Het wonderbaarlijke effect van de natuur op je kind:
Hoe haal je meer uit het samenzijn in de natuur met je (hooggevoelige) kind? Ervaringen en tips die voor iedereen haalbaar zijn.
door Susanne Eijssen- www.degnostischeweg.nl
Het effect van de natuur op (hoogsensitieve) kinderen is immens. Je ziet kanten van je kind die je in het dagelijks leven minder ziet. De natuur voedt de ziel, brengt inzichten naar boven en stimuleert een kind tot verdere ontwikkeling. Het groen doet ze goed! En ons zelf ook.
Enkele jaren geleden was ik met mijn kinderen en een ander meisje op een strandje aan de Maas. Het vriendinnetje had op dat moment een moeilijke thuissituatie. Terwijl ze door het water waadde, kon ik letterlijk een last van haar af zien vallen. Haar energie veranderde, ze werd zachter en kwam bij haar kern: in plaats van naar buiten gericht te zijn, naar anderen, was ze één met zichzelf. Een prachtig moment, haast magisch.
Dat is wat de natuur met ons doet. Bij kinderen lijkt het effect nog sterker te zijn. En voor hoogsensitieve kinderen is verblijven in de natuur van essentieel belang.
Kinderen komen bij hun kern
De natuur vervult behoeften in een kind waar in het dagelijks leven minder aan voldaan wordt. Kinderen die druk zijn, blijven in de dagelijkse structuur druk. En rustige, teruggetrokken kinderen blijven vaak op zichzelf.
In de natuur vallen de kaders van alledag weg. Wat het drukkere kind de mogelijkheid biedt zijn rust te ervaren. Hij of zij wordt niet meer door prikkels van anderen of situaties beïnvloed. Ze hebben de rust en de ruimte om te ZIJN.
Bij kinderen die in het dagelijks leven teruggetrokken zijn, zie ik een stoere, ondernemende kant boven komen drijven: rennen door het hoge gras, in bomen klimmen, met stokken “vechten”, op ontdekking gaan. In de natuur voelen ze zich veilig om hun eigen grenzen te gaan verkennen.
Je kunt dit proces ondersteunen door naar een open gebied te gaan. “Open”, in de zin van zo min mogelijk vaste paadjes. In een gebied waar een kind zelf zijn weg kan bepalen. De omgeving beantwoordt aan de behoeften van een kind en nodigt uit tot actie of rust.
En laat je kind eens voor de verandering “de baas” zijn: ze mogen de richting bepalen, hoe lang je op één plek blijft, enz. Voor de meeste kinderen is dit een bijzondere ervaring. En voor volwassenen ook!
De natuur brengt innerlijke processen op gang.
Regelmatig maak ik mee, dat er wijsheden komen boven drijven. Ik blijf versteld staan van de wijsheden die kinderen vertellen als ze in de natuur verblijven. Wat ze vertellen komt vanuit een ander deel van hun en getuigt van een diepe wijsheid. Over zichzelf, mensen om hun heen, de wereld, het universum…
In de natuur is de waarneming anders: een weiland vol paardebloemen maakt meer bij ze los dan enkele paardebloemen in de woonwijk. Dit boort diepere gevoelens in ze aan.
Ze ontdekken gelijkenissen tussen hetgeen ze in de natuur zien en hun eigen leven of dat van familieleden. Ze maken contact met bomen en hebben oog voor details.
Laat je kind in een weiland vol bloemen, bloemen kiezen die op de gezinsleden lijken. Welke bloem lijkt op papa: een grote uitbundige of juist een klein bescheiden bloemetje? En kiezen ze bloemen die al helemaal opengebloeid zijn of zijn het ontluikende bloemen? Kinderen laten op,deze manier zien hoe ze naar de mensen om hun heen kijken.
Ik ben ervan overtuigd dat de kleuren in de natuur ook een positieve uitwerking hebben. Het intense groen van een weiland met daarin felgekleurde bloemen is voeding voor de ziel. Wanneer dan ook nog de lucht strakblauw is, brengt dit een contact met de diepere lagen in ons teweeg. Deze felle kleuren hebben veel yang-energie en die hebben we nodig om ons op te laden.
