Dit is al een wat ouder Amerikaans artikel van Sharyl Jackson. Zij beschreef als 1 van de eersten de eigenschappen van Kristalkinderen. Ik wil dit artikel alhoewel het wat ouder is, toch graag plaatsen omdat het reacties van Kristalvolwassenen bevat.
####
door Sharyl Jackson
Een aantal jaren geleden schreef ik een artikel over de eigenschappen van de Kristalkinderen, welke de meeste e-mails genereerde die ik ooit heb gekregen met betrekking tot een bepaald stuk.
Onder de vele, vele e-mails waren er een aantal van degenen die ik “De Oudere Kristallen” ben gaan noemen. Ik ben zeer vereerd om deze e-mails te ontvangen, omdat deze personen zich, voor het grootste deel, verborgen hebben gehouden zonder zelfs aan degenen die het dichtst bij hen staan te vertellen wie ze zijn, en daarbij komt nog dat Kristallen zeer, zeer rustig zijn. Verscheidene van hen hebben zich bereid verklaard om te schrijven over hun ervaringen als zijnde een van de Oude Kristallen gedurende deze veelbelovende tijden. Deze artikelen zullen in de komende maanden worden gepubliceerd, maar in de tussentijd wil ik met jullie, onze lezers, een compilatie van fragmenten uit brieven delen die ik heb in de laatste paar dagen heb ontvangen van de Oudere Kristallen, die Oudere Kristallen die de energie inbrachten, die de ruimte beheersten, en die naar mijn mening één van de zwaarste taken op deze planeet hadden.
Van Angel:
Mijn vriendin heeft me pas deze pagina ge-e maild en ik moet u zeggen dat ik verbluft was! Ik ben 41 en wist al voordat ik geboren werd dat ik anders was maar durfde niet over mijn “geheim ” te praten. Naarmate ik ouder werd, werd het leven steeds moeilijker omdat ik nog nooit, tot deze week, iemand zoals ikzelf ontmoet had en bang was dat ik helemaal alleen in deze wereld was, hoewel ik zeker wist dat ik dat niet was. Dank u voor het mij teruggeven van mijn gezonde verstand!
Toen ik Angel vroeg of ze wil haar verhaal wilde vertellen, was dit haar reactie:
Ummm … uitweiding en somberheid … Ik heb zeer weinig vrolijke verhalen te vertellen … ik ben er niet zeker van of ik wil dat mijn broeders die pijn ervaren zoals ik die zou verwoorden. Maar de weinige vrolijke verhalen die ik heb zou ik wel willen vertellen. Ik moet mijn ziel van dit gif zuiveren, maar tegen welke prijs voor anderen? U hebt een deel van hun brieven ontvangen… wat denkt u? Zou het helpen of schaden? Ik zou absoluut niet kunnen verdragen bij één van hen de pijn te veroorzaken die ik ervaren heb. Maar degenen die net zo gekwetst zijn als ik zouden zich misschien beter voelen dat ze wisten niet alleen waren. Ik weet het gewoon niet. Ideeën? Zegeningen, Angel
Emily in Canada beschrijft in het kort enkele van de uitdagingen waarmee zij is geconfronteerd:
Het is zo’n geweldig jaar geweest! De komst van het James Twyman werk heeft me enorm vooruit geholpen en ik heb een verscheidenheid van gevoelens ten aanzien van hetzelfde ervaren. Een deel van mij verlangde weer naar de vrijheid die ik heb gekend in vorige levens, tijdens het “zaaien” zoals het is zo treffend is omschreven. Een ander deel van mij rouwde om het feit dat veel van mijn natuurlijke (en meer “magische”) vermogens volledig moesten worden stilgelegd in om mijn voortbestaan te verzekeren in dit leven, terwijl ik “de Ruimte en het Licht” hier hield voor de te arriveren nieuwe kinderen. En al die tijd vroeg mijn hart zich af of deze zeer dappere nieuwe Wezens eindelijk veilig in hun levens konden zijn op deze prachtige, mooie planeet. Zoals ik al heb gezegd, Sharyl, het is al een groots jaar geweest! En terwijl ik vandaag deze korte notitie schrijf, weet dan dat het prima gaat met mij. Sharyl, uit het diepst van mijn ziel en het centrum van mijn hart, Dank voor het werk dat je verricht met het verspreiden van de informatie. Deze Goddelijke dienst die je zo geweldig verricht is zoals ik je altijd heb gekend – altijd een geschenk en altijd goud.
Ter informatie van de lezer, de door Emily hierboven genoemde James Twyman heeft informatie naar voren gebracht over De Paranormale Kinderen of De Kinderen van Oz die hij ontmoette in Bulgarije. Het is een boeiend verhaal dat verteld wordt in zijn boek “Afgezant van Liefde” (Emissary of Love) of te vinden is op zijn website www.emissaryoflove.com.
Dertig-jarige Raven uit Holland spreekt over een aantal van haar angsten:
Ik heb in stilte geleefd, en vaak alleen. Ik heb geen spijt, ik vind het fijn zo! Dit is de tweede keer in mijn leven dat ik iemand vertel die ik werkelijk ben. Ik voelde dat u het zou begrijpen. Ik ben blij met mezelf zoals ik ben, maar wilde graag met u delen dat ik bang ben. Omgaan met het buitenwereld is nog steeds een hele uitdaging. Winkelen is echt een uitdaging voor mij. Ik kan de gedachten van mensen lezen en zien hoe druk hun gedachten zijn! De andere zielen zijn verslaafd aan denken. Het is zeldzaam om een ziel te ontmoeten die stil is in gedachten. Ik voel hun dagelijkse stress, die maakt me bang omdat ze zichzelf dwingen om dingen te doen, en daardoor kan hun gedrag onvoorspelbaar zijn, maar ik hou van ze allemaal. Ik kan ze niet liefhebben in delen, ik heb ze lief hen met hun schaduwgedrag, ik heb ze allemaal lief! Ik kan zien wanneer andere zielen liegen. Ze liegen niet tegen mij, maar ze liegen tegen zichzelf, daarom word ik nooit boos, maar probeer hun zielen te raken, maar dan worden ze vaak bang voor me!
