De gemiddelde man denkt zich door het leven heen en staat niet in verbinding met zijn gevoel. Stress ontstaat dan ook alleen maar wanneer gedachten als vervelend worden ervaren. Vervelend betekent vooral dat het ideale plaatje, ook uitgedacht, verstoord wordt. Dit lost hij op door de symptomen aan te pakken, niet de oorzaak. Het leven bestaat zo dus vooral uit gedachten herkauwen en doen. En dat vindt hij heel lang prima want vaak weet hij niet beter. Het is immers de standaard in de maatschappij. Dat gaat gerust zo door tot aan de midlifecrisis en als die niet helpt, de dood. Of als hij geluk heeft wanneer een partner, meestal een vrouw, het zat is omdat die zich emotioneel wél ontwikkeld heeft en dreigt met weggaan als de man niet leert om zich met zijn gevoelens te verbinden. En met haar. En snel een beetje, want ze is het al heel lang zat.
De gemiddelde man is opgegroeid zonder onvoorwaardelijke moederliefde en met een emotioneel niet beschikbare vader. Heeft met de paplepel ingegoten gekregen dat huilen, emoties tonen en over gevoelens praten aan vrouwen voorbehouden is en dat dit stoer en krachtig zijn betekent. Dat ie eigenlijk geen pijn mag hebben en al helemaal niet om hulp mag vragen. Want daar wordt hij, zo weet ie sinds zijn kinderjaren, op afgewezen. En dus zoekt een man het in deze samenleving in afleiding en verdoving. Porno, videogames, Netflix, drank en drugs. Wat gezien de volstrekte oppervlakkigheid leidt tot isolatie, depressie en andere mentale problemen. Tot chronische pijn, chronische ziekten, en steeds vaker, zeker bij jonge mannen, zelfmoord.
De gemiddelde man is constant aan het overleven in deze op prestatie -en materie gerichte maatschappij. Vergelijkt zich zijn hele leven met andere mannen die ook niet geleerd hebben dat ze over zowel mannelijke als vrouwelijke energie beschikken, en dat gevoel en intuïtie niet exclusief het domein van vrouwen is. De gemiddelde man voelt zich gevangen, verloren en nutteloos in onze maatschappij die ontdaan is van oprechte zingeving.
Een samenleving waarin hij niet op jonge leeftijd al leert dat als hij verantwoordelijkheid voor zijn gedachten en gevoelens neemt hij nooit meer afhankelijk is van wat een ander daar van vindt. Zodat hij niet zo bang hoeft te zijn voor afwijzing. En zich vanuit gelijkwaardigheid en vrijheid met anderen kan verbinden, zelfs in onze zielloze kapitalistische maatschappij .
En misschien is het wel dankzij dit zielloze systeem dat ie het niet al als kind tegenkomt. Want als hij dat alsnog leert door zijn gevoelens te eren en te delen om zich zo te verbinden met anderen, gaat ie zeker weten voelen dat de gemiddelde man alleen maar in zijn hoofd bestaat.
Lees hier: Hoe de “gemiddelde man” kan leren voelen