Naast de kleuren, vind je in de natuur nog andere elementen waar het in huis vaak aan ontbreekt: organische vormen en ruimte. Ook dit heeft een diepere uitwerking op ons.
Regelmatig gebeurt het, dat kinderen tijdens het buiten zijn weinig zeggen, maar dat er processen bij hun in gang worden gezet. Op een later moment vertellen ze dingen die je nog niet eerder hebt gehoord, soms met een spiritueel tintje.
Leven in het moment
Kinderen zijn heel goed in het “zijn” in de natuur, een mooie oefening in mindfull zijn. Waar wij als volwassenen vaak geneigd zijn om vooral van a naar b te bewegen, hebben kinderen oog voor detail en de behoefte om af en toe stil te staan. Geef daar gehoor aan, ga erbij staan en deel met elkaar wat je ervaart. Hoe voelt de boom aan? Voel je alleen de schors of kun je ook de energie voelen? Of volg de weg van een insect: op welke bloemen gaat hij af, welke weg kiest hij tussen de bladeren door? En bekijk het beestje van dichtbij.
Zelf heb ik ooit een naaktslak een dunne grasspriet zien beklimmen. Ik vraag me nog steeds af hoe het mogelijk is. De wonderen in de natuur zijn ontelbaar. Wij maken daar deel van uit, wij zijn ook wonderbaarlijk!
Gevoelens durven toelaten
De natuur schept ruimte. Ruimte om diepere gevoelens, gedachten, twijfels en onzekerheden, boven te laten drijven. En deze te bespreken. Buiten, in het groen, ervaren kinderen deze gevoelens en gedachten als minder beknellend. In een positieve omgeving ervaren kinderen ze als minder zwaar, de natuur schenkt vertrouwen. Dat maakt het makkelijker om pijnlijke gevoelens te uiten.
Veel kinderen praten gemakkelijker als ze geen direct oogcontact met je hoeven te maken. Dat zie ik vooral bij hooggevoelige kinderen.
Ga samen op een kleedje liggen, kijkend naar de lucht. Klim net als je kind in de boom en ga op een comfortabele tak zitten. Waarschijnlijk zit je kind op een hogere tak. Vanuit deze positie voelen ze zich vaak veilig, veilig ook om gevoelens te delen.
En soms vertellen kinderen helemaal niet. Dat is ook prima. Door in de natuur samen te zijn met je kind, versterkt dit jullie band op energetisch niveau. Daardoor zal een kind eerder gevoelens of problemen op een ander moment met je durven delen.
Loslaten van energie
De natuur geeft kinderen de kans om los te laten. Ik vergeet nooit mijn ervaring met een klein meisje dat zich overgaf aan de energieën die beschikbaar waren. Ze vleide zich op de deken tegen me aan en liet zuchtend energieën los die haar in het dagelijks leven in de weg zaten en die haar prikkelbaar en onrustig maakten. Daarna was ze één en al vrolijkheid en dat effect was daarna nog merkbaar.
Ze was in staat gesteld om te ontladen op energetisch niveau. Dat schept ruimte om zich makkelijker door het dagelijks leven te bewegen en zich te kunnen concentreren op school.
Bij mijn jongste hoogsensitieve dochter merk ik het ook als ze in de natuur is geweest. De energie in haar stroomt weer, ze is actiever en vrolijker.
Hooggevoelige jongens hebben in het dagelijks leven nogal eens een soort energetische wapenuitrusting, compleet met “harnas” en “zwaarden”. Ze ervaren de buitenwereld als vijandig en hebben hun eigen manier ontwikkeld om deze op afstand te houden. Ze doen zich stoer voor en slaan, letterlijk, om zich heen. Om zichzelf te beschermen. In de natuur laten ze dit los en hoeven ze niet stoer te zijn. Je ziet hun wezen veranderen: ze worden zachter en er komt meer rust. Hun mooie liefdevolle kern komt tevoorschijn. Door dit in de natuur te ervaren, wordt het makkelijker voor ze om hun energetische uitrusting in het dagelijks leven beetje bij beetje los te laten.
