In het leven van een ouder is er niets vervelender dan dat het niet goed gaat met je kind. Zeker niet als je er geen idee van hebt wat er nu precies aan de hand is. Vaak is het een gevoel dat het niet klopt, maar lukt het je maar niet om er grip op te krijgen. Wat kun je doen?
Ik neem je mee op reis langs mogelijke oorzaken vanuit mijn eigen ervaringen en zoektocht naar hulp voor mijn kinderen en mijzelf op weg naar steeds meer heelheid. Ik hoop van harte dat ik hiermee jouw zoektocht kan ondersteunen en vereenvoudigen. Ga je mee?
Hoogsensitiviteit
Het eerste wat ik kan benoemen is de problematiek rondom hoogsensitiviteit, waar veel kinderen en ook volwassenen tegen aan lopen. Hoogsensitiviteit is echter niet meer en niet minder dan dat je hersenen op een andere manier functioneren. En omdat hoogsensitieve kinderen en volwassenen meer informatie te verwerken krijgen, die bovendien intenser gevoeld wordt, moet er ook meer verwerkt worden.
Hoogsensitiviteit is een prachtige en vaak krachtige eigenschap die op vele vlakken in het leven kan worden ingezet. Maar helaas is dat lang niet altijd een eenvoudige opgave. Als er problemen rondom het vele voelen ontstaan, is de kans groot dat daar een oorzaak aan ten grondslag ligt. Dat geldt zowel voor onze kinderen als voor onszelf.
Vaak gaan we dan met onze kinderen aan de slag, want we willen zo graag dat zij gelukkig zijn en goed kunnen omgaan met hun gevoeligheid. We willen dat zij weerbaar zijn en minder kwetsbaar. Of we begrijpen dat er achter hun heftig gedrag een grote (over)gevoeligheid verschuilt en willen dan dat onze omgeving dat ook begrijpt. We doen er alles aan om ons kind verder te helpen, maar vergeten meestal dat we dat vooral doen om te voorkomen dat ons kind hetzelfde moet meemaken als wat wij vroeger zelf hebben meegemaakt.
Echter, als jij als ouder jouw eigen hoogsensitiviteit nog niet als kracht kunt ervaren, dan is het voor jouw kind haast niet mogelijk om dat wel te doen. In dat geval mag je eerst het goede voorbeeld geven en eerst met je eigen hoogsensitiviteit aan de slag gaan.
Als jij de slag al wel te pakken hebt gekregen, maar je kind loopt nog steeds tegen problemen aan, dan kan dat een eigen oorzaak hebben maar het is ook heel goed mogelijk dat hier alsnog een stuk oude pijn van jezelf naar boven is gekomen dat geheeld mag worden.
Het schoolsysteem
Ook op school lopen veel van deze kinderen vast. Laatst hoorde ik iemand zeggen dat ze toch zulke leuke kinderen had, totdat ze naar school gingen…
Waar het bij het naar school gaan in principe vaak om draait, is –net als thuis– vooral de manier waarop men met kinderen omgaat en hoe de lesstof wordt aangeboden. Het gaat er ook om dat het anders mag zijn omdat elk kind een eigen leerhouding heeft. En bovendien zijn veel hooggevoelige kinderen of nieuwetijdskinderen sterk verbonden met hun eigen wijsheid en weten precies wat klopt en wat niet klopt voor hen.
Vaak wordt er op school één bepaalde leermethode aangereikt en als die niet werkt, dan proberen we hem gewoon opnieuw, of een stuk of tien keer. Steeds opnieuw op exact de zelfde wijze. Naast het overvolle lesprogramma en de prestatiegerichtheid zorgt dit ervoor dat een hooggevoelig kind niet al te goed gedijt in deze contreien. Dit nog los van het feit dat er nog veel leerkrachten zijn die vanuit een lager bewustzijn en vanuit autoriteit voor de klas staan en steeds meer van hun werkelijke bezieling kwijtraken (ook omdat er lang niet altijd andere mogelijkheden worden geboden).
Het lijkt er sterk op dat we zijn vergeten dat ieder kind een eigen manier van leren heeft. Als de leerkracht ervoor kan zorgen dat een kind daarin gezien wordt en zich prettig en veilig kan voelen en de lesstof daar enigszins op wordt aanpast, kan de prestatie meestal als vanzelf volgen. Elk kind wil van nature namelijk graag leren.
