De laatste tijd wordt iedereen om me heen verliefd.
Gisteren ontmoette ik een nieuwe vriend, die vertelde dat hij verliefd was geworden. Twee dagen daarvoor lunchte ik met een goede vriend die me hetzelfde vertelde: “En dit is toch niet te geloven. Ze woonde gewoon verderop in de straat!”
Een week dáárvoor vertelde een vriendin van me dat ze verliefd was geworden op een man, die ze had ontmoet op Tinder. Vandaag kwam ik erachter dat weer een andere vriendin een man date die ze helemaal geweldig vindt, en dat ze dat totaal niet had verwacht!
Wat nu zo ongelooflijk is aan al deze verhalen? ZE HADDEN DEZE PERSOON NOOIT EERDER HERKENT.
Iedereen vertelt me dat hun nieuwe vlam niet past in wat ze dachten naar te zoeken. Om wat voor reden dan ook was de persoon fysiek of intellectueel niet waar ze dachten op te vallen. Voor anderen gold dat ze te ver weg woonden, dieren hadden, kinderen, de ‘verkeerde’ baan, of gewoon een totaal andere kijk op het leven.
Het gaat hier om de bodybuilder die valt voor een zeer ronde vrouw, de donkere gothic-vriend die valt voor een weddingplanner, of de vegetariër die niet genoeg krijgt van een jager.
Elke dag hoor ik hetzelfde weer:
- “Ik snap het niet. Hij/zij lijkt in niets op waar ik dacht dat ik naar zocht.”
- “Je begrijpt het waarschijnlijk niet als je ze ontmoet… maar ik ben echt tot over mijn oren verliefd.”
- “Er bestaat zo’n bizarre band tussen ons.”
- “Als ze me zoenen, smelt ik helemaal weg.”
- “Als ze op straat langs waren gelopen had ik ze geen tweede blik gegund.”
- “Ze lijken totaal niet op waar ik naar zocht, maar ze zijn toch perfect voor me!”
- “En het vrijen… We blijven uren aan de gang… Met gemak… OMG!”
Wat gebeurt hier? Waarom vallen we voor mensen die we ons eerst niet eens hadden voorgesteld?
Het is een interessante vraag. Als een tantradocent die in mijn workshops luistert naar studenten en deelnemers, heb ik er wat ideeën over.
We zoeken nu naar een Ware Verbinding
Historisch gezien zochten we naar iemand om mee te trouwen, kinderen mee te krijgen en een bepaalde maatschappelijke status mee te vervullen. Het is alsof ons een plaatje wordt voorgehouden van waar we naar zoeken. Dat plaatje kan een huis bevatten, perfecte familieportretten en familiediners op zondag, of het kon gaan over het vinden van je ultieme rebellerende partner, met tattoos, een motor en een concert ieder weekend.
Wat er ook op mag staan, we hadden een plaatje van hoe dit kant-en-klare leven eruit zou zien. Maar het plaatje in ons hoofd hield natuurlijk geen rekening met het gevoel tussen jou en je partner. Natuurlijk namen we heus aan dat we gelukkig en voldaan zouden zijn. Maar wat over de echte verbinding tussen jullie? Dat was niet per sé onderdeel van het plaatje.
Vandaag de dag zoeken we naar de hartstochtelijke verbinding. We willen voelen dat we echt leven als we met deze persoon zijn. We willen ze in hun geheel lief kunnen hebben en we willen voelen die liefde ook voor onszelf voelen.
De oude situatie van “ons goed voordoen voor de buren en familie” (of ‘slecht’ overkomen) bestaat niet meer. We geven meer over wat er gebeurt achter gesloten deur dan hoe we eruitzien van buitenaf.
Het hersenspoelen over wat ‘aantrekkelijk’ is verliest kracht over ons
We worden ons ervan bewust dat we ideeën zijn gevoed over wat ‘knap’ is en dat dit ons in de weg staat in het vinden van ware liefde.
Ik was vroeger een buikdanseres. Historisch gezien waren buikdanseressen met wulpse rondingen van tenminste middelbare leeftijd. Hun lichamen vertelden de verhalen over hun levens en deze verhalen werden verteld in de vorm van een sensuele dans. Maar door de tijd heen is de buikdans mainstream geworden. De dansers kregen steeds meer een Hollywood-achtige uitstraling: allemaal dun, jong met lang donker haar. Al snel werden de middelbare vrouwen met volle lichamen niet meer aantrekkelijk gevonden. De blik van het publiek was veranderd (niet van iedereen, maar van genoeg).
