Een frustrerend aspect van de Indigo’s is dat ze moeten werken aan genezing, maar dit niet of nauwelijks erkennen. Als we het onderwerp ter sprake brengen, stoppen ze met luisteren, draaien ze weg of zijn gewoon boos. En toch weten we dat hun energieën uit balans zijn, ze niet weten hoe te werken met hun krachten, ze boos en bang zijn en misschien zelfs depressief. Als ze niet om hulp vragen en ons niet willen horen als we proberen om hulp te bieden, wat doen we dan? Ik heb gemerkt dat wanneer de discussie op de juiste manier presenteren het hun aandacht en interesse krijgt.
Soms gaan indigokinderen door veel pijn voordat ze open staan voor luisteren naar een ander perspectief. Het is moeilijk om een stap opzij en ze te laten lijden door dingen waarvan we weten dat ze deze kunnen vermijden, maar dit is ook een deel van hun pad. Dit is een van mijn grootste testen, als de ouder van Indigo, zien hoe ze lijden en wachten tot ze me uitnodigen in hun helende reis. Tot ze bereid waren om met mij te werken, zouden ze niet luisteren naar wat ik te zeggen had.
Dan, als we konden praten over hun problemen, spraken we nooit over de problemen. We spraken over een heleboel andere dingen, hun hoop, dromen, frustraties en vreugde. We spraken over keuzes, meestal in termen van andere mensen en wat zij deden. Het was voor hen gemakkelijker om te praten over de ervaringen van iemand anders en de parallellen vinden in hun eigen leven (in het geheim). In deze gesprekken werd nooit beschuldigd of bekritiseerd, was er geen oordeel over hen of wat ze deden. Ze wisten wat ze deden en hoe het voelde, ze hebben mij niet nodig om hen dat te vertellen!
Het verzoek om hulp werd vaak vermomd in een andere discussie, en aandacht schenken voor wat er tussen de regels door is gezegd is belangrijk. Een terloopse vraag kan een belangrijke vraag om hulp verbergen. Dus leer luisteren naar alles wat uw Indigo u vertelt en wat nog belangrijker is, kijk naar ze terwijl ze vertellen . Er zijn veel aanwijzingen over wat ze willen in wat ze doén. Wanneer mijn kinderen me achterna liepen in het huis, wist ik dat ze wilden praten. En vergeet niet dat u hun ouders bent omdat ze je nodig hadden, je wijsheid en ervaring, en het medeleven, begrip en liefde dat je voor hen hebt.