Veel gevoelige kinderen vinden school echter grote onzin om nog maar niet te spreken over het moeten en het verliezen van hun vrije keuze, wat bij sommige kinderen heel sterk aanwezig is. Daarbij kunnen zij grote problemen ervaren. Simpel gezegd zijn er in uitersten twee manieren hoe kinderen daarop reageren. Het ene kind reageert daarop sterk naar buiten toe, als het zogenaamde onaangepaste kind. En het andere kind zal juist zijn uiterste best gaan doen als een aangepaste versie, omdat het aanvoelt wat er verwacht wordt en omdat het geen fouten wil maken. Maar reken maar dat de spanning daarvan er dan thuis wel uitkomt.
Veel van de aangehaalde problemen lossen zich al vanzelf op als men bijvoorbeeld kiest voor de Vrije School of het Montessori en soms gedijt een kind juist wel heel erg goed op een school met een behoorlijk strakke structuur. Welke school je ook kiest, het gaat er wel om dat je als ouder uitgaat van het allerbeste, dat je achter je keuze staat en geen beschermende muur vormt tussen je kind en de school, want dat voelt een kind heus wel! Je kunt er –mocht je dat interessant vinden- meer over lezen in mijn andere artikelen over het hoogsensitieve kind op school.
Maar zelfs al kies je voor de beste school voor jouw kind, heb je een leerkracht die empathisch en intuïtief is, waarbij jouw kind zich veilig voelt, dan kan het nog steeds zo zijn dat je kind niet met plezier naar school gaat, met alle heftigheid van dien. Dat heeft een grote impact op zowel het kind als de leerkracht als op het gezin. Een impact die door velen niet gezien wordt, vaak gebagatelliseerd en zelfs weggewuifd. Als daar sprake van is bij jouw kind, dan kan dat een mogelijke oorzaak hebben bij het kind zelf, waarover ik een volgende keer wat meer vertel.
Maar pas op! Ook hier kan sprake zijn van een spiegel. Want in hoeverre ben jij zelf in jouw jeugd tegen problemen aangelopen rondom bijvoorbeeld het thema aanpassen en autoriteit. Zeker in die tijd, waarin er nog veel minder bewustzijn mogelijk was en er nog maar weinig bekend was over hooggevoeligheid, zijn veel mensen zichzelf kwijtgeraakt. En ik ben ervan overtuigd dat het onze grootste angst is dat dat onze kinderen ook overkomt.
Ik heb zelf twee hoogsensitieve kinderen; een jongen, het zogeheten onaangepaste type, die heel goed weet wat hij wel en niet wil (het wilskrachtige type dus), die zich vooral niet wil laten vertellen wat en hoe hij iets moet doet, die grote moeite heeft met moeten en autoriteit. Tegelijkertijd is hij ook heel kwetsbaar en wijs. In verbinding is het een ‘normale’ jongen en ligt de wereld aan zijn voeten. Daar hoeft hij niets voor te doen. Toch overweldigt de wereld hem en komt hij regelmatig overprikkeld thuis met grensoverschrijdend gedrag als gevolg.
Mijn dochter daarentegen is juist vooral het aangepaste type. Ze is een meisje dat hard werkt, geen fouten wil maken en bovenal graag wil voorkomen dat iemand boos op haar wordt. Thuis komt de frustratie van al dat goed doen er wel uit. Best een uitdaging nog, omdat ook zij een ijzersterke eigen wil heeft, die er dan in alle heftigheid nog veel sterker uit komt en haast niet te doorbreken lijkt te zijn.
Als ik nu heel eerlijk ben en goed kijk naar mijn mooie kinderen, dan kan ik volmondig zeggen dat het ene kind mijn onaangepaste kant vertegenwoordigt, mijn boosheid en mijn frustratie van alles wat ik moest, zowel thuis als op school. Het keurslijf waarin ik werd geperst. Mijn andere kind vertegenwoordigt vooral mijn aangepaste kant, het kind in mij dat ook bang was om het verkeerd te doen, dat niets durfde, dat niet kon praten. En hoeveel ik ondertussen ook aan persoonlijke ontwikkeling gedaan heb, vragen deze blijkbaar toch niet niet volledig geheelde delen in mij alsnog mijn aandacht. Want ik word nog steeds geraakt als ik mijn kinderen zo zie worstelen…
Het landingsproces
Er is meer. Er zijn ook veel kinderen die problemen ervaren met het leven op aarde omdat zij over een veel hoger bewustzijn beschikken, een hogere trilling en moeten leren leven op de aarde met een lagere trilling, vaak met fysieke klachten als gevolg.
