Vorig jaar rond deze tijd kwam het verlangen omhoog: ik wilde op sabbatical. Een paar maanden, met mijn gezin, naar een ver oord. Hoe, geen idee. Want erg veel geld was er niet. En of ons werkschema die ruimte zou bieden, kon ik ook niet overzien. Maar ik wist één ding zeker: intentie geeft vorm aan de werkelijkheid. Dus ik zette mijn intentie op heel lang samen weg.
Ik kan manifesteren wat ik wil. Er is geen limiet aan de mogelijkheden. En de kosmos beweegt mee en ondersteunt me. Toch geloof ik niet in ‘instant’-realisatie, ‘bestellingen bij het universum’ en ‘oude overtuigingen vervangen door nieuwe’, en dat dan al je dromen werkelijkheid worden. Een groep mensen komt daarmee een heel eind, maar een andere ook niet. Volgens mij hoor ik bij de laatste, én is dat direct verbonden met mijn zielsverlangen: wijzer worden, diepgang verwerven, door ervaren. Neemt niet weg dat ik ook gewoon graag dingen neerzet, en mijn realiteit tot leven wil dromen.
Dus hoe doe je dat, als het niet ‘vanzelf’ lijkt te gaan; als het universum geen broodjeszaak blijkt? Manifestatie werkt bij mij vooral als ik de volgende uitgangspunten hanteer:
1. Energie volgt intentie.
De gemanifesteerde werkelijkheid komt voort uit het energieveld. Het energieveld wordt aangestuurd door je heldere, positieve intentie. En – goed om bewust van te zijn: er is zoiets als een negatieve intentie, die je positieve ondermijnt. Misschien wil je wel je eigen bedrijf neerzetten, en is er diep vanbinnen dat gevoel dat niemand op je zit te wachten?
2. Als het (nog) niet lukt om je droom te manifesteren, dan wil er eerst nog iets geheeld worden.
Je ziel zoekt heling op precies dat niveau waar je verlangen ligt en waar de verwezenlijking ervan op zich laat wachten. Als je een diepe wens koestert naar een kind, maar het komt niet, laat je verlangen je dan leiden naar de heling van diepe pijn. Zie angst, verdriet en woede die omhoog komen als katalysatoren voor je transformatie. Je kunt je in dit geval, bijvoorbeeld, afvragen of je zelf wel echt op aarde wilt zijn.
3. Voel het hartsverlangen dat aan je intentie ten grondslag ligt, én het gemis.
Maak contact met wat er in je hart leeft, ook al is dat pijnlijk. Als je intens naar een partner verlangt, is het gevoel van gemis soms ondraaglijk. Maar toch: focus op je hart, je verlangen, voel de pijn en erken hem.
4. Intentie is geen wilskracht.
Wilskracht is heel vaak verbonden met je ego en overlevingsstrategieën, terwijl een intentie van binnenuit komt, verbonden is met je hartsverlangen en samenhangt met wie je bent en wat je hier komt doen. Als je puur op wilskracht dingen probeert te bereiken, wordt je energieveld krap. Het universum krijgt geen ruimte om deel uit te gaan maken van je creatie, en je mee te nemen in onverwachte richting.
5. Manifestatie is het resultaat van inspiratie, vertrouwen, actie en loslaten.
En dat alles in afstemming met waar je bent, wie je bent en waarvoor je hier bent. Passiviteit helpt niet als je wilt manifesteren, maar de enorme nadruk die we vaak leggen op activiteit is evenmin vruchtbaar. Het gaat erom je innerlijke golf te vinden, die oprijst en neergaat, en je daarop mee te laten voeren.
6. Woorden hebben een scheppende kracht.
In de Bijbel staat het al: ‘In den beginne was het woord, en het woord was God. Alle dingen zijn door het woord vleesgeworden.’ Het is dus belangrijk om woorden te geven aan je intentie; voor jezelf, maar ook om hem te delen met anderen.
7. Je energieveld moet je dromen kunnen dragen.
Grootse dromen vragen een stevige basis; kunnen alleen landen in een ruim energieveld. Geef jezelf dan ook de tijd om te groeien, stap voor stap, tot je veld zo stevig is dat het de mensen, de uitdagingen, de gevoelens, de verantwoordelijkheid, en de grootsheid kan ‘containen’ die met je droom meekomen.
8. De Wet van de Boerderij gaat altijd op.
De Wet van de Boerderij zegt dat een kind negen maanden nodig heeft om zich te ontwikkelen tot een volmaakte baby. Dus: geen haast. Je hoeft niet altijd wat te doen. Processen voltrekken zich ook vanzelf.
De reis kwam er. Het geld ook. Net als de ruimte in onze agenda. Zeven heerlijke, lange weken naar Thailand. In aanloop kwam de angst op. Over de risico’s van reizen met een klein kind – ziektes, vliegen, aanslagen, enge beesten. Maar die verdween, toen ik erdoorheen voelde. En vervolgens verliep de reis volkomen moeiteloos.
Uiteraard vertrok ik niet zomaar. Ik verlangde naar een ‘klik’ met mezelf, die ik tot dan toe niet had gemaakt. Dat werd mijn intentie, en die resulteerde in een dieper zakken in vertrouwen, overvloed, overgave; de transformatie waar ik zo naar verlangde.
Op dit moment is er even geen intentie, behalve dan een heel basale: de innerlijke ruimte die is ontstaan cultiveren en de energiestroom volgen, tot zich weer iets groters aandient, dat via mij geboren wil worden.
