Ik weet bijna niet meer wie ik was voor ik ging schrijven. De periode dat ik het schrijven weer oppakte, was op zijn zachtst gezegd veelbewogen. Ik was net moeder geworden van zo’n prachtig, lief, wonderbaarlijk mannetje dat ik soms dacht dat ik zou ontploffen als ik niets deed met alles wat er in mij gebeurde. Toen dat mannetje ook nog eens een nieuwetijdskindje van de eerste orde bleek te zijn, ging ik artikelen schrijven voor Nieuwetijdskind. En schrijven bleek zo veel meer te doen dan ik ooit had kunnen denken.
Het geeft ruimte
Het delen van mijn gevoel, mijn gedachten, alles wat in mijn hart leefde, gaf me weer ruimte in mijn hoofd. Het gaf me meer rust. Het gaf me duidelijkheid. Als ik niet wist wat ik ergens mee moest, ging ik schrijven. Door op te schrijven wat ik een ander zou adviseren, wist ik zelf wat me te doen stond. Eigenlijk schreef ik meestal voor een groot deel datgene op dat ik zelf nodig had op dat moment. Dat ik daar anderen ook mee hielp, was de kers op de taart. Een mooie methode om uit een situatie te komen waarin je vast lijkt te zitten, is erover schrijven. Schrijf een advies, of stel een vraag en laat de woorden stromen zonder erover na te denken. Je zult verbaasd staan wat eruit komt en het zal precies zijn wat je nodig hebt.
Je gaat meer van jezelf houden
Door te schrijven over die stukken van jezelf die je eigenlijk niet wilde zien, kijk je ze aan en heel je steeds een stukje. Alsof je jezelf een spiegel voorhoudt, waarin je met compassie naar jezelf mag kijken. Ik keek de stukken die ik vaak niet zo mooi vond in mezelf eerlijk aan. Ik kon er liefde in zien en kracht. Je schept op deze manier ook afstand tussen jou en die dingen die je nog als ‘fout’ bestempelt en alleen dat al zorgt ervoor dat je er anders naar gaat kijken. Wat dat met je doet, is niet te beschrijven. Natuurlijk betekent het niet dat je 24 uur per dag vol liefde naar jezelf kijkt, maar als jij leert met compassie naar jezelf te kijken, zul je steeds vaker het mooie zien aan je imperfectie en meer van jezelf gaan houden.
Je krijgt meer zelfvertrouwen
Met de liefde voor jezelf, vaak geholpen door reacties die je krijgt van anderen die zich gesteund voelen door jouw verhaal, groeit ook je zelfvertrouwen. Ik ben mijn ‘gekkigheidjes’ veel meer gaan omarmen. Ik ben ik en dat is meer dan oké. Natuurlijk mag je daarin groeien en blijft het helemaal staan voor wie je bent en het belichamen van al je talenten een hele stap, maar met kleine stapjes kom je ook vooruit!
Je vindt je hart terug
Hoeveel mensen leven niet met hun hart veilig opgesloten in een kluis? Als je geluk hebt, mogen er een aantal mensen dichtbij. Een aantal mensen hebben misschien de sleutel, maar voor de rest? Kogelvrij glas. Je mag af en toe misschien even kijken, maar er niet aankomen. Schrijven en delen uit je hart, zorgt dat je je langzaam openstelt. Dat je zelf dichter bij je hart komt, want dat contact raak je kwijt als je het wegstopt. Je hart laten zien is eng, maar zo ontzettend waardevol. En als je je hart weer opent, blijkt er bakken met liefde en geluk in te stromen.
Het brengt je vrijheid en nieuwe kracht
Als jij schrijft vanuit je hart en vanuit je kracht, dan voel je je lichter, vrijer. Je kunt je oude verhalen van je afschrijven, ze stukje bij beetje helen en toewerken naar je nieuwe verhaal. Bovendien kun je ervoor kiezen om regelmatig even ‘lekker luchtig’ te schrijven. Schrijf eens over iets waar je heel blij van wordt. Of over de liefde die je voelt voor iemand. Laat de warmte in je hart toe, voel het tot diep in jou. Voel de glimlach om je lippen. Schrijven maakt je vrij en geeft je keuzes in hoe je je wilt voelen. Wat kies jij vandaag?
