Jouw kind is gevoelig, heel gevoelig. Waarschijnlijk merkte je dat al snel. Een hoogsensitief kind in je leven hebben, is een cadeautje voor wie het wil zien, maar het kan ook zijn uitdagingen hebben. De gevoeligheid voor prikkels, het niet kunnen omgaan met mensen die een masker opzetten, het sneller verdrietig of boos zijn, zijn pas enkele voorbeelden van waar je tegenaan kunt lopen. Soms kan het je als ouder best even aanvliegen. Ik geef je graag wat achtergrond informatie en tips om hiermee om te gaan.
Wat vraagt jouw kind nu van jou?
Allereerst: Heb vertrouwen in jezelf, dat je ‘het aankan’ en dat je klaar bent voor je hoogsensitieve kind. Gewoon omdat je je kind nu hebt, anders was het wel later gekomen. Grote kans dat je zelf ook erg gevoelig bent, daardoor heb je juist alle instrumenten in huis om met je kind te communiceren.
Het is niet wetenschappelijk bewezen, maar voor mij wel aannemelijk, dat hoogsensitieve kinderen specifiek jou hebben uitgekozen, omdat ze juist van jou mee kunnen krijgen wat ze nodig hebben om zich in deze wereld als mens te manifesteren. Vertrouw erop dat jij jouw kind niet voor niets hebt gekregen en alles in huis hebt om jouw kind te begeleiden.
Kenmerken van hoogsensitieve kinderen
Je kind is buitengewoon gevoelig
Hoogsensitieve kinderen zijn vaak extreem gevoelig voor hun omgeving – geluid, kleuren, negatieve emoties van anderen, geuren, voedsel, chemicaliën, vervuilers, het ‘gevoel’ van kleding, geweld en pijn van anderen, groepsbewustzijn, elektromagnetische frequenties, zonne-explosies …. En ze zijn dusdanig empathisch dat ze weten wat iemand anders voelt.
Je kind voelt zich verbonden met de Bron van Liefde
Kinderen voelen zich verbonden met de Bron van liefde, waar zij vandaan komen en hebben nog een natuurlijke verbinding met een hoger (niet in de zin van ‘beter’, maar in de zin van ‘ander’) bewustzijn. Ze weten dat we allemaal verbonden zijn met elkaar en dat we allemaal liefde zijn.
De bron (of de geestelijke wereld) is een wereld die is verbonden aan Goddelijke en Universele Wetten. Het is ook de wereld van onze eigen ziel, waarin wij zelf ook in contact kunnen staan met de Bron. Voor onze ziel zijn er geen grenzen in tijd en ruimte, is er geen goed en slecht, alleen maar liefde.
Hoogsensitieve kinderen nemen de wereld waar ze vandaan komen, gedeeltelijk met zich mee, dat merk je aan hun zintuigen en de mate van gevoeligheid. Je jonge kind is vaak heldervoelend, voelt en/of ziet aura’s, denkt in beelden en niet in woorden, heeft een rijke droomwereld, voelt soms dingen intuïtief aan en kan opvallende uitspraken doen.
Je kind beschikt over een enorme wijsheid als ziel en weet op datzelfde niveau precies waar het vandaan komt en wat het komt brengen: vrede, harmonie, compassie en verbondenheid. Maar: Je kind is ook gewoon kind dat van jou mag leren hoe het is om als mens te leven.
Gevoel komt eerst, dan denken en dan doen!
Je kind wil jou leren leven vanuit je hart en niet vanuit je hoofd. De meeste mensen hebben geleerd om eerst te denken, vanuit het mentale leven, het ego. Zij worden nu geconfronteerd met een kind dat het andersom doet. Dat vraagt ook van jou een andere manier van kijken, namelijk vanuit je gevoel.
Jouw kind spiegelt jou
Je kind voelt precies wat jij voelt. Hoe je je voelt, of je boos bent, of verdrietig, of blij. Ze voelen daarmee ook veel dingen die misschien voor jou onbewust zijn, blokkades of oude onverwerkte emoties. Soms weten ze ook waar dat door komt en wat je er aan zou kunnen doen. Dit komt vanuit een weten dat direct in contact staat met de Bron (=helderwetendheid).
Wat heeft je kind nodig?
Erkenning
Erkenning van dat wat er is in alle eerlijkheid en oprechtheid
Veel ouders liegen tegen hun kinderen:
- ‘Nee hoor, mama is niet verdrietig. Het gaat wel!’
