Een onverwachte ervaring
Toen ik zeventien jaar oud was had ik een bijzondere ervaring die mij ogenschijnlijk zomaar overviel. Ik kwam van mijn werk, het was winter en inmiddels donker en koud. Schuchter kocht ik een kaartje bij de buschauffeur, liep zo snel ik kon naar de achterbank en plofte moe van het lange staan neer in het uiterste hoekje bij het raam, blij dat ik mij eindelijk kon terugtrekken uit deze voor mij moeilijke, onbegrijpelijke harde wereld… De bus was slechts halfvol.In een kortstondig moment kreeg ik geheel onverwachts een inkijk in de universele wetten van het bestaan, wat gepaard ging met een diep gelukzalig gevoel van onvoorwaardelijke liefde, totale vrijheid. Eén zijn met al dat is.
Een ervaring die ik probeer te vangen in de beperking van woorden
Het was of ik voor een moment loskwam van alle aardse beperkingen, opgenomen in de oneindige cirkel van verbondenheid… het niets, het alles, kleuren, klanken, vormen, beweging, trilling… bewustzijn…
Alles, ieder mens, alle dieren, alle materie, de kosmos, de natuur, het zelf, zelfs het kleinste korreltje zand, een miertje, alles is met elkaar verbonden. Een bewust worden dat er verbindingen zijn van verschillende groepen en vormen die weer verbonden zijn in verbinding met groepen en vormen met alles wat is… hoe geometrie altijd perfect in balans is en zich vormt in balans en ontvouwt in balans… een magnetische aantrekkingskracht van iedere, zelfs de kleinste en lichtste trilling… een uitbarsting van vormen en werelden… alles is goed zoals het is, altijd… zoals ieder golfje in de zee, ieder blaadje aan de boom, alle bomen in het bos, alle mensen op de aarde… het is een spel, een dans van vormverandering… een trilling, de eeuwige beweging… een cirkel, oneindig uitdijend… dimensies en meer dimensies… vormen… klanken… verbonden en samen één…
Het zelf, het wezenlijke zelf, is eeuwig bewustzijn, het alom aanwezige Ik, totaal bewustzijn…
Het hier en nu
Deze ervaring is inmiddels al heel veel jaren geleden en wanneer ik er nu over schrijf is het meer vanuit een herinnering en minder vanuit de diepe ervaring van dat unieke moment, terwijl het er eigenlijk altijd is en al mijn en jouw creaties leven inblaast. Was ik na deze ervaring in één klap een verlichte ziel? Nou nee, niet echt…
Ik kon het wel van de daken schreeuwen wat ik had meegemaakt, maar dat leverde slechts meewarige blikken op. Ik wilde zo graag aan iedereen vertellen wat ik had ervaren, want niemand zou meer ongelukkig hoeven zijn. Maar het was niet in woorden te vatten. Ik besefte toen nog niet het verschil tussen het oneindig bewustzijn en het beperkte denken, het erover vertellen en de integratie in het dagelijks leven. Je kan het in alles ervaren…Was ik hierna verlost van al mij angsten? Nee, helaas niet.
Zoals ik er nu naar kijk heeft het mij de moed gegeven om door te gaan… op een reis door de jungle van de aardse emoties, overtuigingen, (voor)oordelen, intenties en de beperkingen van onze cultuur, om uiteindelijk bij het innerlijk weten uit te komen… een cirkeldans… een lichte trilling… een nieuwe werkelijkheid.
Leven in de materie
Het leven is als een focus in de materie, langzaam en schijnbaar gebonden aan de lineaire tijd. Het leven is een spel bedoeld om te genieten als van een prachtig muziekstuk. Ergens onderweg zijn we verstrikt geraakt in de beperking van het denken (de linker hersenhelft).Onderwijs en opvoeding zijn er voornamelijk op gericht om het kind te kneden naar een passend model in plaats van dat er oog is voor de unieke talenten en gaven die iedereen heeft.
Een gewond hart is een open hart
Onlangs is een dierbare vriendin overleden. Een verdrietige tijd van emotioneel verwerken. De lege plek waar ik met mijn gevoel telkens weer naar toeging. Loslaten van de verwachtingen. We zouden nog zoveel dingen gaan doen. Ik had nog zoveel willen zeggen. Ben ik er wel genoeg voor je geweest?
Wij zijn de scheppers van ons bestaan
Op een moment vroeg ik me af: Waar ben je nu? Hoe gaat het met jou? Onmiddellijk maakten we contact, los van de aardse verbindingen. Ik voelde dat zij in een oogwenk bij mij was, ongehinderd door tijd en ruimte. Zij voelde zo groots en gelukkig in haar creatie. Zij gaf haar leven op unieke wijze vorm, een wereld van kleur, sprookjes, kunst, een ware levenskunstenaar.
Ik kon nu beter invoelen in haar wereld, los van de persoonlijkheid die ze hier op aarde was. Open en vrij zag ik haar zonder de beperkingen van het ego en onverwerkte emoties. Ik voelde haar als schepper van haar werkelijkheid, groots in onvoorwaardelijke liefde.
Engel
Ik had mijn kleindochter op schoot en keek in haar prachtige viooltjesblauwe ogen, puur en onbevangen.
Mijn vriendin keek als het ware door mijn ogen mee, ik voelde haar wereld als een warme veilige deken om ons heen in verbondenheid met al wat is en ooit zal zijn. “Onze kleine meid heeft er een beschermengel bij”, sprak ik zachtjes tegen mijn dochter.
Alles begint bij jou
Wat me nooit heeft losgelaten na deze ervaringen, is dat iedere gedachte, ieder handelen of niet handelen, ieder gevoel, zelfs iedere fluistering, iedere creatieve uiting iets toevoegt aan onze collectieve eenheid. Je creëert je eigen werkelijkheid. Alles begint bij jou.
