Jij bent het mooiste cadeau wat je aan de wereld te geven hebt. De meest grootse Jij. Niet de meest aangepaste jij, of de meest veilige jij, of zelfs de meest lieve jij. Nee, juist die meest grootse Jij, die helemaal zichzelf is. Die zo dicht mogelijk bij zijn of haar kern leeft. Laat je licht stralen, laat jezelf zien in alles wie je bent! Ga onvoorwaardelijk achter jezelf staan en leef je leven groots.
Waarom is dat vaak zo moeilijk? Hoe komt het toch dat we zo verlangen naar ons grootse leven, naar onszelf laten zien, maar dat we het toch niet doen. In dit artikel ontmantel ik de vier meest geniepige blokkades die ons in de weg kunnen staan. Herken jij ze? Voel maar goed. En laten we samen afspreken dat we er niet meer intrappen! Kom op! We hebben de wereld een stuk mooier te maken. Laten we dat dan ook doen!
Blokkade 1: Ik hoor hier eigenlijk niet
Het zal je verbazen hoeveel mensen deze blokkerende overtuiging hebben. Niet altijd bewust, en ook niet elke dag, maar hij zit verbazingwekkend vaak verstopt onder een heleboel andere belemmerende overtuigingen. Deze blokkade is fundamenteel in je leven. Wanneer jij gelooft dat je hier eigenlijk niet hoort te zijn raak je direct aan jouw recht van bestaan in dit leven, hier op aarde. Wanneer jij hier niet hoort te zijn, hoor je eigenlijk niet te bestaan. Oei…
We kennen allemaal af en toe wel het gevoel dat we ons niet helemaal thuis voelen in ons eigen leven. Jij ook toch? Dat je soms wakker wordt en ineens niet meer weet wat je hier in vredesnaam ook alweer komt doen. En wellicht zelfs dat je wakker wordt met een heimwee naar ergens anders. Naar een andere plek, een ander leven. Hoe het eruit ziet, weet je waarschijnlijk helemaal niet, maar het gevoel is er.
Dat je af en toe dat gevoel kan hebben geeft niet. Je kan daar prima groots mee leven. De waarheid is nou eenmaal dat je helemaal niet weet waar jij oorspronkelijk vandaan komt. Wellicht ben je ook daadwerkelijk helemaal niet van hier. Heb je af en toe gewoon heimwee naar ‘huis’, waar dat oorspronkelijke thuis dan ook moge zijn. Gewoon even voelen, vrij laten en verder met je leven.
Maar wanneer het gevoel hier niet te horen een basisgevoel is dat eigenlijk onder alles is gaan liggen, dan is het wel degelijk een flinke blokkade die je kan tegenhouden in je leven. Deze blokkade impliceert dat je een foutje van het Universum bent. Dat je geen onderdeel bent van het grote geheel. Dat je de grote uitzondering bent wiens leven geen enkele zin heeft. En dat is funest voor het leven van jouw grootste leven.
Natuurlijk is het ook grote onzin. Denk je nou echt dat je slimmer bent dan het Universum? Dat je onder de grote radar kan blijven? Dat je onopgemerkt bent gebleven in je leven door het Universum, of God, of hoe je het dan ook maar wil noemen? Zo wel, dan moet je wel een supermens zijn. Wanneer jij met je menselijke brein en je menselijke ervaring het grote, eeuwige Universum te slim af kan zijn.
Het menselijk leven is kwetsbaar. Er hoeft maar iets te gebeuren en we kunnen niet meer leven. Net een adertje stuk, net een verkeerde stap op het verkeerde moment, een ziekte die ons nekt, een ongeluk op de snelweg, we stellen ons iedere dag bloot aan de dood. Wanneer jij hier echt niet zou horen, wanneer jij geen recht van bestaan zou hebben, heeft het Universum elke dag duizenden mogelijkheden om dat foutje eventjes recht te zetten. En dat gebeurt blijkbaar niet.
Laat deze blokkade dus maar met een gerust hart los. Jij hoort hier wel degelijk te zijn. Jij hebt wel degelijk recht van bestaan. Ook jouw leven heeft zin. Dat je nog niet weet wat die zin is, wat je plek in het grote geheel is, wat het doel is in je leven, dat is een heel ander verhaal. Daar kan je rustig naar kijken. Daar kan je bewustzijn op krijgen. Ontspan maar en laat het leven toe. Er zijn nog genoeg blokkades over om je druk over te maken. Laat deze maar vrij….
Blokkade 2: Ik kan het niet
Goed, dan heb je nu besloten dat je hier wel degelijk hoort en dat je deel uitmaakt van het grote geheel. Dat je een doel hebt in je leven, dat je leven zin heeft. En dan kan de volgende blokkade alweer zijn kop opsteken. Want wat nou als je het niet waar kan maken? Wat nou als je gewoon niet kan doen wat je blijkbaar ooit als ziel hebt afgesproken te doen? Wat als je faalt in je leven…?