- ‘Nee hoor, ik ben niet boos op papa. Ik ben gewoon een beetje moe.’
- ‘Nee hoor, het lijkt me hartstikke leuk om vandaag naar Oma te gaan.’
- ‘Nu niet schat, dat doe ik straks wel even’ en dan wordt het ‘vergeten’.
Veel volwassenen zeggen het een, maar doen zelf het ander:
- leraren op school die kinderen onderwijzen om verdraagzaam te zijn, maar zelf tjokvol oordelen zitten ;
- Leraren die al lang de interesse voor hun werk hebben verloren, maar wel van kinderen verwachten dat ze opletten;
- Ouders die hun kinderen vertellen dat ze hun kamer moeten opruimen maar dat zelf ook niet of nauwelijks doen.
Hoogsensitieve kinderen horen, voelen en weten de waarheid; ze horen elke dubbele bodem, zien ieder masker. Ze luisteren niet naar je woorden, maar voelen, kijken en weten. Dit gaat razendsnel en intuïtief.
Je kunt dus maar beter eerlijk zijn, je kind voelt meestal toch wel hoe het zit. En raakt verward als hij én het masker ziet én de persoon erachter. Dat wil niet zeggen dat je geen grenzen mag stellen in dat wat je vertelt. Je mag best vertellen dat je verdrietig bent bijvoorbeeld omdat jij en papa ruzie hebben gemaakt. Maar je kunt er gerust bij vertellen dat het kind zich daar geen zorgen over hoeft te maken, dat je daar zelf wel uitkomt.
Ontken in ieder geval niet, want je kind voelt het toch wel en zal zich zeer alleen voelen door je ontkenning en zal zich op den duur terugtrekken door een gebrek aan vertrouwen in jou en zichzelf. Dat is één van de ergste dingen die een hoogsensitief kind kan overkomen. Als je ontkent wat er is, ontken je ook de eigenheid van je kind, zijn heldervoelendheid, zijn weten. En dan ontken je dus je eigen kind.
Erkenning van dat wat je kind voelt en ziet
Hoogsensitieve kinderen zien veel meer en weten vaak intuïtief hoe anderen zich voelen. Ze zijn vaak gevoeliger dan hun ouders en kunnen je in aanraking brengen met een gevoelswereld die je niet kent, of onderdrukt hebt. Als je kind naar je toekomt om te praten over onderwerpen die je misschien wel doen schrikken, wees dan open en dankbaar dat je kind je in vertrouwen neemt en laat het vertellen. Wat het ook is.
Ze zullen hun gaven onderdrukken als er thuis geen plek voor is.
Als je kind bijvoorbeeld een overleden opa ziet en merkt dat jij het niet aankan als het hierover vertelt, omdat jij je eigen verdriet daarmee onder ogen moet zien, zal het er simpelweg mee ophouden. Maar daarmee beroof je jezelf van een groot cadeau om jezelf en je kind beter te leren kennen. Om meer te leren over het leven na de dood. Bovendien ontneem je jezelf de mogelijkheid om je oude onverwerkte emoties te verwerken.
Erkenning van je eigen onverwerkte emoties
Of je het nu wilt of niet, je kind zal je ermee confronteren. Vaak alleen al door er gewoon te zijn.
Dat kan je eigen gevoeligheid zijn die je terugziet in je kind, terwijl je deze zelf hebt onderdrukt. Je verdriet hierover kan daarmee ineens weer aan de oppervlakte komen, terwijl je dit diep weggestopt had.
Vaak heb je je zelf als kind geleerd om je aan te passen, vooral niet op te vallen, ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ is je geleerd door je ouders, door je leraren op school. Dit alles kan weer omhoog komen. Er zijn kinderen die je grenzen voelen en er tegenaan schoppen en kinderen die je grenzen reflecteren.
Je kind komt je helpen met je lessen en zal deze naar boven halen als je het zelf niet doet. Je kind komt soms ook om samen met jou jouw ‘karma’ te dragen. Dat is buitengewoon liefdevol, maar kan ook buitengewoon zwaar zijn voor jou en je kind.
Als het voor jou te pijnlijk is om door je oude gevoelens heen te gaan, geef jij je kind dezelfde boodschap: ‘Doe maar gewoon, pas je aan’. Dan ontken je niet alleen je eigen gevoeligheid en gevoelens, maar ook de eigenheid van het kind. Dat wat er is.
Bevestiging van de eigenheid in ZELF-vertrouwen en in zijn/haar kracht.
