Ooit stond ik gemoedelijk bij een voetbalstadion, samen met een flink aantal supporters van de thuisclub, toen opeens een groot aantal fans van de bezoekende partij, hun clublied zingend, voorbij kwam lopen aan de overkant. De sfeer was niet per se direct heel dreigend, integendeel eigenlijk, maar het was mij en iedereen om me heen onmiddellijk duidelijk dat hier twee partijen tegenover elkaar stonden, al was het maar als fans van twee verschillende clubs, elk uit een andere stad, met verschillende identiteiten. De Hoofdstad en de Havenstad. Het grote geld versus de volksclub. En dat kan botsen zoals je weet.
Ik verstrakte. De warme sfeer verkoelde in een paar seconden en wij, de Hoofdstad, werden massaal stil. Mijn allereerste instinctieve reactie was dicht bij mijn eigen groep te blijven. Ik zag de rood-wit-zwarte voetbalsjaals om de nek van de mannen aan de overkant en ik voelde het gevaar van een mogelijke confrontatie. Ondertussen liepen de bezoekende fans op gepaste afstand vrolijk en rustig door naar hun uitvak. Ze scandeerden “hand in hand kameraden”. Ik keek nog eens en zag ineens hoeveel zin de kinderen, en de ouders die meeliepen, hadden in de wedstrijd. Glimlach en schmink op het gezicht. Rood en Wit.
Oordeel
Toen werd ik wakker… en ik realiseerde me meteen dat mijn droom me vertelde dat ik te snel stelling neem in het leven, te snel zaken verdeel in goed of slecht, veilig of onveilig. Club A of Club B. Dat ik vaak direct een oordeel heb over een situatie. Zo zit het! Dat ik regelmatig vanuit angst en een vals gevoel van veiligheid kies. Dat ik dit in mijn jeugd had geleerd, uit zelfbescherming. Snel kunnen inschatten welke situatie of persoon`goed´of `slecht´ was. Ik voelde intuïtief wel dat ik daardoor nog het een en ander miste. Dat ik een wijder blikveld zou hebben als ik mijn bekrompen, kleine, soms angstige kijk zou durven verruimen. Ook die op mezelf. Dat een zekere mate van (meer) neutraliteit en openheid in het leven me misschien wel veel meer zou kunnen opleveren. Meer verbinding en liefde in mijn leven.
In mijn jeugd, jaren 70/80, heb ik met veel plezier gevoetbald in steeds hetzelfde team, van mijn 7e tot mijn 13e. En één van de dingen die ik vanbinnen niet begreep, was wat ik steeds meer om me heen zag: naarmate wij jongetjes samen ouder werden, werd het om ons heen meer en meer de norm om niet alleen fan van Club A te zijn, maar ook vooral tegen Club B te zijn. Als je voor Feyenoord bent, dan ben je tegen Ajax en andersom. Ouders en volwassenen (grote mensen noemden we die als kind, weet je nog?) om ons heen gaven het voorbeeld. Hooligans kwamen in het nieuws.
Wij en zij
De wijdverbreide en genormaliseerde agressie tegen andere clubs en hun fans in de jaren 80 is de reden waarom ik in mijn jeugd niet op mijn team, maar wél op clubvoetbal ben afgeknapt en ging tennissen. Lekker individueel, man tegen man. Nu kijk ik alleen nog maar heel af en toe een voetbalwedstrijd en al voel ik, in tegenstelling tot mijn droom, blijvend sympathie voor volksclubs wereldwijd – omdat ik geloof dat arbeiders het succes van hun club het hardste nodig hebben in hun meestal harde leven – ik hou daarnaast ook van het mooie aanvallende voetbal en de branie van Ajax. En Eindhoven is wat mij betreft de gekste. Maar collectief bestaat de verdeling tussen wij en zij, boven en beneden de rivieren, netnummer 010 of 020, tegenwoordig misschien meer dan ooit in de maatschappij.
Ik zie de wereld van nu wel eens als een heel groot voetbalstadion waar we met zijn allen in zitten. Immense rijen met mensen, steeds hoger, in een cirkel. En wij? Wij wijzen daar massaal naar beneden en opzij, en oordelen over anderen. Identificeren ons met Club A en zijn tegen Club B. Moet je zien wat hij of zij doet, wat zij doen, dat kan niet, dat hoort niet zo. We zien niet dat er ook altijd wel iemand hoger of opzij van ons zit die hetzelfde doet. Hij/zij wijst naar naar jou en oordeelt over jou. Moet je zien wat hij doet, wat zij draagt, wat hij zegt. We zien helaas nog niet collectief in dat we eigenlijk naar onszelf wijzen, met zijn allen in één stadion zitten – verbonden als één – en allemaal dezelfde wedstrijd spelen, alleen met een ander perspectief.
Niet te snel stelling nemen kan, als je niet direct oordeelt over jezelf en anderen, als je je mind niet toestaat om meteen een mening te vormen, als je niet direct woorden geeft aan je eerste gevoel, niet meteen je hoofd gebruikt maar eerst je hart laat spreken. En het helpt als je niet bij voorbaat voor Club A bent én openstaat voor het bezoek van Club B. Als je eerst even stil en bij jezelf bent voordat je oordeelt. Je thuisvak kan enorm vergroot worden als je je durft te verbinden met het uitvak.
Innerlijke rust
Mij heeft het in mijn leven enorm geholpen om steeds iets neutraler te worden, al ben ik me ervan bewust dat ik me nog regelmatig met de thuisploeg identificeer. Maar ik werk eraan om niet te snel een mening of oordeel te vormen. Neutraliteit geeft een immense innerlijke rust, ze komt uit je hart. Het bracht mij meer zelfliefde en zelfvertrouwen door te leren minder (snel) over mezelf en anderen te oordelen en neutraal te staan tegenover de (mening van een) ander. Tegenover `wat er gebeurt´. Mijn hart open te houden. Ik kreeg daardoor ook veel meer verbinding, met mezelf en anderen.
Ik heb in 2019 een heel leuk spontaan en geanimeerd gesprek gehad, in een boemeltreintje in Portugal, met een oudere dame van ver over de 80 die alleen haar eigen taal sprak en ondanks dat ik me alleen oppervlakkig (sociaal) kan redden in het Portugees, kon ik haar vrijwel direct volledig begrijpen en zij mij. We glimlachten vrijwel de hele tijd naar elkaar vanwege de warme hartsverbinding die er direct was.
Waar ik vroeger meestal mijn uit zelfbescherming geadopteerde clubkleuren als masker opzette als ik met anderen sprak, durf ik tegenwoordig mezelf te zijn. Te ervaren. Ik ben er ruim 10 jaar bewust mee bezig geweest na die droom, maar ik verbind me als ik wil tegenwoordig vrij makkelijk met mensen door mijn inmiddels open hart en meestal open blik. Ik stel eerst vragen in plaats van direct een oordeel te vormen. Ik heb geleerd dat als je spreekt vanuit je hart en van daaruit ook vragen stelt aan mensen en neutraal naar ze luistert, je je wereldwijd met vrijwel iedereen kunt verbinden. Zelfs al spreek je hun taal misschien niet helemaal of draag je andere clubkleuren, je begrijpt elkaar toch wel!
PS:volg me hier op Instagram, of Linkedin