De waarheid is dat je gewoon doet wat je moet doen. Er is geen optie om het niet te doen. Je geeft altijd uitdrukking aan je missie, je roeping, je zielsverlangen, welke woorden ook maar het beste bij je passen. De zin van je leven zit zo dicht in je verweven, daar ontkom je helemaal niet aan. Jij leeft altijd, echt altijd, jouw leven. Het verlangen van je ziel is de motor onder alles wat je doet.
Jij hebt de keuze of je deze motor alle ruimte wil geven, of dat je hem wil ervaren door jezelf klem te zetten in precies datzelfde verlangen. Even als voorbeeld: het grote verlangen wat voor jou overal onder ligt in je leven is vrijheid. De vrijheid om helemaal jezelf te zijn. De vrijheid om te doen wat je echt wil doen, te zeggen wat je echt wil zeggen, te zijn wie je echt voelt dat je ten diepste bent. Daar kan je alle ruimte aan geven, of je kan je leven zo creëren dat je altijd ergens voelt dat je jezelf klem zet in precies dit verlangen.
Dit voorbeeld kies ik natuurlijk niet voor niets. Dit is mijn grote zielsverlangen. En ik heb in mijn leven heel wat situaties gecreëerd waarin ik dit verlangen alle ruimte heb gegeven. Ik zoek elke dag actief naar mijn gevoel van vrijheid om te zijn wie ik ten diepste ben. Ik pel de laagjes af van alles waarmee ik geleerd heb om mezelf te bedekken, zodat ik steeds meer van mijn kern kan onthullen aan de wereld.
Dat is niet altijd makkelijk. Zoals ieder mens heb ik in mijn jeugd heel veel geleerd over wie ik zou moeten zijn. Wat geaccepteerd wordt door mijn omgeving. Ik heb geleerd welke delen van mij alleen maar voor pijn zorgen en die ik dus beter niet kan laten zien. Ik heb geleerd mijn kwetsbaarheid te vermijden. En ik heb geleerd hoe ik niet op kan vallen en veilig kan opgaan in mijn omgeving.
Wanneer ik mijn vrijheid opzoek, kom ik altijd de grenzen tegen die mijn ego heeft opgeworpen. En dat betekent dat ik altijd angst tegenkom. Angst om gekwetst te worden, angst om oordelen tegen te komen, angst om uit het vertrouwde los te breken. En alleen wanneer ik bereid ben om het risico te lopen om pijn en verdriet te ervaren, kan ik door de angst heen naar mijn vrijheid.
Dat klinkt makkelijk en dat is het ook wel, maar tegelijk ook weer niet. Het leven is uiteindelijk heel simpel. Tegelijk is het steeds weer het moeilijkste wat ik voel dat ik moet doen. De verleiding is groot om comfortabel in de veiligheid te blijven zitten die ik denk te hebben. Het is verleidelijk om klein te blijven, onder het maaiveld te blijven, stil te blijven zitten. Daarom creëer ik het tegenovergestelde van vrijheid in mijn leven. Als dringende reminder aan het verlangen dat ik daadwerkelijk heb. Ik creëer situaties waar ik het gevoel heb vast te zitten. Niet te kunnen zijn wie ik ben. Juist om me eraan te herinneren dat dit het liefste is wat ik wil.
Dus wanneer jij het gevoel hebt dat je ‘het niet kan’, kijk dan eens of jij jezelf ergens klem zet. Of jij het tegenovergestelde creëert van waar je naar verlangt. Kijk dan eens waar dit je toe uitnodigt. Welk verlangen mag jij ruimte geven? Welk verlangen mag jij volgen?
Blokkade 3: Wie ben ik nou helemaal
Waar verlang jij naar als je echt helemaal eerlijk bent naar jezelf? Verlang je dan naar een klein en overzichtelijk leven? Een leven waarin je gewoon lekker je gangetje gaat? Waarin je op kleine schaal je bijdrage levert aan de wereld? Zo ja, helemaal goed. Geniet van je leven, precies zoals jij dat wil. Zolang dit verlangen gebaseerd is op oprechte liefde voor jezelf, en niet op angst voor wat er zou kunnen gebeuren wanneer je uit je overzichtelijke leven stapt, is het echt meer dan goed.
De kans bestaat echter ook (en is niet zo klein als je misschien zou denken) dat je grotere verlangens hebt. Dat je voelt dat je jezelf aan de wereld wil geven en presenteren. Dat je je hoofd boven dat spreekwoordelijke maaiveld uit wil steken. Met alle gevolgen van dien. De verlangens in je leven kunnen soms bijna te groot voelen. Wie ben ik nou helemaal om dit te doen, dat te zeggen, deze invloed te hebben, die verantwoordelijkheid te dragen, enzovoort.
Heel logisch om deze gevoelens en gedachten te hebben. Om te voelen dat het misschien wel gewoon wensgedachten zijn. Dat ze waarschijnlijk niets met de werkelijkheid te maken hebben. Je hebt ze alleen niet voor niets. Jouw verlangens horen bij je. Jouw diepe wensen horen bij wie jij ten diepste bent. Dus vertrouw ze maar gewoon. Voel wat je dromen bij je wakker maken. Welk gevoel krijg jij wanneer je denkt aan je dromen? Wat resoneert er in jou? Verbind je aan dat gevoel.
