Alleen wat je werkelijk accepteert, transformeert, aldus Eckhart Tolle. Maar ja, sommige dingen zijn moeilijk te accepteren. Hoe komt dat eigenlijk? In dit artikel beschrijf ik drie misvattingen over accepteren. Deze inzichten kunnen je helpen bij het accepteren en transformeren van lastige situaties in je leven.
Claudia heeft een parttimebaan. Ze heeft echter nog een flinke studieschuld en door te veel ontvangen toeslagen moet ze daarnaast nog een behoorlijk bedrag terugbetalen. Ze kan net rondkomen, maar moet door de schulden heel erg zuinig doen. Ze baalt ervan. Ze vindt het oneerlijk dat het zo is, zij kon er toch niks aan doen dat de studie niet bleek wat ze verwachtte en moest stoppen? Daarnaast is ze boos op zichzelf, ze baalt dat ze niet eerder opgelet heeft en het extra geld van de Belastingdienst niet meteen apart heeft gezet. Soms koopt ze een staatslot in de hoop dat een prijs haar problemen in een keer zal oplossen. Ook vergelijkt ze zich met vriendinnen die wel een partner hebben, zij hebben het veel makkelijker met twee inkomens.
In de ogen kijken
We praten er samen over. Als ze de feiten in de ogen kijkt voelt ze wat het eigenlijk allemaal met haar doet. Minder geld kunnen uitgeven geeft haar het gevoel van tekort komen en ook het gevoel dat ze iets fout gedaan heeft, dat ze gestraft wordt. Daar was ze zich nog niet van bewust. Ze laat het gevoel helemaal binnenkomen. De tranen dienen zich aan en Claudia ademt een paar keer flink in en uit. Na een paar minuten keert de rust wat meer terug. Er komt ruimte. Ze ziet dat stoppen met haar studie de enige juiste beslissing was op dat moment, de studieschuld die dat opleverde hoort daar simpelweg bij, ook al is dat niet leuk. Haar kracht krijgt meer ruimte. Ze realiseert zich dat ze stiekem hoopt op een wonder, of een partner die haar kan ‘redden’. Als ik zeg dat dat een illusie is, knikt ze zachtjes. De waarheid dringt zachtjes tot haar door. Het is even slikken, maar het spreekt ook haar kracht en vechtlust aan. Als ik haar vraag wat ze zou doen als ze goed voor zichzelf zou zorgen, weet ze de antwoorden wel.
Misvatting 1:
‘Iets accepteren is hetzelfde als het leuk vinden’
Iets accepteren is niet hetzelfde als het leuk vinden of er blij mee zijn. Claudia baalt als een stekker dat ze in deze situatie zit. Maar door te blijven denken over de oorzaak gaat ze dat gevoel uit de weg. Accepteren is je situatie erkennen, inclusief de fijne én niet-fijne gevoelens die het bij je oproept. Ook het hopen op een wonder gaat voorbij aan de realiteit van de situatie. Wat je onderdrukt wil hoe dan ook gezien worden. Het zal dus blijven terugkomen in je leven. Totdat het écht gezien en erkend is.
Hulp
Claudia ontdekt dat ze hulp nodig heeft om een financieel plan te maken, zodat ze beter weet wat ze kan uitgeven en wat niet. En ze realiseert zich dat ze een poosje andere dingen zal moeten kiezen als ‘leuke dingen’ dan wat ze gewend is, maar ook dat dat niet het eind van de wereld is. Dat het gevoel van ‘niet mee kunnen doen’, ‘er niet bij horen’ en ‘tekort komen’ allemaal gevoelens zijn die ze prima kan dragen en niets zeggen over wie ze echt is. Haar gevoel van kracht neemt toe als ze haar verlangen om beter voor zichzelf te zorgen op dit vlak serieus neemt. Ze krijgt zelfs zin om een budget te maken.
Misvatting 2:
Accepteren is hetzelfde als je bij de situatie neerleggen, of er -voor altijd- in berusten.
Vaak zijn mensen bang dat als ze iets accepteren, dat betekent dat het voor altijd zo zal blijven, of dat ze het er mee eens zijn. Grappig genoeg is het tegenovergestelde juist waar. De situatie kan jou pas loslaten als je écht kan zeggen en voelen: “ja, het is zo en ik vind het heel erg naar en pijnlijk”. Want pas als dat gevoel de ruimte krijgt, kan dat wegstromen en kun je iets anders aantrekken.
Accepteren is een actie uit kracht
Misvatting 3:
De bewuste of onbewuste overtuiging: ‘Ik kan dit niet aan’.
Als accepteren moeilijk is, is dat vaak zo omdat je ego je vertelt dat je de werkelijkheid niet aankunt. Dit gold ook voor Claudia. Ergens is haar leven zijn de belemmerende overtuigingen ‘ik kan het niet aan”’en ‘ik ben niet sterk genoeg’ ontstaan. Hoewel dit soort overtuigingen in de kindertijd een helpend overlevingsmechanisme vormen, staan ze je als je volwassen bent vaak in de weg. De overtuiging zelf is een misvattingen daarmee een saboteur van accepteren en loslaten. Accepteren (en loslaten) begint bij je herinneren van je Kracht.
Nieuwe hoop
In de praktijk blijkt het vallen en opstaan, het gaat niet vanzelf. Maar nu Claudia het verschil herkent tussen de kind-positie en haar volwassen-plek, kan ze zichzelf makkelijker terugroepen. Na een paar maanden is haar schuld behoorlijk geslonken. Ze voelt zich sterker en is ook geld gaan sparen voor de reis die ze altijd al wilde maken. Hoewel dat nog maar een klein bedrag is, geeft het idee alleen al haar veel enthousiasme. Er is weer hoop. Door haar lot zelf te gaan dragen en te ervaren dat ze dat aankan, kan ze ook op andere gebieden in haar leven meer aan.
Bij accepteren hoort ook verantwoordelijkheid nemen
Accepteren gaat over de consequenties dragen van de huidige situatie. En ook dat kan alleen vanaf een volwassen, krachtige plek. De misvatting over jezelf dat je ‘het’ niet zou kunnen, maakt verantwoordelijkheid nemen tot een probleem. En dan is een handige oplossing om te blijven hangen in weerstand tegen de realiteit, dan hoef je namelijk niet in actie te komen.
Conclusie: Accepteren is een daad van Kracht
Zolang Claudia bleef hopen op redding van buitenaf, veranderde er niks. Ze voelde zich afhankelijk en zielig. Ze realiseerde zich uiteindelijk dat ze alleen zichzelf kon ‘redden’. Door zichzelf regelmatig de vraag stellen: ‘als ik goed voor mezelf zorg, wat doe ik dan?’ nam ze zelf de touwtjes weer in handen. Ze leerde hulp vragen en ontvangen en ervaarde hoe fijn en sterk het voelt om voor jezelf te zorgen.
