Ze zeggen wel eens: een traumatische jeugd is een goudmijn voor schrijvers. Volgens mij geldt dat ook voor lichtwerkers.
Ik kom het vaak tegen als mensen komen voor een sessie ‘Contact met je gids’: traumatische ervaringen uit de kindertijd die doorwerken in het heden. Ik merk hoe belangrijk onze gidsen het vinden dat je je van het effect daarvan bewust wordt. Als het al niet naar voren komt in de dromen die we bespreken, dan meestal wel in de kaartlegging. Natuurlijk zijn de meeste mensen zich wel bewust van nare gebeurtenissen in hun jeugd die overduidelijk traumatiserend hebben gewerkt, maar ook subtielere vormen van trauma kunnen veel invloed hebben en soms zijn herinneringen (gedeeltelijk) geblokkeerd, waardoor ze onvoldoende in het bewustzijn aanwezig zijn.
Op eigen benen staan
Veel lichtwerkers hebben in hun zielsplan ervoor gekozen om in een gezin geboren te worden waarin ze te kort hadden aan liefde, veiligheid, bevestiging en aanmoediging. Vaak voelden zij zich niet gezien of gewaardeerd in hun gevoeligheid en intuïtieve vermogens. Ze zagen zichzelf daardoor als buitenstaander, als eenling en dat leidde tot eenzaamheid en een gevoel niet thuis te zijn op aarde. De waarde van een dergelijke start in het leven is in veel gevallen de zelfstandigheid die je daarmee ontwikkelt: ‘Ik los het zelf wel op, ik kan toch op niemand rekenen!’ Je gaat je eigen weg zonder je te conformeren aan de heersende normen en waarden, die jij niet als jouw waarheid herkent. Dat leidt tot meer authenticiteit, maar natuurlijk kun je je daarnaast ook heel onzeker en kwetsbaar voelen.
Het kan ook zijn dat je in je jeugd nog veel heftiger ervaringen hebt opgedaan: met misbruik, incest of lichamelijk en geestelijk geweld. Daar kun je op veel manieren op reageren, maar zeker voor hoog gevoelige kinderen is het een veel gebruikte strategie om je lichaam te verlaten, omdat je niet veilig bent in dat lichaam en je op die manier je emoties veel minder hoeft te ervaren. Je dissocieert. Maar het uitschakelen van emoties zorgt voor energieblokkades die weer tot allerlei lichamelijke en psychische klachten kunnen leiden, die zich vroeg of later in je leven manifesteren.
Je vrij voelen om te doen waarvoor je gekomen bent
Mensen die meer contact met hun gids willen, zijn zich meestal wel bewust van hun trauma’s en vaak hebben ze er al veel aan gedaan om ze te verwerken. Maar toch blijkt het vaak nodig om er opnieuw mee aan de slag te gaan. Dat is niet zo gek, want als je werkelijk een flinke stap verder in je ontwikkeling wilt zetten en echt wilt gaan samenwerken met je gidsen, dan is het belangrijk dat je alles onder ogen ziet wat je nog belemmert om je helemaal te openen voor de leiding van je gidsen en je hoger zelf en het zo mogelijk overwint. Dat kan nooit in één keer en daarom kan het steeds opnieuw in je leven nodig zijn om weer een stukje opruimwerk te doen.
Je zult elke keer een diepere laag tegenkomen en sommigen zijn er daarom op tegen om het op die manier aan te pakken: je bent nooit echt klaar. Maar het gaat erom dat je verleden je niet meer te veel belemmert in je ontwikkeling, dat je je vrij voelt om te doen waarvoor je hier gekomen bent, zonder te veel ballast. Je hoeft niet klaar te zijn met dat werk en je gidsen helpen je er juist bij om, gewoon door je leven te leiden, je lessen te leren. Bijvoorbeeld door je angst te overwinnen om iets spannends te doen wat wél belangrijk is voor je ontwikkeling. Of het onderscheid te leren tussen jezelf iets toestaan uit zelfliefde, of toegeven aan een behoefte die voortkomt uit een gevoel van onvrede. Bewustwording, acceptatie van jezelf en geduld met het proces zijn daarbij van belang. Juist deze waardevolle ervaringen maken je tot wie je bent.
De mist trok op
Toen ik zelf rond mijn veertigste een twee jaar durende therapie had afgerond, ontdekte ik tot mijn verbazing dat ik de wereld veel helderder waarnam; de mist in mijn hoofd, die er kennelijk altijd had gezeten zonder dat ik me dat bewust was, was opgetrokken. De blokkade in mijn ademhaling die ervoor zorgde dat ik vaak een eenzijdig verstopte neus had, was ook weg. En zo waren er veel meer opmerkelijke lichamelijke veranderingen in positieve zin, waarvan ik me nooit bewust was geweest dat het een probleem was. Maar het belangrijkste was toch wel dat ik voor het eerst echt ging voelen wat er te voelen was.
Toen ik begon met de therapie kreeg ik een droom: ik zag een mooie grote boom die aan de linkerkant tegen een huis aan was gegroeid waardoor hij helemaal in de verdrukking was gekomen. Het huis werd afgebroken en ik zag hoe de boom aan die kant zwart en dood was.
Tijdens de therapie werd ‘het ouderlijk huis’ afgebroken en kreeg de boom kans om ook aan de linkerkant (de gevoelskant) uit te groeien. Je snapt dat dat wel wat tijd kostte en dat hij nooit zo krachtig werd als de rechterkant, mijn goed functionerende, rationele kant waarmee ik me altijd staande had gehouden in het leven en succesvol was in mijn werk.
Het resultaat van de therapie was dat ik stopte met mijn baan in het kunstonderwijs en voor mezelf ging werken in mijn atelier. Ik voelde dat de blokkade die er toch altijd min of meer had gezeten op mijn creativiteit, was opgelost en de energie ging stromen. En dat contact met mijn creativiteit en inspiratie zorgde er uiteindelijk voor dat ik in contact kwam met mijn gidsen. Ik beschrijf dat proces in het eerste deel van mijn boek Vederlicht – leven en werken met spirituele gidsen.
Ik geloof echt dat het voor lichtwerkers noodzakelijk is, als ze hun volledige potentieel hier op aarde willen ontplooien, om dat innerlijk werk te doen. Het is niet altijd makkelijk maar wel heel boeiend om op die manier jezelf te leren kennen en daarmee ook meer begrip en compassie voor anderen te ontwikkelen. Het geeft je meer diepgang, versterkt het contact met je intuïtie en het zal je leven op vele manieren verrijken.
Aanbevolen literatuur:
Ellen Scheffer – Van ziek zijn word je beter
Alice Miller – Het drama van het begaafde kind
Ingeborg Bosch – De herontdekking van het ware zelf