Dit ben jij. Dit gevoel is van jou. De beelden hoeven niet allemaal letterlijk waar te zijn. Het hoeft niet perse zo te zijn dat je inderdaad wereldberoemd wordt, of dat je miljonair zal zijn. Maar dat maakt niet uit. Blijkbaar heb je iets te doen met jezelf aan de wereld laten zien en blijkbaar heb je iets te doen met leven in overvloed. Verbind je maar met die dromen, die doelen. Het leven waar jij naar verlangt, wacht ergens op jou. Tot jij het toelaat. Tot jij jezelf toestemming geeft om groots te dromen en groots te doen.
Het mooie aan het leven is dat het je geen diepe, oprechte zielsverlangens geeft wanneer ze niet in je leven passen. Natuurlijk zijn er een heleboel wensjes en wensen en zelf verlangens die vanuit je persoonlijkheid komen. Die gaan over nodig hebben, onzekerheid, afhankelijkheid, enzovoort. Het kan heel goed zijn dat die geen plek hebben in je leven. Maar de pure verlangens die uit je ziel komen, moeten gemanifesteerd te worden in je leven. Dat is juist waar je leven om draait. Je moet alleen wel de kansen pakken wanneer ze zich voordoen. De stappen zetten die voor je voeten liggen. De blokkades overwinnen die in de weg staan. Het Universum zorgt voor de voorwaarden. Jij zal het werk moeten doen. Dus, niet meer zeuren, gewoon gaan doen!
Blokkade 4: Ik weet niet welke keuzes ik moet maken
Hoe vaak komt het voor dat je een keuze moet maken en vreselijk twijfelt welke keuze de juiste is? Dat je het gevoel hebt dat de ene keuze je regelrecht naar je geluk gaat leiden, terwijl de andere je op het verkeerde pad brengt? Zal ik nou wel… of niet…? Zal ik dit… of dat…? Moet ik nou zus… of zo…?
We kunnen onszelf behoorlijk gek maken met deze twijfels. En erger nog, wanneer je blijft twijfelen stop je met bewegen. Je staat stil uit angst een verkeerde beweging te maken. Dat is jammer wanneer je op een punt staat dat beweging je ergens gaat brengen waar je graag wil zijn. Op welke manier dan ook. Of het nou via een makkelijke weg is, of via een weg waar je blokkades, emoties en weerstand kan tegenkomen.
Uiteindelijk bestaan er helemaal geen goede of foute keuzes. Er bestaan alleen maar keuzes. Iedere keuze die je maakt brengt je ergens. Misschien brengt de ene keuze je een heleboel vreugde en een andere keuze je in eerste instantie verdriet. Dat maakt de ene keuze niet beter of slechter dan de andere. Het ene is voor ons als mens wellicht leuker, maar de ander leidt misschien wel naar een veel grotere innerlijke vrijheid. Je kan met je brein gewoonweg niet helemaal vatten waar welke keuze naartoe leidt.
We willen allemaal zo graag onze keuzes baseren op de consequenties die we denken in te kunnen calculeren. We proberen te bedenken wat de gevolgen zijn en kiezen dan datgene waarvan we denken dat het ons het meeste plezier of de minste pijn oplevert. Logisch toch? Niemand heeft zin in pijn en iedereen wil graag geluk. Maar we maken daar een enorme denkfout.
We weten helemaal niet wat de consequenties zijn van ons handelen. Er zijn domweg te veel mogelijkheden om overal rekening mee te houden. Er zijn zo veel variabelen dat onze beperkte hersenen die berekening niet kunnen maken. We weten niet wat er zal gebeuren als we kiezen en dus is er nog maar één zinnige mogelijkheid om te volgen. We kunnen alleen maar ons hart volgen als we een keuze maken.
Je herkent de keuze van je hart aan die eerste ‘ja’ die je voelt. Over deze eerste ‘ja’ kunnen heel snel laagjes met bezwaren en redenen om iets niet te doen worden gelegd. Dan verdwijnt je ‘ja’ ineens onder lagen van angst, weerstand, argumenten, gezond verstand, enzovoort. De kunst is om je bewustzijn te houden op dat allereerste gevoel van resonantie. Die eerste ‘ja’ betekent dat de keuze bij je past, dat hij vanuit je hart komt. Volg die ‘ja’. Gewoon altijd doen.
Laat deze blokkades nu maar gewoon voor wat ze zijn. Ze zijn niet waar en daarmee niet belangrijk. Weg ermee, tijd om te gaan staan voor wie we zijn en wat we hier komen doen. Richt je op je verlangens, die wijzen je een hele mooie weg in je leven. Richt je op je vrijheid, op je onvoorwaardelijke liefde, op de prachtige verbindingen met mensen in je leven. En richt je op wat je echt graag wil zien en neerzetten in je leven. Stap in die stroom! Wees dat cadeau. Je maakt de wereld er zoveel mooier door. Dank je wel dat Jij er bent.
Liefs!
Bewaar voor later op Pinterest: