Ik sta op het schoolplein om mijn kinderen op te halen. De deuren van de lokalen gaan open en de kinderen stuiven vrolijk naar buiten. Mijn jongste dochter Myrthe komt echter met een beteuterd gezichtje stilletjes naar me toe gelopen. Ik zie aan haar dat het ‘weer mis’ is.
‘Heb je buikpijn?’ Ze knikt. Er loopt nog net geen traan over haar wangen.
‘Is er iets naars gebeurd?’ Ze haalt haar schouders op.
‘Wat vervelend dat je weer buikpijn hebt.’ Ik geef haar een dikke knuffel.
‘Zullen we thuis een warm kopje thee drinken?’ Ze knikt blij en ik krijg een grote glimlach.
Dit is inmiddels 17 jaar geleden. Myrthe was toen 7 jaar. Een gevoelig meisje dat onzeker werd als iemand niet met haar wilde spelen of haar een slome duikelaar noemde. Ze keek op tegen kinderen die nergens last van leken te hebben. Ze kreeg er buikpijn van. Het warme kopje thee hielp maar ik wist dat de buikpijn een andere keer weer terug zou komen. Ze had iets nodig om zich op school of in ongemakkelijke situaties staande te houden.
Ik deed een eenvoudige kindervisualisatie met haar waarin ik haar vertelde dat ze zichzelf voor kon stellen als een zon. Dat er op de hele wereld geen andere zon bestaat dan die van haar. En dat we haar zon terug kunnen zien in haar lach, haar stem en haar ogen. Ze liet haar zon sprankelen. Ze liet de stralen van haar zon in haar lichaam schijnen zodat ze opgevuld werd met de warmte en de lichtgouden kleur van haar zon. Ook in haar buik. Ik liet haar daar een tekening van maken. Door de tekening werd het beeld dat ze in haar hoofd kreeg echt en ging het voor haar leven. De volgende dag ging ze met haar zon naar school en kwam sindsdien zonder buikpijn thuis.
Verbeeldingskracht van kinderen is een intelligentie
Visualiseren wordt al gauw afgedaan als fantasie. Iets wat leuk is om je even mee te vermaken. Misschien herken je wel dat er vroeger tegen jou is gezegd dat je een grote fantasie hebt. Daarmee werd gesuggereerd dat fantasie gebakken lucht is die vervliegt op het moment dat je weer iets anders gaat doen. In Wikipedia kun je lezen dat fantasie beelden oproept die niet bestaan. Ik zou daar van willen maken dat fantasie beelden oproept die nóg niet bestaan. Het los kunnen gaan met je fantasie in kindervisualisaties kan juist heel effectief zijn voor het ondersteunen van de dagelijkse spanningen van het kind.
Beelden zelf op kunnen roepen is een intelligentie. Die beelden vervolgens gebruiken om je werkelijkheid te veranderen is meesterschap nemen over je leven. Ook als je 7 jaar bent. Als het kind de beelden kan voelen in het lichaam wordt het een ervaring. Herhaling is de kracht. De beelden slijpen in in het brein en het brein reageert op de beelden. We kennen wel dat herhaling van onderwaardering overgenomen wordt en we het zelf gaan geloven. Zo kan herhaling van positieve beelden een omgekeerd effect hebben en gaan we dat ook geloven.
Kinderen nemen veel indrukken en gevoelens waar uit hun omgeving. Ze voelen daar iets bij maar jonge kinderen kunnen het nog niet duiden. Omdat het kind zich niet kan uiten hopen de spanningen zich op in het lichaam. Daar krijgen ze bijvoorbeeld buikpijn van. Samen een visualisatie doen kan het kind helpen om zich te uiten. Lees ook Hoe je je kind kan helpen om zich meer te uiten.
Van fantasie naar meesterschap over hun leven
In mijn kindervisualisaties gaan kinderen hun eigen droomwereld ontdekken. In die droomwereld komen ze dieren tegen of andere figuren. Ze kunnen daar vragen aan stellen en antwoorden van krijgen. Ze kunnen samen spelen en dansen. Het worden hun droomvrienden. Ze voelen zich geliefd, beschermd en veilig bij hun droomvrienden. Daarna gaan ze een tekening maken over de beelden die ze beleefd hebben. Daar kun je als ouder, leerkracht of hulpverlener vragen over stellen. De tekening is een aanknopingspunt voor kinderen om te vertellen over hoe ze zich voelen. Zo begrijp je wat er omgaat in je kind en kun je het helpen.
Het kind kan zijn droomvrienden mee nemen naar school, visite of andere situaties die het spannend vindt.
In het voorbeeld van mijn dochter werd haar fantasie werkelijkheid omdat ze haar zon ook kon voelen in haar lichaam en in haar buik. De visualisatie bewust ervaren in het lichaam is het verschil tussen fantasie en werkelijkheid.
Dus visualiseren helpt de werkelijkheid van het kind veranderen als:
- Het de beelden ook voelt in het lichaam;
- De visualisatie herhaald wordt zodat het brein zich eraan kan gaan passen;
- De beelden van de droomwereld en de droomvrienden meegenomen worden naar situaties die ongemakkelijk zijn.
Inspiratie voor jou en je kind
Wil je inspiratie om visualisaties met je kind te doen? Neem dan eens een kijkje in mijn kinderboeken: Lisa is gewoon…anders en Mijn Droomspeelboek. Lisa vertelt hoe ze haar droomwereld vindt en dat haar droomvrienden haar helpen met het pesten op school en het vinden van een vriendin. In Mijn Droomspeelboek kunnen kinderen helemaal los gaan met hun verbeeldingskracht. Ze kunnen hun eigen invulling aan het leesboek geven en er staan 17 kindervisualisaties in. Ook gaan ze hun eigen droomwereld bedenken en spelen ze met hun droomvrienden. Ze leren onder andere om negatieve gedachten los te laten, zichzelf te beschermen tegen nare invloeden van buitenaf, contact te maken met hun ware zelf. Ze worden assertiever en ze krijgen zelfvertrouwen.