Onze blik is ook veranderd. We kijken films waarin de mannen lijken op Brad Pitt of Denzel Washington en de vrouwen lijken op Angelina Jolie of Scarlett Johansson. De mannen zijn lang en gespierd en de vrouwen zijn broodmager met ferme borsten. En iedereen ziet er ongeveer 25 jaar oud uit.
En vervolgens hielden tijdschriften en adverteerders deze conditionering in stand door ons dingen te verkopen, van lidmaatschap op de sportschool tot gezichtscrème, proteïneshakes en plastische chirurgie. Onze hersenen zijn langzaam gehersenspoeld zodat ons beeld van schoonheid precies is wat ‘men’ wil dat we denken.
En als het dus aankomt op het vinden van liefde, dan komt het overgrote deel van de bevolking niet eens in aanmerking, omdat we simpelweg niet lijken op die afbeeldingen.
Maar nu steeds meer mensen proberen te lijken op die gephotoshopte afbeeldingen, wordt het steeds minder aantrekkelijk om op die neppe manier knap, fit of jong te zijn. Je hoeft niet op veel dates te gaan via online apps met ‘mooie, fitte’ mensen om erachter te komen dat hoe ze eruitzien helemaal niets van doen heeft met verbinding, diepte van een persoon of wat voor minnaar/minnares ze zijn.
Sterker nog, veel van de grootste tantrische minnaars die ik ooit heb ontmoet pasten niet in ons stereotype beeld. We zouden ze de dik vinden, of te dun, met een te kleine penis, te grillig, te klein, te oud, enz. En toch hadden ze zo een fantastische focus op de verbinding dat ze van nature tantrisch waren, en alle magie die we zoeken in het vrijen kwam moeiteloos naar voren.
We ontwaken echt
De wereld is veranderd. Misschien was het de verschuiving van het Tijdperk van Vissen naar het Tijdperk van de Waterman in 2013. Misschien zijn we gewoon aan het evolueren. Maar we kunnen meer in elkaar zien dan we tien jaar geleden konden.
We zijn intuïtiever. We lezen mensen sneller. We kunnen hun vriendelijkheid of hun onverschilligheid aanvoelen. We kunnen hun vermogen om te verbinden of om af te sluiten wie ze zijn aanvoelen. We kunnen hun vreugde of hun verdriet bijna meteen aanvoelen.
We houden ons niet meer zo vast aan ons vasthouden. We hebben er meer vrede mee om alleen te zijn – dus zijn we scherper in wie we kiezen om mee te zijn. We hebben ten alle tijden de volledige regie in handen. We zoeken iemand die echt iets toevoegt aan ons leven, niet gewoon iemand om een raar beeld in ons hoofd op te vullen.
We zien van nature meer dan alleen iemands fysieke voorkomen. Andere aspecten die helderder doorschijnen dan hun fysieke aanwezigheid. Ze kunnen lang, kort, dik, fit, oud, jong, gehandicapt zijn of wat dan ook. Maar we zien hun geest. We zien hun geluk. We zien hun ziel. Misschien veranderen ze zelfs voor onze ogen van vorm – van wat de maatschappij zie tot de titaan die aan ons verschijnt in intimiteit.
Wat betekent dit voor de toekomst?
“Zagen onze ogen maar zielen in plaats van lichamen, dan zou ons ideaal van schoonheid zo anders zijn.”
Als je zoekt naar liefde en een echte connectie, dan kun je jezelf de volgende vragen stellen:
- Heb je een idee in je hoofd waardoor je de mensen recht voor je neus niet meer ziet?
- Wie stopt de ideeën in je hoofd over hoe liefde eruit moet zien, moet klinken of zich moet gedragen?
- Is het nodig dat je partner er op een bepaalde manier uitziet, klinkt of zich gedraagt voor jouw zelfwaarde? Houd je trots je tegen?
- Sta je ervoor open relaties te verkennen met mensen die niet passen in het beeld dat je in je hoofd houdt?
- Wie staat er recht voor je maar kun je niet zien?
Tijden veranderen. We evolueren. We willen meer dan wat een relatie die er van buitenaf goed uitziet ons kan geven. We zoeken een diepere ervaring. We willen naar het volgende niveau.
Dus als je zoekt naar liefde, houd dan hoop. Geen van mijn vrienden hadden het idee dat dit zou gebeuren. Veel van ze waren hard op weg om de hoop op te geven dat er iemand voor ze bestond.
Tot ‘hij/zij’ plotseling verscheen.
En dat gebeurde op de meest onverwachte plek.