In de meeste gevallen worden deze kinderen direct al bij hun geboorte geconfronteerd met ouders en verzorgers die niet in verbinding staan met hun eigen kern. Dat wordt gevoeld en daar reageren kinderen op.
Deze kinderen van Nu dagen ons uit om af te rekenen met ons verleden en onze oude pijn, opdat wij weer kunnen gaan leven vanuit onze eigen kern. Vaak is het dat, wat wij als ouders met ons meedragen, waardoor vreemde energieën worden aangetrokken. Dat heb ik zelf mogen ervaren met mijn dochter, die dan aan haar haren begon te trekken en te krijsen en met enige regelmaat bepaalde ruimtes niet in wilde, hoe klein ze ook nog was. Sinds ik vrede heb gekregen met wat er in mijn verleden is gebeurd, hebben we geen bezoek meer gehad. Dat zie ik ook bij anderen gebeuren waar bijvoorbeeld sprake was geweest van misbruik.
Deze kinderen en ook de kinderen uit de hogere sferen hebben vooral tijd, rust, veiligheid en geborgenheid van de ouder nodig, die hen helpt bij het leren leven op aarde, bij het mens zijn. Als ze wat groter worden is het van belang dat we hen serieus nemen, als een volwaardige gesprekspartner, die beschikt over een eigen wijsheid. Daarbij is het van belang dat jij wel de ouder blijft, want ook dat mogen ze leren, vanuit de wetenschap dat zij grenzen nodig hebben omdat dat veiligheid en duidelijkheid schenkt. Zonder een duidelijke begrenzing kunnen kinderen ook het contact met hun lichaam en omgeving verliezen.
Je kind heeft jou vooral nodig om te groeien en te leren leven hier op aarde in een menselijke hoedanigheid in een kinderlichaam. Ook hier geldt echter dat dit alles ook met jou te maken kan hebben en met jouw gevoel van veiligheid hier op aarde en je wil om hier al dan niet te willen zijn.
Hoe veilig voel jij je? Hoe vrij kan jij je door het leven heen bewegen? En is dat altijd al zo geweest of zijn er bij jou ook nog delen die worden aangeraakt?
Wat kun je doen?
Hoe je het wendt of keert, of het nu om de hoogsensitiviteit van je kind gaat, of om problemen rondom de hoogsensitiviteit op school of om het leven hier op aarde, het belangrijkste is hoe jij met je kind omgaat en dat je vooral ook naar je zelf kunt kijken en naar jouw eigen ongeheelde delen.
Als je geraakt wordt in het gedrag van je kind dan is de kans dus wel heel erg groot dat het ook met jou te maken heeft. In dat geval raad ik je aan om er even voor te gaan zitten en te voelen. Door in de energie van je kind te gaan zitten kun je vaak zelf heel goed voelen waar het vast zit. Stel je zelf dan eens de vraag: waar voel ik dat in het nu ook zo? Dan is het mogelijk dat je direct al inzicht krijgt in jouw eigen thema.
Vaak heeft dat thema vervolgens een oorzaak in jouw eigen verleden. Door jezelf dan vervolgens de vraag te stellen: ‘Wanneer heb ik mij ook zo gevoeld?’ kun je zelf terug gaan in de tijd door beelden naar je toe te laten komen. Om vervolgens te voelen wat je toen hebt gevoeld en dat aanwezig te laten zijn.
Daarna kun je als de jij van nu in de situatie stappen en zeggen: ik zie je, ik hoor je, ik waardeer je. En als je wil, kun je vragen wat die kleinere versie van jouzelf nodig heeft van jou om het vervolgens bijvoorbeeld liefdevol in je armen te sluiten. Je kunt haar ook meenemen naar een Magische Tuin, waarbij je samen door een poort heen loopt, waar de kleine Jij alles aangereikt krijgt wat het nodig heeft in een betoverende wereld.
Vaak heeft het dus vooral met jezelf te maken dat je kind vastloopt, dat noemen we de spiegel van het (hoogsensitieve) kind. Elk kind spiegelt, net zoals jij ook een spiegel voor jouw ouders was. Soms ligt de oorzaak echter ook bij het kind zelf, daarover vertel ik een volgende keer wat meer.
Lees meer in deze serie:
