We leven in een wonderlijke tijd, waarin angst en onzekerheid lijken te overheersen. Maar is dat werkelijk zo? Als ik me even ‘loskoppel’ van het collectieve gevoel en puur naar mijzelf kijk, dan voel ik juist een enorme rust. Het lijkt bijna taboe om dat toe te geven, maar het is wat ik voel. Een diepe rust, een vertrouwen dat alles goed komt, een diepere verbinding met anderen, juist nu we minder bij elkaar komen. En ik zie dat bij meer mensen, alsof er voor ons allemaal een adempauze is, een periode die ons gegund wordt om naar binnen te keren. Ons te verbinden met onze gezinnen, met onszelf, met mensen die we liefhebben.
Wees een baken
Deze tijd vraagt van ons, degenen die kunnen intunen op het vertrouwen in ons, dat we ons laten zien. Juist nu het lastiger lijkt. Juist nu we misschien niet durven te zeggen wat we echt voelen, omdat zovelen in angst zitten. Het is tijd dat de lichtwerkers zich laten zien. (Ik hou persoonlijk niet echt van het woord ‘lichtwerker’, omdat het voor mij lijkt te impliceren dat iemand anders dan in het donker leeft en daardoor minder is, wat natuurlijk onzin is. Maar iedereen weet wat ik ermee bedoel en voelt diep vanbinnen wel of hij zich er toch ergens mee identificeert.) De kans is groot dat jij, als jij dit leest, je al geroepen voelt om iets te doen, maar misschien weet je nog niet wat. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk te zijn. Door jouw eigen energie en vertrouwen hoog te houden en dat te laten zien, kun jij een baken zijn voor anderen. Iets waar ze op af kunnen stemmen en houvast aan hebben.
Deel jouw wijsheid
Komen er woorden in je op? Woorden van liefde, licht en vertrouwen? Deel ze dan! Laat je niet meer tegenhouden door al die stemmetjes in je hoofd. Het is niet meer de tijd om je te laten tegenhouden. Ik weet het, want ik voel het. Geloof me, deze tekst is – in ieder geval voor mijn gevoel – vele malen ‘zweveriger’ dan ik normaal deel. Mijn hoofd, mijn ego als je het zo wilt noemen, vindt er van alles van. ‘Wat zullen mensen wel niet van me denken?’ ‘Ook mijn bekenden kunnen dit lezen en dan vinden ze van alles van me.’ ‘Ze gaan me vast zweverig noemen.’ Sterker nog: Ik vind er zelf ook van alles van. Ik vind mezelf ook wat zweverig nu. Ik deel hele andere dingen dan normaal. En toch voelt het nu juist. Het voelt als wat ik moet doen nu, wat ik er ook van vind. Dus leer van mijn proces: Ja, het is eng, maar ik doe het toch.
Zet een stap
Ik raadde laatst nog iemand aan die ook naar buiten wilde treden in deze tijd, met haar gave, haar talent: Zet een stapje, klein genoeg dat het je lukt, maar zo groot als je kan. Je kunt iedere dag een stapje zetten, klein genoeg om behapbaar te zijn, groot genoeg om wat te ‘stretchen’, zodat je ook buiten jouw comfort zone komt en je steeds wat meer laat zien. Bedenk: Wat heb ik de wereld nu te bieden? En zet een stap(je) om dat te realiseren. Wat is datgene dat jij kunt bijdragen? Het hoeft niet eens compleet uniek te zijn, dat ben jij namelijk al! Dus laat het lekker zijn wat het is, ook als je overtuigd bent dat zoveel anderen het al gezegd hebben, ook als je denkt dat zovelen hetzelfde doen. Ieder baken is er een, wie weet voor wie jij diegene bent aan wie ze houvast hebben.
Deel je met me: Welke stap ga jij zetten vandaag?
