Liefde brengt zoveel gevoelens en gedachten naar boven, waarvan de meeste te maken hebben met ons vroegere liefdesleven dat misschien niet prettig geweest is. We denken aan liefde als zijnde ons ultieme levensdoel maar waar we op gefocust zijn is emotionele liefde, het gevoel, in plaats van onvoorwaardelijke liefde, de staat van zijn. Daar we in onze menselijke staat emotionele wezens zijn, verbinden we ons makkelijker met liefde op dat niveau, omdat het ons goed doet voelen, vanuit het perspectief van het ego, op manieren dat onvoorwaardelijke liefde dat niet doet. Onze zoektocht naar liefde is ons verlangen tot instant bevrediging en materieel bewijs dat we waardig zijn en liefde verdienen, tegenover de bereidheid om in een staat te zijn van besef dat liefde altijd bestaat, zelfs wanneer we er geen fysiek bewijs van hebben in ons leven.
Fysiek bewijs betekent onder andere in een liefdevolle intieme relatie zijn, mensen rond ons hebben die hun liefde naar ons toe uiten via dankbaarheid en erkenning, en die ons laten weten door hun reactie op ons, dat ze ons graag zien. We hebben een ‘liefdesagenda’ die duidelijk bepaalt wat liefde voor ons betekent. Wanneer het gedrag en de daden van anderen niet beantwoorden aan onze liefdesagenda, dan denken we dat ze ons niet graag zien en dat we geen liefde waard zijn.
Er is een element in emotionele liefde dat tijdelijk, verwarrend en angstig aanvoelt – houdt die persoon echt van ons, hoe kunnen we weten of het voor altijd is?
Elke relatie heeft een tijdelijk aspect dat we misschien niet willen zien maar waarvan we weten dat het er is. De persoon die ons vandaag lief heeft zou morgen van gedacht kunnen veranderen en dan hebben we geen liefde meer in ons leven. Zo vaak wordt ons verlangen naar liefde tot uitdrukking gebracht als een angst om een beangstigende waarheid onder ogen te moeten zien waar we niet willen bij stilstaan, dat we echt onaantrekkelijk zijn.
Ongelukkigerwijs trekken we, wanneer we de angst hebben dat we niet aantrekkelijk zijn en niet bemind, mensen aan die ons dat spiegelen. Op een spiritueel niveau beminnen ze ons meer dan we ons kunnen inbeelden, maar op materieel vlak hebben ze geen andere keuze dan ons onze overtuigingen over liefde terug te spiegelen. In een boodschap van Aartsengel Uriel schreef ik verscheidene jaren geleden: ‘Je zal nooit meer liefde van anderen krijgen dan je voor jezelf hebt.’ We houden natuurlijk van onszelf, of tenminste van sommige aspecten van onszelf, maar zijn we in staat om liefde in spirituele zin, zoals in onvoorwaardelijke liefde, te kennen, wat er ook gebeurt op fysiek vlak?
Onvoorwaardelijke liefde is een van de grootste uitdagingen van de mensheid, omdat, zolang er ook maar een jota aanwezig is van veroordeling, we in een conditionele uitdrukking van liefde zitten, hetgeen betekent: ‘als jij zus doet, of zo handelt, of die dingen zegt, dan weet ik dat je van me houdt, en als je dat niet doet, dan hou je niet van me. En we breiden dat uit naar hoeveel liefde we onszelf waard achten, als we die bevestiging niet krijgen. Maar zijn we schuldig aan het verwarren van onvoorwaardelijke liefde met gewone liefde? Omdat ze verschillende energieën zijn, zelfs al hebben we alle aspecten en expressies van liefde in een emotioneel pakket gestoken, moeten we ze apart bekijken, om de ware energie van liefde te begrijpen.
De liefde die we voelen is emotioneel, de liefde die we zijn is spiritueel. De behoefte aan liefde van anderen is echt een vraag naar bevestiging. Onvoorwaardelijke liefde houdt aanvaarding in, maar voor emotionele liefde is dat niet genoeg. We willen weten dat anderen denken dat we oke zijn, dat we het waard zijn om in hun emotionele liefdescirkel te zijn, dat ze denken dat we goed, mooi, attent en verrassend genoeg zijn om ons hun liefde te schenken. Al wat we echt willen is echter weten dat ze ons graag hebben omdat dat de emotionele en materiële uitdrukking van onvoorwaardelijke liefde is. Wanneer we voorbij kunnen gaan aan onze behoefte om aardig gevonden te worden, dan kunnen we de mogelijkheden van onvoorwaardelijke liefde exploreren en dan zijn we in de energie van aanvaarding, die compleet niet-oordelend is, en we zijn in deze sfeer omdat we alle liefde die we maar zouden willen of nodig hebben al zélf zijn en hebben. Dan hebben we vertrouwen, in plaats van anderen met twijfel in ons hart, verwarring en angst te benaderen, omdat we weten dat we liefde waard zijn en dat of iemand ons graag heeft of niet, niet relevant is voor de liefde die we al zijn.
andere artikelen Jennifer Hoffman op deze site/website Jennifer Hoffman
