De taal Sanskriet is letterlijk zo oud als de geschiedenis zelf. In haar structuur zit de geschiedenis verweven van de grootste daden en ontdekkingen van de mensheid. Het wordt gezien als de millennia-oude taal van het Hindoeïsme. Het werd gebruikt om te communiceren en praten met de Hindoeïstische Goden en daarna door de Indo-Ariërs. Het Jaïnisme, Boeddhisme en Sikhisme zijn allemaal ontstaan uit het Sanskriet.
De term ‘Sanskriet’ komt van het voorzetsel ‘sam’ of ‘samyak’. Dat betekent ‘helemaal’ of ‘alles’. En ‘krit’ betekent ‘gedaan’ of ‘gebeurt’. Letterlijk betekent het dus dat je alles wat is gebeurd, kunt overbrengen bij het communiceren, lezen of horen van de taal. Het is een taal die diepe emoties uitdrukt. Het Sanskriet is een ontzettend complexe taal met enorm veel woorden. En geloof het of niet: het wordt gebruikt tot op de dag van vandaag. Miljoenen mensen lezen de heilige teksten en zingen hymnes en mantra’s in het Sanskriet.
Ieder woord heeft een energie en een trilling. Veel mensen geloven dat de energie van woorden in het Sanskriet een sterkere trilling heeft dan die van onze moderne talen.
Waar komt het vandaan?
Men gelooft dat het Sanskriet voortkomt uit de god Brahma, die het doorgaf aan de wijzen, die weer leefden in hemelse vertrekken. Die wijzen gaven het dan weer door aan hun Aardse discipelen, die het op hun beurt verspreidden op Aarde. In geschreven vorm zien we dat de taal teruggaat tot minstens het tweede millennium voor Christus.
De literaire traditie van het Sanskriet is in te delen in twee periodes: het Vedische Sanskriet en het Klassieke. Het Vedische Sanskriet lees je in de Veda’s, de heilige teksten. In de Rig Veda, de Puranas en de Upanishads zien we de meest originele versie van deze taal gebruikt. De Veda’s worden gedateerd tot de periode van 1000 tot 500 voor Christus. Tot op de dag van vandaag is er niets veranderd aan de woordenschat, uitspraak, grammatica of zinsbouw. Deze vorm van het Sanskriet bestaat uit 52 letters, 36 medeklinkers en 16 klinkers. Niemand heeft die letters ooit aangepast, men denkt dat ze hetzelfde zijn gebleven sinds de taal is ontstaan.
Klassiek Sanskriet
“Het Klassieke Sanskriet is ontstaan aan het einde van de Vedische periode. De Upanishads waren de laatste heilige teksten die nog werden geschreven. Daarna kwam Panini, afstammeling van Pani en geleerde in grammatica en taalkunde, met een verfijnde versie van de taal. Men denkt dat Panini rond de 4e eeuw voor Christus leefde. Toen kwam hij met zijn werk ‘Ashtadhyayi’, letterlijkt ‘acht hoofdstukken’. Dat is de enige tekst uit die periode die we hebben over de basis, grammatica en woordenschat van het Sanskriet. Alles wat daarvoor bestond, is niet overgebleven, behalve in de verwijzingen van Panini in zijn eigen werk. (bron ancient.eu)
De Ashtadhyayi bestaat uit een systeem van 3959 regels met pure, bondige en fantastische analyses, uitleg en voorkeuren van taalgebruik en woordvorming. De taal is zo enorm, dat het meer dan 250 woorden heeft voor regen, 67 voor water en 65 voor aarde. Dat laat zien hoe groots het Sanskriet is in vergelijking met onze moderne talen. Hoe verschillend de kasten in het Hindoeïsme ook zijn of waren in dialect, ras, overtuigingen en rang, het Sanskriet wordt gezien als de enige geaccepteerde heilige taal. Voor iedereen kan een heilige tekst alleen zijn geschreven in het Sanskriet, ook al worden en werden er in India meer dan 5000 talen gesproken. Panini is verantwoordelijk voor de standaardisatie van de taal, die tot op de dag van vandaag nog wordt gebruikt in allerlei vormen.
Het Sanskriet gebruikt meestal niet één woord voor ieder ding, maar gebruikt woorden om allerlei dingen te omschrijven. Bijvoorbeeld: er is geen woord voor boom, maar wel een woord dat boom kan betekenen én een heleboel andere dingen kan betekenen. वृक्ष is bijvoorbeeld een Sanskriet woord dat boom kan betekenen. Maar woorden in het Sanskriet dragen ook een eigenschap in zich. वृक्ष heeft dus ook een eigenschap. Hier betekent het bijvoorbeeld ‘iets dat is omgehakt en omgevallen’.
Je kunt het dus gebruiken voor ieder voorwerp dat aan die eigenschap voldoet. Als iets normaal wordt omgehakt en omvalt, dan gebruik je hetzelfde woord. Het voorwerp hoeft dus geen boom te zijn.”
Echt, het is zo’n complexe en intrigerende taal. Universiteiten wereldwijd geven vakken over het Sanskriet, maar er blijft nog zoveel over te leren. Dit artikel is natuurlijk ook maar het topje van het topje van de ijsberg.
Ook hier in het Westen gebruiken we het Sanskriet, vooral bij het zingen van populaire mantra’s. Die muziek geeft een gevoel van rust en verbinding met het heilige. Er zijn ook veel mensen die mantra’s in het Sanskriet opzeggen tijdens een meditatie om in contact te komen met het heilige.
