We leven allemaal in een self fulfilling prophecy. We kunnen zelfs niet anders. We creëren onze werkelijkheid door onze kijk erop. We leven allemaal, stuk voor stuk, dag voor dag, onze eigen waarheid. En dat maakt dat wat we om ons heen zien, altijd een reflectie is van wat in ons leeft.
Ik leef in een andere wereld dan bijvoorbeeld mijn buurman. Wanneer je hem vraagt hoe de wereld en het leven eruitziet, krijg je echt een ander antwoord dan wanneer je het mij zou vragen. Dat maakt mijn realiteit niet anders dan die van hem. Onze voortuinen zien er in beider realiteiten hetzelfde uit. Maar in zijn werkelijkheid bedreigt mijn wilde plantenovervloed zijn nette grind en in die van mij claimt de natuur haar rechtmatige plek met al haar schoonheid…
Realiteit vs werkelijkheid
Ik maak dus een onderscheid tussen realiteit en werkelijkheid. De realiteit is voor mij datgene wat de wereld en het leven nou eenmaal aan je voeten leggen. Een zonnige dag, een ontmoeting, een wilde voortuin, ziekte en gezondheid, ontslag of een nieuwe baan… De kansen en uitdagingen waar we van dag tot dag mee te maken hebben. We kunnen er tot op zekere hoogte invloed op uitoefenen, maar we hebben er geen controle over.
Mijn werkelijkheid is wat ik ervaar in wat ik tegenkom in mijn leven. Mijn leven kan uit tegenslagen of uit kansen bestaan. Ik kan kiezen om liefde te zien in alles wat ik ervaar in mijn leven, of ik kijk met de ogen van angst de wereld in. Ik bepaal of ik kijk waar ik heen wil, of dat ik mijn aandacht richt op wat ik ten koste van alles wil vermijden. En daar komt de self fulfilling prophecy weer om de hoek kijken.
Waar jij je met je hele zelf op richt…
Ik hoorde laatst een prachtig voorbeeld van wat er gebeurt wanneer je steeds bezig bent met wat je niet wilt. Iemand vertelde me dat er onderzocht is waarom in een scherpe bocht waar maar één boom staat, iedereen die uit die bocht vliegt, die ene boom weet te raken. Dat is echt een ding. Niet dat er de hele dag mensen uit bochten aan het vliegen zijn, maar áls het gebeurt, weten ze die ene boom te vinden.
Het onderzoek wees uit dat dit te maken heeft met het feit dat het hele bewustzijn, de complete aandacht van deze mensen, terwijl ze middenin het uit de bocht vliegen zitten, draait om het feit dat ze niet tegen die boom willen knallen. Het enige dat ze nog zien is die ene boom. Alles in hen is op die boom gericht. En het brein interpreteert dat als ‘aha, dáár moet ik dus zijn’ en stuurt hen keurig netjes tegen die boom aan.
Dit is hoe ons systeem werkt. Ons brein kent geen ‘niet’. Ons brein herkent waar wij diep vanbinnen mee bezig zijn en stuurt ons daar netjes naartoe. We kunnen niet iets niet doen, we kunnen alleen iets anders wel doen. We kunnen niet ‘niet oversteken’, we kunnen alleen aan de kant blijven staan. We kunnen niet ‘niet meer aan iemand denken’, we kunnen slechts onze aandacht verleggen naar iets of iemand anders.
Laten we er gebruik van maken
Goed. Wanneer we dan in een self fulfilling prophecy leven en daar ook niet uit kunnen komen, omdat we nou eenmaal hier in dit leven met een menselijk brein te maken hebben, dan kunnen we maar beter zorgen dat we een mooie prophecy hebben. Dat is de hele truc. Dat is wat ‘je creëert je eigen werkelijkheid’ betekent. Je richten op waar je wilt zijn, wie je wilt zijn en wat je wilt leven. Je realiteit kun je maar ten dele beïnvloeden, maar je werkelijkheid is aan jou.
Misschien kun je niet alle bomen in je leven vermijden, ons brein is ons brein en het leven legt op ons pad wat het wil, maar jij bepaalt hoeveel impact een eventuele klap op jouw leven heeft. Het punt is dat we in ons systeem te maken hebben met een heleboel automatische, onbewuste en reflexmatige patronen. Middenin een ongeluk kun je niet ineens aan iets heel anders gaan denken dan aan die boom. Net zoals je met je bewuste gedachten niet ineens kunt zorgen dat je je waardevol voelt, terwijl er heel diep vanbinnen een gevoel van waardeloosheid verstopt zit. Maar dat het niet ineens kan, wil niet zeggen dat het onmogelijk is.
Onbelemmerd liefhebben
Dat is wat ‘voluit leven’ en ‘onbelemmerd liefhebben’ voor mij betekent. In de afgelopen vijftien jaar heb ik mijn volledige prophecy veranderd. En dat is geen gemakkelijk werkje. Het betekent dat ik een heleboel onderliggende belemmerende overtuigingen heb aangekeken, doorvoeld en doorleefd. En niet alleen dat, ik heb dit gedaan terwijl ik middenin alle pijn en verdriet, soms bleef vasthouden aan dat ik diep geloof dat het leven me helpt.
En daar begint het mee. Een diep gevoel van liefde voor het leven. Een diep gevoeld lichtpuntje in jezelf. Hoe klein ook. Een vonkje. En vonkje van een ervaren waarheid die anders is dan je tot nu toe hebt geleefd en ervaren. Een vonk van liefde. Dat is je start. Dat kun je koesteren. En van daaruit kun je groeien. Als we dan toch in een self fulfilling prophecy leven, laten we daar dan ook gebruik van maken. En de werkelijkheid creëren waar wij ons echt helemaal goed bij voelen. Voor iedereen verschillend, zodat we elkaar in liefde aanvullen in dit prachtige leven van ons.
Ik ben heel benieuwd wat jouw ervaringen zijn met het leven van jouw self fulfilling prophecy. Laat gerust een reactie achter.
