‘Hoe is het nu, een paar dagen na de opstelling?’
‘Bedankt voor je berichtje. Er is veel gebeurd de laatste dagen. Eerste dag was ik vooral vreselijk moe. Heb de rust gepakt die ik nodig had en was op tijd gaan slapen. Maar interessant is te vermelden dat die middag de kinderen serieus veel relaxter tegen elkaar deden, en dat Joep zelfs vroeg aan Maartje en Fee wanneer ze de komende week thuis waren met lunch, omdat hij een verrassing voor hen én mij wilde regelen. Ik viel zowat van mijn stoel :-). Dit is geen toeval uiteraard. Dus daar was verrassing nummer 1… Hij heeft inderdaad lekkere broodjes voor hen en mij gekocht.’
Gedoe in het gezin
De moeder die bovenstaande schreef, kwam onlangs in mijn praktijk. Ze vond het moeilijk écht contact te hebben met haar drie kinderen, pubers. Ze wilde een vriendin zijn, het maatjesgevoel, en niet de strenge, corrigerende moeder. Op momenten dat ze die behoefte sterk voelde, merkte ze dat haar kinderen haar juist wegduwden of afwezen en onderling ook snel ruzie hadden. Dat deed haar veel verdriet. Het voelde alsof ze hen niet kon bereiken.
Miskramen
Ze vertelde dat ze graag meerdere kinderen had gewild, omdat ze zelf alleen is opgegroeid met haar ouders. Alle focus op haar. Ze had het gevoel dat ze altijd extra haar best moest doen om door haar ouders gezien te worden, alsof ze iets goed te maken had… en dat ze dat echt als een grote last ervaarde.
Enig kind. Tenminste dat is wat ze zei… Totdat ik doorvroeg over miskramen, ongeboren kinderen, abortus. Het bleek dat er vóór haar drie miskramen waren!
Iedereen heeft een plek
We hebben in een individuele opstelling, met gebruik van vloerankers (matjes die familieleden representeren) naast haar vader, moeder en zichzelf ook de drie miskramen neergelegd. Dus deze een plek gegeven. Ze schoot meteen vol. Ze werd helemaal naar de drie miskramen toe gezogen. Ze kon haar ogen er niet van af houden en heeft een hele tijd naar hen staan kijken. “Jullie mogen dood zijn.” Ze voelde voor het eerst, hier in dit moment, dat deze drie niet levende kinderen systemisch een plek kregen. Zij was niet de oudste, maar het vierde kind in de kinderrij! Er was verdriet, ongeloof, stilte. De last die ze voelde m.b.t. de focus van haar ouders op haar, viel van haar schouders. Ze mocht gewoon zichzelf zijn. Kind nummer 4. Op haar eigen plek.
Vervolgens kon ze zich omdraaien naar háár leven, naar de toekomst. Daar zag ze haar eigen drie kinderen en plots voelde ze wat ze altijd had gedaan! Willen zorgen voor haar kinderen alsof het haar drie niet levende broertjes en zusjes waren. Dus niet als moeder, maar als zus. Het werd haar ter plekke duidelijk waarom haar kinderen haar afwezen en onderling vaak onenigheid hadden. Deze kinderen willen een móeder en niet nog een zus. Tot nu toe was deze moeder innerlijk niet beschikbaar geweest doordat ze onbewust haar verleden projecteerde op haar kinderen.
Juiste plek
Het leven van een kind dat niet op de juiste plek staat verloopt meestal niet zo soepel als bij broertjes en/of zusjes. Het heeft onbewust de taak op zich genomen het gat op te vullen dat is ontstaan door een miskraam (of overleden of ongeboren zusje of broertje). Wanneer er ergens een leegte is in de kinderrij is, is de kans groot dat het volgende kind op de plek van de miskraam (of overleden of doodgeboren kind) opgroeit. Bovenstaande moeder stond op de plek van het oudste kind. Onbewust vervulde deze vrouw het leven van (een van) de anderen. Het is dan moeilijk om te voelen wie jezelf bent en een vrij kind te kunnen zijn.
De kinderen van de moeder uit bovenstaande casus, spiegelden wat moeder energetisch deed, ‘opgelopen’ in haar jeugd. Een verstoorde ordening in de kinderrij. De drie miskramen hebben geen heldere plek gekregen in het leven van haar ouders. Dat kwam hier in de volgende generatie tot uiting in onbegrijpelijk gedrag en gedoe tussen haar kinderen en het niet voelen van de verbinding tussen moeder en kind.
Erkenning
Een miskraam, hoe vroeg of laat ook in de zwangerschap en misschien zelfs ‘vergeten’, heeft altijd impact. Jij, en je relatie, zijn veranderd door de miskraam, ook al heb je daar misschien vrijwel niets van gemerkt. Je leven zou anders zijn geweest zonder die miskraam. Dus die hoort erbij. Heeft systemisch ook een plek.
Wat kan je doen als dit je is overkomen?
Het is belangrijk dat jij en je partner zelf deze zwangerschap(pen) een plek geven. En dat is een andere soort plek dan de plek van een levend kind. Een miskraam is een (kort) leven, maar met de dood. Wellicht heel verdrietig en pijnlijk. ‘Je mag dood zijn.’ Deze erkenning is nodig. Alle feiten en gevoelens die er toen waren mogen er zijn en deel uitmaken van je leven. Als jij de miskraam een plek kunt geven in je leven, mogen je kinderen op hun eigen plek staan en ontstaat er rust, ruimte en levensenergie. Voor jou en je kinderen! Mocht het (te) heftig zijn of niet de rust brengen die je hoopt, dan is een individuele opstelling zoals in het verhaal hierboven een aanrader.
Balans
Als er weer balans is in het familiesysteem, heeft het zijn uitwerking in het leven van degene die de opstelling gedaan heeft, maar ook bij andere familieleden, die van niets weten. Zo werkt het met energie en de kracht van de onlosmakelijke familiebanden…
Boekentip: Bibi Schreuder, ‘Ik ben kind, dus ik voel waar mijn ouders zijn.’
