Ken je dr. Gabor Maté? Hij is een bekend spreker en bestsellerauteur die zich richt op verslaving, stress, de ontwikkeling van kinderen, en trauma’s. Hij kwam zopas voorbij op mijn LinkedIn feed waar hij een nogal heftig woord gebruikte dat mijn aandacht trok. “Genocide”.
Hij zal er als holocaust-overlever waarschijnlijk wel over nagedacht hebben voor hij het in de mond nam. Weet je waar hij op doelt? Niet op de Hutu’s en Tutsi’s, of de Oeigoeren, maar op een wereldwijde uitroeiing van authenticiteit! Hij zegt dat wij mensen, vooral dankzij “de toxiciteit van sociale media”, “beloond worden om onecht te zijn”. Kort samengevat: we zijn ons eigen nepnieuws omdat we een ideaal plaatje laten zien i.p.v. de rauwe realiteit. Nep is het nieuwe echt! De rest is desinformatie.
Onze kinderen zijn hier dankzij telefoon, tijd en internet al ruimschoots aan gewend. Weet je hoeveel kinderen beroemd willen worden op TikTok of Instagram? Of internetmiljardair? Niet weinig, hoor ik van leraressen en leraren die ook wel zien dat uit die wens meestal weinig goeds voortkomt. Er zijn ouders die scholen smeken om de mobiele telefoon in te nemen gedurende lessen want constant lege, gevoelsarme, narcistische en/of psychopathische voorbeelden zien doet volgen.
Onze oppervlakkige manier van samenleven met haar gebrek aan oprechte verbinding is letterlijk ziekmakend. Minstens de helft van alle volwassenen zit wel aan één of andere vorm van medicatie of therapie, en onze ooit als zeer gelukkig bestempelde jeugd weet echt niet meer waar ze menselijke verbinding moeten zoeken anders dan in een zorgvuldig gesubsidieerd idee in hun hoofd. Vastgeketend aan de mobiele telefoon om les te krijgen over zogenaamde inclusie in een samenlevingsvorm die nul respect en liefde toont voor de onschatbare wijsheid van kinderen, die niet als gelijkwaardige wezens gezien worden in deze onbewuste samenleving.
“We wonen toch in een rijk land”,
Dit roept de rationele volwassene die niet meer wil voelen. “We hoeven niet zoals kinderen in Afrika naar de waterput te lopen en ieder kind in Nederland heeft recht op onderwijs”. Dat kinderen die wél naar de waterput lopen vele malen per dag meer lachen en zich onderdeel voelen van een gemeenschap slaan we dan maar over want anders zouden we misschien wel jaloers worden op die zogenaamd kansarme kinderen die nog verbonden zijn met de natuur en de mensen en dieren om zich heen. Dit terwijl onze eigen innerlijke wereld steeds minder ruimte krijgt omdat we ons in steeds kleinere hokjes proberen aan te passen aan ons idee van de maatschappij, dat we vooral baseren op sociale media .
Aanpassen aan andere neppers waaraan we onze autoriteit weggeven omdat we, ons vanbinnen onmachtig voelend, antwoorden buiten onszelf blijven zoeken. Als kleine kinderen die niet van hun ouders hebben kunnen leren over harts-verbinding omdat die dat zelf ook niet hebben meegekregen van de generaties voor hen. Familie-opstellingen zijn niet voor niks zo populair.
Ik denk dat volwassenen, zoals jij en ik die zich aan anderen aanpassen en hun pure zelf niet meer laten zien omdat ze menen daarmee goede volwassenen te zijn, met al hun goede bedoelingen op dat moment vooral getraumatiseerde kinderen met levenservaring zijn. En daar mogen we ons eindelijk weer eens liefdevol mee verbinden.
Het is namelijk hard nodig en letterlijk iedereen wordt er wijzer van!
PS: Je kunt me hier volgen op Instagram, of connect met me op LinkedIn
