Ik liet het hen bepalen, jaren geleden toen ik een retraite organiseerde. De deelneemsters bepaalden hoe míjn retraite verliep. Grotendeels dan. Ik had de planning wel gemaakt, maar ergens gaf ik de regie nog te veel uit handen. Ja, ze deden de opdrachten die ik had verzonnen. Maar ik pakte niet echt mijn leidersrol. Ik durfde nog niet. Want wie was ik om te leiden? Ik kwam zelf net pas kijken voor mijn gevoel. Ik was zelf nog helemaal niet 24/7 helemaal ‘zen’. Ik had nog niet voortdurend de controle over mijn leven en mijn emoties. Ik wist nog niet alles dat er te weten valt (nog steeds niet trouwens, maar wie wel?). Dus ik dacht: Wie ben ik eigenlijk om het anderen voor te leven?
De ommezwaai
De kentering kwam toen ik op de woensdag, halverwege de week, ineens niet meer wist wat ik moest zeggen. Een van de dames die ik begeleidde was vastgelopen. En ik had geen oplossing. Mijn hoofd was blanco! Ik herinner het me nog goed. Ik zat voorover geleund tegenover haar aan tafel. En ik sprak uit: “Wacht even, ik weet het even niet.” Ik leunde achterover, ademde eens diep in en uit en voor ik het wist rolde er iets uit mijn mond waar ze onmiddellijk iets aan had. Ik was zonder reden de hele tijd onzeker geweest, het antwoord, de wijsheid, zat al in me. Alleen ik kon er niet bij. Ik was een leider in de vermomming van een onzeker meisje. Pas toen ik letterlijk wat afstand nam en mijn rust en ruimte even pakte, kon ik mijn leiderschap meer pakken.
Ben jij een leider in vermomming?
Ik zie het bij veel mensen. Ze zijn leider in vermomming. Ze hebben nog een onzeker jasje aan. Een hoed op van te weinig zelfwaarde. Een trui van te weinig zelfliefde. Maar ergens onder die laagjes, onder die vermomming, als ze diep voelen in hun hart, weten ze het best: Ze zijn leiders. Bedoeld om anderen te helpen en begeleiden als het leven ze te zwaar wordt. Maar het beeld dat ze hebben van een leider past niet. Dus denken ze dat ze het niet zijn. Een leider is namelijk altijd daadkrachtig. Heeft alles voor elkaar. Heeft nooit een inzinking of zwak moment. En een leider geeft serieus leiding. Luchtig, enorm liefdevol of met veel humor, dat past toch niet bij een echte leider? Dus omarmen ze hun leiderschap niet.
Leiders zijn ook niet perfect
Ben jij ook zo’n leider in vermomming? Bedenk eens voor jezelf wat jouw beeld is van een leider. Klopt dat beeld wel? Of ken je ook voorbeelden van leiders die niet perfect zijn? Van sprekers die hun presentaties door stotteren, of veel te veel ‘eh’ zeggen? Van enthousiaste stuiterballen die toch een hele schare fans hebben, ondanks dat ze alle regels aan hun laars lappen? Van types die hele drommen mensen inspireren met de grappen die ze maken? Van mensen die alleen al inspireren doordat ze emmers vol liefde de wereld in strooien? We kennen ze waarschijnlijk allemaal wel, imperfecte, en daardoor perfecte, leiders. Die inspireren, motiveren, mensen de weg wijzen uit het donker op hun geheel eigen wijze en die dat juist zo goed kunnen doordat ze het donker kennen. Dus waarom zou jij dat niet kunnen? Waarom mag jij niet die imperfecte leider zijn in deze bijzondere tijd waarin zo veel mensen je nodig hebben?
Het is tijd om jouw leiderschap te omarmen en je te laten zien. Het is tijd om vanuit jouw liefdevolle hart en vanuit verbinding klanten en ‘volgers’ (stom woord, maar zo heet het nu eenmaal op social media) aan te gaan trekken die echt bij jou passen. Wil jij graag leren hoe? Doe dan mee met mijn online masterclass (Op)Recht naar het hart van jouw droomklant en leer hoe je jouw ZIJN online inzet om anderen te bereiken en helpen.