Respecteer de eigenheid van je kind. Hoogsensitieve kinderen leven in een wereld die nog niet klaar is voor ze, dat komen ze tegen op school, in de hobby’s die ze doen, op de sportclub, muziekles etc.. Bij vriendjes en vriendinnetjes en hun ouders, misschien zelfs in hun eigen familie, ooms en tantes, opa’s en oma’s. Juist daardoor hebben zij een veilige, begripvolle en warme omgeving nodig die zich bewust is van de gevoeligheid van het kind. Je kind heeft jouw begrip nodig, vaak veel fysiek contact en een luisterend oor.
Deze kinderen denken in beelden (wist je dat ‘beelddenkers’ zo’n 32 beelden per seconde zien, waarbij ‘woorddenkers’ 2 – 5 woorden per seconde aankunnen?). Dit zijn kinderen met een enorme liefde voor de natuur en dieren, waarmee ze vaak moeiteloos kunnen communiceren. Kinderen met een ongelooflijk hoog niveau van compassie, die verdriet voelen van anderen alsof het van hen is. Ze hebben jouw begeleiding nodig in het hanteren van alle emoties die op ze af komen, vaak moeten ze leren om te gaan aarden.
Vaak hebben de ouders zelf moeite met aarden, met het bewonen van hun lichaam, ze beginnen vaak te voelen dat zij zelf moeten gaan aarden, willen ze dat aan hun kinderen kunnen meegeven, omdat het kind hun eigen ongeaardheid spiegelt, door bijvoorbeeld heel druk te worden, of anderszins niet de eigen of zelfs jouw emoties kwijt te kunnen raken. Ze hebben jou nodig om ze te leren hoe ze om moeten gaan met alle emoties die op ze afkomen, op school, op de sportclub, op feestjes, op straat of gewoon thuis. Je kunt ze hier alleen bij helpen als je zelf weet hoe het werkt. Vaak ben je zelf ook gevoelig. Leer eerst zelf wat je moet doen, zodat je kind het ook kan leren.
Als je kind overspoeld raakt, zal het zich in zichzelf gaan terugtrekken, dan is dat de enige veilige plek. Ze hebben dan tijd en rust nodig om te begrijpen en tot rust te kunnen komen. Tijd om zich terug te trekken in eenzaamheid en stilte en contact met de natuur is erg belangrijk voor deze kinderen. Water, zij het via een douche of zwemmen, is iets waar je kind meestal heel blij en rustig van wordt.
In de huidige maatschappij wordt gevoeligheid en zachtheid vaak nog als zwakte gezien en soms gaan kinderen dit zelf geloven, dan ontwikkelen ze een harde buitenkant om zichzelf te beschermen, of ze trekken zich terug
Zie de gevoeligheid van je kind zelf als kracht! Je kind is een beelddenker, is creatief, out of the box, associatief, invoelend, wetend, heeft een rijk droomleven, contact met de natuur en dieren, ziet dikwijls meer dan jij. Benader deze aspecten met liefde en bevestig ze. Vier ze, zou ik zeggen. Ze zijn er!
Zelfvertrouwen opbouwen. Meestal willen de kinderen van nu zelf dingen doen en zelf ervaren. Ze voelen vaak intuïtief aan wat ze nodig hebben. Vertrouw hierop. Dit is een ideale voedingsbodem om onder jouw begeleiding ZELF-vertrouwen op te bouwen. Door je kind de ruimte te geven en steeds te bevestigen in zijn eigen wijsheid, ook al druist het soms in tegen jouw eigen ideeën.
Door open te kijken naar de ‘eigenwijsheid’ van je kind kun je zelf leren voelen of de ideeën die jij zelf hebt misschien niet van vroeger zijn. Hardnekkige beelden waar je weliswaar al heel lang vertrouwd mee bent, maar die je misschien al heel lang, zonder al te veel nadenken, vasthouden. Weet dat je kind hier ook is om alle oude visies en denkbeelden omver te gooien of te veranderen. Sommigen doen dat met hardheid en anderen met zachtheid. Het helpt je om met je kind te praten over een compromis. Dat zal je kind de bevestiging geven dat het een gelijkwaardige gesprekspartner is, wat het buitengewoon zal waarderen.