Ik kan dit wél!
De natuur biedt kinderen de gelegenheid om hun kwaliteiten op een andere manier in te zetten dan gewoonlijk. Ik herinner me een meisje dat bramen wilde plukken. Enkele bramen hingen verder weg, maar ze wilde ze per sé te pakken krijgen. En ze viste ze met een engelengeduld uit de struik. Ze was heel behoedzaam en werd niet geprikt. Wat nogal bijzonder was, gezien de diagnoses die gesteld waren op basis van haar drukke gedrag en haar moeite om zich te concentreren. Zo zie je, hoe omstandigheden gedrag mede bepalen.
Haar rust was mooi om te zien, net als haar doorzettingsvermogen. Deze rust kon ze op school niet vinden, door de prikkels om haar heen.
Het is voor een kind bijzonder om te ervaren dat ze bepaalde vaardigheden wél hebben, alleen op een andere manier. Vooral voor kinderen die door volwassenen als problematisch worden ervaren, is het goed om verborgen kwaliteiten van zichzelf te ontdekken. En dat deze gezien en benoemd worden. Waardering voor wie ze zijn is voor alle kinderen essentieel.
Een ander perspectief
In de natuur kun je je kind leren vanuit een ander perspectief te kijken: wanneer je vanaf de grond omhoog kijkt, lijken die kleine bloemetjes ineens reuzebloemen. En verbaas je je over de oneindigheid van de hemel. Misschien zie je wel bijzondere afbeeldingen in de wolken.
In het dagelijks leven is het af en toe nodig om gebeurtenissen vanuit een ander perspectief te bekijken. Het helpt als je kind dit op een speelse manier heeft ervaren.
Wanneer je als ouder of andere volwassene met een kind er op uit trekt, zul je zeker beloond worden met een “cadeautje”.
Als ouder zijn we allemaal verschillend. Of je nu liever in het gras ligt met je kind of samen in bomen klimt, ontdek ook wat bij jou als ouder past. En ervaar al doende welke invloed het samenzijn in de natuur heeft op jullie band. Niets is “goed” of “fout”, de moeite nemen om er samen op uit te gaan maakt al een enorm verschil. Vertrouw er op dat energie gaat stromen, of je nu veel of weinig praat. Heb geen verwachtingen, alles is goed!
Een aantal tips, uit eigen ervaring:
Laat het kind zo veel mogelijk zijn eigen gang gaan. Veiligheid staat voorop, maar laat ze vrij waar het kan. Wanneer kinderen jouw vertrouwen voelen, versterkt dit hun eigenwaarde. Klimmen in een boom? Prima, hou een oogje in het zeil.
Probeer weinig te praten, maar geef je kind wel de gelegenheid om te praten als het daar behoefte aan heeft. Wanneer je zelf stil wordt, geef je je kind de kans om diepere gevoelens te uiten. “Kletsen” kan thuis ook. Stilte ervaren heeft een toegevoegde waarde.
Probeer zelf ook in de natuur te ZIJN. Dus niet op je telefoon of iets dergelijks. Goed voorbeeld doet goed volgen. Als je “beschikbaar” bent, geef je je kind de kans om contact met je te maken.
Creeër na het buiten zijn één of meerdere rustige momenten. De energie die in de natuur is gaan stromen, kan dan zijn vervolg vinden. Het is mooi als je daarna ook nog een rustig moment samen met je kind hebt. Zodat het, mocht dat nodig zijn, bij je kwijt kan wat hij of zij graag wil delen.
En misschien wel het belangrijkste: denk er niet te veel bij na. Je hoeft vantevoren niet te bedenken wat je gaat doen, laat gebeuren wat er gebeuren wil. Juist door geen verwachtingen te hebben, kan energie stromen en maak je het mogelijk om te laten ontstaan wat nodig is.