En dan is er dit van Toby:
Oh, ik zou je verhalen kunnen vertellen om ieder kenmerk te bevestigen dat u hier hebt geschreven! De regeneratie van bot is wat zich voor mij nu het meest onderscheidt. Als kind van elf of twaalf raakte ik gewond bij een motorongeluk. Ik was als een combinatie van Evil Knievel en Wonder Woman over grote molshopen aan het springen. De motor ging zijwaarts de lucht in en ik belandde horizontaal op de grond. Ik was vastgepind op mijn zij onder de motor. Nadat mijn kleine broertje mij te hulp was gekomen en me hielp de motor van mijn been af te schuiven, schoof ik mijn broekspijp omhoog om het gebroken bot te zien. Er was een grote cirkelvormige inkeping op de plek waar het uitlaatsysteem het scheenbeen had verpletterd. Ik wist dat ik niet kon bewegen. De pijn was verlammend. Ik begon meteen rond te draaien in mijn geest en lichaam en … te bidden. Ik begon met het opwekken van energie, want ik was bang dat ik zou in de problemen zou komen en ik wist dat ik moest genezen. Ik begon woorden naar mijn lichaam te denken, want ik wist gewoon dat het zichzelf kon genezen. Ik schoof mijn broekspijp naar beneden en zat op het vuil in een soort van meditatie. Binnen vijf tot tien minuten leek het alsof er niets was gebeurd. Ik herinner me dat mijn broertje zei: “Waar is hij gebleven?” En ik herinner me dat ik dacht, “Dat was een wonder, ik dank u, God, ik zal dit nooit vergeten.”
Je hebt gelijk in dat de Kristallen in het algemeen geen erkenning nodig hebben, want Kristallen weten zo duidelijk dat we allen één zijn, dat “wat is gegeven, wordt gegeven om, en voor het grootste goed van allen.” We weten dat er in de liefde nooit iets verloren is, en dit wetend, wat maakt het dan voor verschil om erkenning te ontvangen? Terwijl ze de erkenning niet nodig hebben, en de voorkeur geven aan anonimiteit, vragen Kristallen, als algemene regel, nergens om (hoewel ze stiekem hopen dat het universum voor hen zorgt op dezelfde manier waarop zij geven).
Kristallen zijn een integraal onderdeel van het immuunsysteem in het lichaam van de schepping. Waar Kristallen opereren verdampen ze vaak hele poelen van negativiteit, niet alleen in de supermarkt of op het werk, maar vaak verschuiven ze hele vibrerende gebieden rond hun huizen voor grote afstanden.
Als je je de hele schepping voorstelt als een menselijk lichaam, en dat de mensheid bestaat uit de afzonderlijke cellen in dat lichaam, dan kunnen lichtwerkers worden voorgesteld als onderdeel van het immuunsysteem. Kristallen stimuleren het immuunsysteem, zoals anti-oxidanten voor het menselijk lichaam door het verhogen van het aantal witte bloedcellen, indien nodig, of de verhoging van het aantal bloedplaatjes, indien nodig. De primaire richtlijn voor de Kristallen is het in evenwicht brengen van deze wereld, en het nemen van hun richtlijnen rechtstreeks vanuit het hogere zelf, en dat doen ze heel goed. Als een Kristal een verlangen heeft, een wens in ruil voor iets dat hij heeft gegeven om een ander te versterken, is het dat die ene opstaat en moedig naar het Licht loopt met de hulpmiddelen en geestelijke voeding die hem zijn toebedeeld om de teugels van verantwoordelijkheid te aanvaarden, trouw aan hun eigen ontwaken.
Dank jullie wel, Toby, Angel, Emily en Raven dat jullie je bekend hebben gemaakt, om te worden herkend, om je aan te sluiten en om je verhalen te vertellen in de komende dagen! Het is jullie tijd! Zoals Raven zei, nadat ze een e-mail verbinding met Angel had gemaakt, “Heel emotioneel voor ons beiden. Het is grappig om te zien dat onze levens vrijwel hetzelfde zijn… We praten nu! Hier stopt onze stilte, hier stopt de eenzaamheid!”
Deze vroege Kristalkinderen hebben een zeer belangrijke rol voor de Planeet Aarde gespeeld. Ze worden eindelijk een beetje meer geholpen nu er elke dag meer kinderen van deze trillingen worden geboren. Daarnaast zijn wij ouderen onze trillingen aan het grootbrengen om beter te kunnen bijstaan in de Grote Overgang, in het Re-membrance, en zijn we eindelijk in verbinding met het Goddelijke Kind, het Kristal Kind, dat hier op aarde op dit moment in elk en ieder van ons belichaamd is. En dat is wat ze ons hier komen vertellen, waarvoor zij altijd al hier geweest zijn om ons te vertellen. God zegene!
Liefde en zegeningen,
Sharyl Jackson
© Sharyl Jackson © vertaling 2011 www.nieuwetijdskind.com, door Zita