Volgens mij is het zo dat je je kind het meeste helpt als je je kind leert vertrouwen op zijn eigen kracht, dus niet die van jou. Waarschijnlijk is het eerst nog nodig dat je je kind in bescherming neemt, bijvoorbeeld door het te stimuleren tijd en rust te nemen, omdat het kind zichzelf daarin zal moeten gaan leren kennen. Maar je kunt het beste meteen daarover praten met je kind zodat het leert te vertrouwen op de signalen die het eigen lichaam geeft. Zodat het zelf die situaties gaat leren herkennen die om een ‘interne correctie’ vragen.
Zo kun je je kind eerst leren ‘beschermen’. Eerst spelenderwijs, samen, en met externe hulpmiddelen (bijvoorbeeld een koepel van licht door middel van gedachten/visualisatie), maar later mag dit omgebogen worden naar het ‘eigen licht aansteken’, dus door het kind leren contact te maken met de immense kracht die de kinderen van nu in zich hebben. Zo kun je je kind zelf leren verantwoordelijkheid te nemen voor de eigen energie.
Grenzen stellen
Het is zeker niet de bedoeling dat je je kind compleet de dienst laat uitmaken. Het heeft het zeker nodig van jou te leren hoe het hier op aarde werkt. Daarbij hoort ook grenzen stellen. Je kind vraagt het van je, zal je soms ongemerkt smeken om dit te doen. Het is super belangrijk om consequent te zijn en te blijven. En dat is lang niet altijd even makkelijk! Kinderen zullen je soms bijna tot waanzin drijven met het over je grenzen gaan en er zal ongetwijfeld een keer een moment komen dat je de moed opgeeft, of te moe bent van het strijden tegen je kind (ik gebruik hier het woord ‘strijden’ omdat het zo kan voelen), dat je het consequent blijven even laat varen. NIET DOEN! Haal diep adem, kom tot je zelf en hou vast aan die grens!
Wat helpt je bij het stellen van grenzen?
Overleg over dezelfde grenzen. Zijn het grenzen waar je echt zelf achter staat? Of zijn het de grenzen die je ouders je hebben aangeleerd? Neem ze nog eens rustig voor jezelf onder de loep en praat er dan over met je kind. Neem je kind serieus en beschouw het als een gelijkwaardige gesprekspartner.
Vertel waarom je een grens stelt en kijk of je beiden kunt winnen in deze overlegsituatie. Kijk ook of je samen een beslissing kunt nemen waar het hele gezin beter van wordt. Daar zal een kind van nu gevoelig voor zijn als je dit eerlijk en integer doet, zonder manipulatie. Gebruik wel woorden die bij de leeftijd en het niveau van je kind passen. Straffen en manipuleren helpt niet. Daar is je kind niet gevoelig voor. Het zal zich hooguit van je afkeren. Praat over alles en overleg.
Behandel je kind met respect en gelijkwaardigheid. Dat houdt in dat je je kind consequent aanspreekt om gedrag en nooit op de persoon: ‘Wat je nu doet, vind ik niet leuk’, in plaats van ‘Ik vind je niet lief.’ Dit komt HARD aan en ondermijnt de eigenwaarde van je kind.
Stel vooral grenzen in je emoties en zorg: ‘Dit is mijn emotie, niet van jou’. ‘Tot hier en niet verder, want je bent nog maar 6. Ga maar lekker buiten spelen.’
Leer ze wat verantwoordelijkheid is
- Opruimen (rommel kost letterlijk energie);
- Op tijd komen;
- Geld (ze vinden het niet belangrijk, wel is het belangrijk dat ze leren hoe ze er mee om kunnen gaan);
- Afspraak is afspraak;
- Laat ze veel dingen zelf leren en zelf doen;
- Geef zelf het voorbeeld.
Tot slot
- Wees volledig in het moment met je kind. Liever 15 minuten al je aandacht (oprecht) dan een half uur half;
- Geef je kinderen een vaste dagindeling, met weinig uitzonderingen;
- Goed, gezond eten is aardend;
- Je kinderen reageren meestal goed op Massage, Yoga of Meditatie;
- Leer je kind ontspannen (door meditatie of ademhalingsoefeningen);
- Een rustige opgeruimde (slaap)kamer is erg goed voor hun energieniveau;
- En vooral: volg je intuïtie als ouder!
Ik heb hier de, naar mijn mening, belangrijkste punten weergegeven voor de opvoeding van je hooggevoelige kind. De lijst is niet compleet of heiligmakend. Ik ben benieuwd naar jouw mening, opmerkingen en reactie.
Hoe ga jij om met de opvoeding van je sensitieve kind?