te komen. In het vinden dat we het allemaal goed moeten doen. In de angst voor allerlei complotten. In de angst voor ziekte en dood. In de angst dat we niet meer in staat zijn, of zullen zijn om in onze levensbehoeften te voorzien.
En ik zie de verworven vrijheden in precies dezelfde visies en gedachten. Het vertrouwen dat we overal het beste van kunnen maken. De vrijheid om nu te laten zien waar we ons hart hebben liggen, wat we van nature te geven hebben. De helderheid van het schaap dat plots beseft dat er geen noodzaak tot volgen bestaat. Dat er altijd keuze is. En het diepe besef dat we dit niet alleen hoeven te doen. Dat we misschien met een koerswijziging te maken hebben, maar dat we altijd op onze pootjes terecht kunnen komen.
Het is vreselijk en prachtig tegelijk, deze tijd. Het confronteert ons met de diepste schaduw, maar laat daarmee ook het helderste licht zien. Licht en schaduw hebben zelden zo’n intieme dans gedanst over de hele wereld. In jou en mij en om ons heen net zo. Ik heb de waarheid niet in pacht, net zo min als jij. Maar ik weet waar deze unieke tijd mij toe uitnodigt. Om mijn schaduw met liefde te bekijken in de spiegel. En om mijn licht helemaal te omarmen.
Iedere stap is nodig
Weet dat iedere stap in jouw proces noodzakelijk is. Anders had hij zich niet aangediend. Ieder verzet is nodig om bij vrije acceptatie te kunnen komen. Je moet je eerst uit de spreekwoordelijke hoek vechten om je te kunnen realiseren dat jij de enige bent die de muren overeind houdt. Om patronen te doorbreken heb je eerst de kracht van de boosheid nodig, om uiteindelijk in liefde uit te kunnen komen. Alle zijden van de medaille moeten worden verkend, voor jij de medaille gewoon kunt loslaten.
Wees mild voor jezelf terwijl jij je verzet tegen wat is langzaam voelt wegebben. Het leven zet ons een kans voor die we niet kunnen negeren. Het is een uitnodiging die jij en ik geen van beiden kunnen afslaan. Dus zak er maar rustig in. Geef je maar helemaal over. Laat je maar meevoeren door de stroom van deze tijd. Wees eenzaam, gelukkig, verdrietig, moedig, wat dan ook. Voel het, ervaar het en laat je maar meevoeren naar waar jouw ziel heen wil.
Jij en ik zullen misschien op andere plekken uitkomen. We zullen andere lagen van waarheden zien. We zien andere schaduwen in onze reflectie. Maar we hebben juist nu beiden de unieke kans om in liefde te leven en te zijn. Het enige wat we hoeven te doen is tot ons door laten dringen dat wanneer we naar de buitenwereld kijken, we niets anders zien dan de reflectie van onszelf in de spiegel. En die reflectie kunnen we juist nu onbelemmerd leren liefhebben. In onszelf, in de ander, in de wereld en in ons leven.
Ik neem de uitnodiging met beide handen aan. Jij ook? Doen we het beiden? Samen? Ik hoop het. Ik wil niet terug naar hoe het was. Ik wil dat ik aan het einde van deze periode voel dat ik getransformeerd ben. Dat ik op de vleugels van mijn licht en mijn schaduw en met de aanwijzingen van mijn hart mijn leven vervolg. En dat ik daarmee mijn unieke bijdrage aan deze wereld vrijer dan ooit kan leveren.
Ik wens je toe dat het je goed gaat lief, mooi mens. Helemaal.
