Ergernissen over de gewoontes en het gedrag van je partner die je niet uitspreekt, kunnen effect hebben op je geluk en je relatie kwetsen.
Om over na te denken: Is het mogelijk in te zien dat er werkelijk echt niets ‘mis’ is met wat je partner doet? Hoe denk je dat je je relatie zou ervaren als je de dingen op die manier zag?
Eén van de grote uitdagingen van lange termijnrelaties is hoe we omgaan met de dingen die we gewoonweg niet fijn vinden aan onze partner. In de prille dagen van de liefde waren dat de dingen die we door de vingers zagen tussen het geluk van de opbloeiende romance. Maar naarmate de tijd verstrijkt en de eerste spanning langzaam verdwijnt, worden we geconfronteerd met die terugkerende gewoontes en gedragingen van onze partner die van alles in ons losmaken, van kleine irritatie tot explosieve woede.
Als je duidelijk bent dat je niet geheel gelukkig bent met hoe je je relatie ervaart en als je openstaat voor alle mogelijkheden voor meer intimiteit, vitaliteit en verbondenheid, dan is het belangrijk om te begrijpen dat alle kracht die je nodig hebt, binnenin je zit. En dat is precies wat ik je hier uit ga leggen.
Zelfverantwoordelijkheid
Het eerste sleutelprincipe is het accepteren van de notie dat je 100% verantwoordelijkheid draagt voor jouw ervaring van je relatie. Het zal voor sommigen nogal moeilijk zijn om dat concept te accepteren, aangezien een van de redenen waarom mensen een relatie aangaan is om met iemand te zijn ‘die ze gelukkig maakt’. Maar, paradoxaal genoeg, als je echt gelukkig gaat zijn in een relatie, met name een die je lang wilt laten duren, dan moet je stoppen te geloven dat de andere persoon een verantwoordelijkheid heeft de dingen te doen die jou gelukkig maken. Je geeft daarmee namelijk niet alleen je eigen kracht weg, maar je creëert ook een situatie waarin je je partner het kwalijk kunt namen voor het niet doen van de dingen die jij van ze ‘nodig hebt’ om gelukkig te zijn. En daarin ligt je ergernis. En een heleboel van je ontevredenheid.
Ergernissen
Een ergernis is niet gewoon iets wat we niet leuk vinden aan wat onze partner zegt of doet; het is iets dat we in ons hoofd houden als ‘fout’, vaak onbewust. Als onze partner iets doet wat we niet fijn vinden, dan knijpen we misschien wel een oogje dicht en proberen het te negeren. Maar het is belangrijk dat we onze gevoelens erover niet gewoon wegstoppen – we moeten toegeven aan die gevoelens en daarna moeten we onze partner vergeven dat ze dat gedaan hebben.
Maar nu wordt het een stuk subtieler. Zelfs als je je partner één keer vergeeft wat ze doen, maar het in je hoofd nog steeds ziet als slecht of fout, dan zul je die ergernis over dat gedrag blijven houden. Als je vergeving is gebaseerd op het geloof dat je partner dat nooit meer moet doen, dan ga je regelrecht af op teleurstelling, verwijt, zelfs woede. Naast je beslissing om een specifieke handeling of gedrag van je partner te vergeven, moet je ook bereid zijn je oordeel dat dat gedrag slecht is, te laten gaan.
Echte acceptatie
Als je jezelf wilt bevrijden van de ellende van verwijt en veroordeling, en in dat proces je relatie wilt bevrijden van onderdrukte woede uit het verleden, dan moet je proberen je over je trots heen te zetten en je partner echt te accepteren zoals ze zijn; en dus de dingen die ze doen te accepteren. Echte acceptatie betekent dat je onderliggende geloof wordt dat hun gedrag niet fout is – het ‘is’ gewoon, zoals een regenachtige dag of de kleur blauw. En dat gedrag hoeven ze ook helemaal niet te veranderen.
Oké, laat me dit uitleggen, want ik zeg niet dat je gedrag moet goedkeuren waarvan je duidelijk voelt dat het je kwetst. Wat je ziet als ‘kwetsend’ is vaak aan jou, maar verbale en zeker fysieke mishandeling valt sowieso in deze categorie. Waar het hier dan om gaat is dat, als jij bepaalt gedrag niet goedkeurt, je volledig bereid bent om de relatie te verlaten als dat gedrag voortduurt. Dus keur niet goed wat je onacceptabel vindt, en accepteer de rest volledig.
Let op dat tolerantie niet hetzelfde is als volledige acceptatie. We spreken van tolerantie bij gedrag waarvan je het niet de moeite waard vindt iets over te zeggen, maar vanbinnen wel irritant, frustrerend en in principe fout vindt. Als je jezelf wel eens hoort zeggen ‘Waarom doe je toch altijd-?’, dan gaat het om een ergernis gebaseerd op gedrag uit het verleden dat je nog niet volledig hebt geaccepteerd, hoewel je het misschien wel hebt getolereerd. De frustratie achter je klachten over je partners gewoonten zijn een goede hint voor hoe diep onze ergernis in dat geval zit. Het is belangrijk om je te realiseren dat het je ergernis is, en niet het gedrag van je partner, dat de echte bron van je frustratie vormt. Dat is de manier van denken van mensen die zelfverantwoordelijk zijn.
Als je echt bereid bent om je ergernissen te onderzoeken, met de duidelijke intentie om ze te laten gaan, dan zijn eerlijkheid naar jezelf en bewustzijn van groot belang. Als je een partner hebt die er hetzelfde in staat, en je bereid bent om samen die verfrissing en intimiteit, die zijn verdwenen door alle ergernissen, terug te brengen in jullie relatie, dan is hier iets wat je kunt proberen.
