Als je nu niet eet, mag je straks geen televisie kijken! Als je nu niet luistert, mag je morgen geen speelafspraak maken! Als je niet stopt met die grote mond, dan kun je de hele week thuisblijven! Als je……………..
Hoe vaak zeg jij eigenlijk zulke dingen? En misschien nog wel een meer wezenlijke vraag, hoe vaak voer jij die dreigementen uit? En dan de belangrijkste vraag: brengt het je wat je verwacht?
Loze dreigementen
Dreigen bij het opvoeden, ik zie en hoor het regelmatig om me heen. Het toppunt was afgelopen zomer in een pretpark, waarbij ik een moeder hoorde dreigen dat ze haar kind in de auto ging zetten. We waren ergens in het midden van een groot pretpark en de parkeerplaats lag nu niet echt om de hoek. Een dreigement waarvan dus voor iedereen helder was dat ze het niet zou gaan uitvoeren.
Sancties die de situatie verergeren
Waarom doen we het eigenlijk? Dreigen met sancties die we vaak zelf helemaal niet eens willen uitvoeren? Dreigen met sancties waarvan we weten dat ze contraproductief zijn. En die sancties dan soms ook nog uitvoeren? Zo dreigde een juf in de klas bijvoorbeeld dat de kinderen die niet snel genoeg stil waren moesten oefenen met stil zijn als het pauze was. En ze voerde het dreigement ook uit. Het zal niemand verbazen dat juist deze kinderen de pauze heel hard nodig hebben en dus na de pauze nog minder in staat zijn om stil te zijn en stil te zitten.
Machteloosheid
Dreigen bij het opvoeden is mijns inziens een gevolg van een machteloos gevoel aan onze kant. We willen iets van onze kinderen en hebben geen idee meer hoe we het voor elkaar moeten krijgen. Dan gaan we dus dreigen. Als een soort ultiem middel om alsnog onze zin te krijgen. Een middel dat we zelf ook helemaal niet fijn vinden. Althans, ik heb nog nooit iemand een dreigement horen uitspreken en daar blij van zien worden.
Welke les leer je jouw kind?
Soms helpt het dreigen en doet ons kind wat er van hem of haar gevraagd wordt. In dat geval hebben we ons kind een les geleerd. Namelijk de les dat om iets maar te voorkomen je moet buigen voor iemand die macht over jou heeft. Het is maar de vraag of dat ook de les is die we onze kinderen graag zouden willen leren. Ik niet in ieder geval.
Opgeven
Meestal helpt het dreigen echter helemaal niet. Soms leidt dat dan tot een sanctie, namelijk het uitvoeren van het dreigement. Van die situatie wordt meestal niemand blij. Maar wat mij opvalt is dat het heel vaak ook tot helemaal niets leidt. Ik zie dan een uitgebluste ouder, die het opgeeft. Opgeeft omdat hij of zij zelf ook wel weet dat het uitgesproken dreigement kant nog wal raakt of onuitvoerbaar is.
Liefdevol opgeven
Zou het niet mooi zijn als we voordat we in de situatie belanden waarin we gaan dreigen onszelf beseffen dat we bezig zijn om een doodlopende straat in te wandelen. Hoe mooi zou het zijn als we al voordat we gaan dreigen het gewoon opgeven. En dan niet opgeven vanuit wanhoop of frustratie, maar vanuit het besef dat wat wij op dit moment willen niet haalbaar is. Dat we opgeven uit liefde. Liefde voor onszelf en ons kind. Hoe mooi zou het zijn als we op dat moment ons kind kunnen omarmen, kunnen uitspreken dat de situatie voor geen van beiden fijn is en dan gewoon verder gaan. Met oudere kinderen zou je dan nog kunnen afspreken om er op een later tijdstip op terug te komen, als je dat belangrijk vindt.
En hoe zou het voelen om op deze manier op te voeden? Om af ten toe dus bakzeil te halen en dat liefdevol te accepteren? Zou je er onrustig van worden, het gevoel hebben dat je aan overwicht verliest? Of zou je kunnen zien en ervaren dat je er sterker van wordt? Ik ben heel benieuwd.
Samenvatting
We gaan dreigen bij het opvoeden als we het gevoel hebben dat we alle middelen geprobeerd hebben, kortom als we ons machteloos voelen. Vaak dreigen we dan met dingen die we niet kunnen of willen uitvoeren of dingen die de situatie juist verergeren. Door voordat we een dreigement uitspreken te beseffen dat we een doodlopende straat zijn ingeslagen en te accepteren dat we niet gaan krijgen wat we graag willen, door liefdevol naar onszelf en onze kinderen te blijven kunnen we het dreigen achterwege laten en zo de ontspanning terugbrengen
