Heb jij dat nu ook? Dat je het ene moment overloopt van de inspiratie en het volgende moment juist helemaal niet? De ene dag loop je over van de ideeën, heb je energie voor tien en voel je alles stromen. En de volgende, meestal juist als je veel op je planning had staan, voel je je leeg, moe, soms zelfs down. Je snapt er niets van, want ogenschijnlijk is er niets aan de hand. Zijn er eigenlijk geen verschillen met de dag ervoor, maar toch voel je je zo anders!
Het waarom maakt niet uit
Ik probeerde vaak te achterhalen hoe het kwam dat ik me zo voelde. Misschien was het ‘iets in de kosmos’ (wat dat ook mag betekenen). Had ik te weinig geslapen. Had ik iets opgepikt van anderen. Was ik overprikkeld geraakt. Al die redenen zouden ermee te maken kunnen hebben, of zelfs een combinatie hiervan. Ik weet zeker dat ik soms gevoelig ben voor ‘wat er in de lucht hangt’, een soort energie die er dan hangt, die ik oppik. En misschien zijn er inderdaad zonnestormen, is het bijna volle maan, of heb ik weinig geslapen. Maar uiteindelijk doet het er niet toe waar het vandaan komt. Het is er gewoon.
Ik vocht er altijd tegen
Voorheen vocht ik ertegen, wilde er niet aan toegeven. Met als resultaat: dagenlang geen ‘flow’. Ik bleef dagen hangen in het niet willen voelen. Ik bleef dagenlang geblokkeerd, wat voor iemand die het moet hebben van haar creativiteit, niet handig is. Er kwam niets uit mijn handen en ik bleef maar moe. Tot iemand me een keer aanraadde om het er gewoon te laten zijn. Te voelen. Toe te geven. En inderdaad, als ik gewoon een dagje met een kopje thee in een hoekje van de bank ging zitten ‘cocoonen’, ging ik me beter voelen. Soms dezelfde dag nog, meestal de volgende dag, maar eigenlijk duurde het nooit langer. Door niet te vechten, maar het gevoel als het ware welkom te heten, ging het sneller voorbij en ging mijn energie en inspiratie sneller weer stromen.
Pas op met wat je zegt
Nu is het verleidelijk om vooral te denken en benoemen dat je zo bent vastgelopen. Dat je je rot voelt. Dat het even niet gaat. Dat is alleen helemaal niet nodig om het gevoel toe te laten. Je hoeft het niet te benoemen. Sterker nog, je gevoel kan er sterker van worden, want wat je aandacht geeft, groeit. Dat schijnt helemaal zo te zijn met de gedachten die we hebben of uitspreken die beginnen met ‘Ik ben’. Je kunt die gedachten ook anders benoemen en toch je gevoel er laten zijn. ‘Ik ben het waard om vandaag goed voor mijzelf te zorgen.’ ‘Ik ben vandaag extra lief voor mijzelf.’ En dan jezelf ook echt gunnen om een dagje aan te lummelen. Schenk jezelf je lekkerste kopje thee in. Ga kleuren, lezen, wandelen, zingen, dansen, doe iets wat jou gelukkig maakt.
Wat mij helpt
Mij helpt het soms om een lekkere simpele serie te kijken, om een roman te lezen (vooral geen moeilijke kost op zulke dagen), om te wandelen en te genieten van de schoonheid om me heen, om te tekenen, heerlijk mee te zingen met mijn ‘guilty pleasure’ Barbra Streisand, of schrijven of dichten zonder dat het in opdracht is. Hoe liever ik ben voor mezelf, hoe fijner ik het voor mezelf maak, hoe sneller ik alles weer op de rit heb. Het zijn mijn ‘oplaad dagen’.
Hoe is dit voor jou? Herken jij dit soort dagen? Of is het iets van ‘creatieve vogels’ zoals ik? En hoe ga jij ermee om? Heb je voor jezelf de gouden formule al gevonden? Zo niet, probeer het eens, een dagje pure zelfliefde, het betaalt zich uit in nieuwe energie!