Samen werken aan jullie ergernissen
- Maak een lijst van ALLE dingen over je partner die je dwarszitten, alle dingen die je gekwetst hebben in het verleden, alle dingen die je tolereert maar niet fijn vindt, je aan irriteert, boos over bent, zelfs de dingen die voor jou heel klein lijken. Neem je tijd, al duurt het een paar dagen, en maak een serieuze, alomvattende lijst. Doorzoek je hoofd grondig op alle tekenen van afkeer, bitterheid en teleurstelling. En laat je partner natuurlijk hetzelfde doen.
- Maak een behoorlijke tijd vrij om samen met je partner te praten, ten minste twee uur, zelfs al duurt het uiteindelijk niet zo lang. Laat je partner alle ergernissen noemen die ze tegen je hebben; laat ze elke ergernis zo gedetailleerd uitleggen als ze willen, en laat ze alle emoties ervaren die bij die ergernissen horen. Luister aandachtig en onderbreek ze niet. Is de persoon klaar, zeg ze dan “Ik heb je gehoord” en wissel van rol.
- Nu kunnen jullie er een discussie over hebben. Maar die discussie zal alleen productief zijn als jij en je partner allebei de wens hebben om jullie ergernissen over elkaar te laten gaan. Jullie moeten bereid zijn elkaar te vergeven voor iedere ergernis die gevoeld wordt, en daarnaast het oordeel loslaten dat iedere gewoonte of ieder gedrag fout Met andere woorden, jullie moeten aantonen dat jullie bereid zijn te houden van wat je niet fijn vindt aan je partner.
In dit soort gesprek merk je waarschijnlijk dat je veel meer geneigd bent te luisteren naar de ergernissen over jou dan je ertegen te verzetten. Je voelt misschien zelfs het verlangen om je partner duidelijk te maken dat je van plan bent te stoppen met een aantal dingen of je er ten minste meer bewust van bent. Dat kan een mooi bijproduct zijn van het gesprek, maar onthoud dat je het gesprek niet moet aangaan met de intentie ervoor te zorgen dat je partner verandert in hun gedrag waar jij je aan ergert.
Alleen werken aan je ergernissen
Velen van ons hebben helaas geen partner die bereid is of klaar is om de bovengenoemde oefening te doorstaan. Geen probleem. Door in te zien dat je 100% verantwoordelijk bent voor jouw ervaring in jullie relatie, zie je ook in dat het loslaten van je ergernissen eigenlijk een intern proces is, zelfs als je er samen aan zou werken. En je weet dat, door je oordelen over wat ‘fout’ is aan je partner te laten vervallen, je jezelf uit de gewoonte helpt om te klagen of je partner dingen kwalijk te nemen en jezelf bevrijdt van de woede en frustratie die aan sommige van je partners gewoonten kleven.
Je kunt dit op een formele manier te doen, door een volledige lijst te maken van je ergernissen, deze door te lezen en één voor één je best te doen om het gedrag van je partner te vergeven, te begrijpen dat ze net zo menselijk zijn als jijzelf, te accepteren dat ze op dat moment ook maar hun best deden. En herinner jezelf er daarna aan dat er niets verkeerd is aan dit gedrag, maar dat het gewoon ‘is’ en dat je zult proberen het te beantwoorden met compassie, de volgende keer dat het zich voordoet.
Een minder formele manier om te oefenen is om te letten op je ergernissen naarmate ze voorkomen, en om te proberen een stap terug te nemen van je achterliggende oordeel als je merkt dat je boosheid of irritatie toeneemt door de gewoontes van je partner, terwijl je ze wellicht al hebt gezegd dat je die niet fijn vindt. Dit zal aanvankelijk vooral pas gebeuren nadat je geklaagd hebt (bijv. ‘Waarom laat je altijd de lichten aanstaan?’), maar jezelf eraan herinneren dat je dit gedrag niet langer als ‘fout’ beschouwt, helpt je negatieve gevoelens op te lossen en brengt je terug naar harmonie met je partner. Uiteindelijk onthoud je dat je dit gedrag niet als fout beschouwt nog voordat je er woorden aan kunt geven, en zul je meer vloeiendheid en vrede ervaren in je relatie in het algemeen.
Wat nog rest is dat, zelfs al lukt het je om je ergernissen aan je partner los te laten, je je nog steeds ongelukkig, ontevreden of onvoldaan voelt in je relatie. In dat geval wordt het je misschien duidelijk dat het tijd is om de relatie te beëindigen. Nadat je je ergernissen hebt losgelaten, kun je een heldere keuze maken; niet op basis van een opbouw van woede en frustratie die je niet meer aankunt, maar op basis van een diep gegronde perceptie van jullie relatie die je vertelt of je nog wel wilt dat deze partner een deel uitmaakt van je reis.
De les
Ergernissen hebben over sommige gewoontes van je partner is uiteindelijk een gevangenis in je eigen hoofd en kan schadelijk zijn voor je persoonlijke geluk en voor jullie relatie. Als je in staat bent om de grote sprong te wagen – en je ego zal zeker weten met iedere stap tegenstribbelen – om de ‘foutheid’ van alle gewoontes en gedragingen van je partner los te laten, dan ben je op weg naar grotere innerlijke vreugde, en geef je de relatie de beste kans om niet alleen te overleven, maar ook op te bloeien.
Leestip:
