Thuis, bij mijn gevoelige zoontje, maar ook in mijn werk, met jongeren met autisme, merk ik dat kinderen van nu enorm behoefte hebben aan authenticiteit. Iets wat in de “volwassen wereld” vaak ver te zoeken is. Vooral de gevoeligere kinderen, prikken vaak door de maskers van volwassenen heen. Soms met flinke verwarring tot gevolg.
Stel je voor dat je als kind voelt dat je juf verdrietig is, maar ze doet net of ze blij is. Of ze doet alsof ze boos op je is, omdat ze wil dat je naar haar luistert, maar je voelt dat ze je grappig en juist heel lief vindt. Het ene kind zal hierdoor erg in verwarring raken en dit uiten of juist in zichzelf keren. Een ander zal de volwassene niet meer serieus nemen.
Als je het masker draagt dat je zo gewend bent, maar er zit een heel ander gevoel onder is dat natuurlijk erg onduidelijk. Dit kan ook kinderen met de diagnose autisme dwars zitten. Het algemene idee is dat zij niet door hebben wat anderen voelen, zich niet in kunnen leven. In sommige gevallen is dit echter andersom, ze kijken recht door je heen en raken in de war door de verschillende signalen die er binnen komen. Met “storing op de lijn” als gevolg. Hoe kun je adequaat reageren als je niet weet waarop? En hoe kun je iemand vertrouwen als je niet weet wie ze echt zijn? En zeker bij jongeren met autisme geldt: Als het vertrouwen eenmaal verloren is, krijg je het niet makkelijk meer terug.
Dit geeft ons als volwassenen, in interactie met kinderen en jongeren dus een taak: Wees authentiek! Doe wat je zegt en laat zien wie je echt bent. Aan maskers hebben kinderen en jongeren niets en die zijn ook niet nodig. Misschien veroordelen andere volwassenen je als je je ware aard laat zien, maar aan kind zal dat niet doen. Bovendien willen we hen niet aanleren om zich ook te verschuilen, toch? Wij hebben al lang genoeg geleerd dat we niet goed genoeg zijn zoals we zijn, laten we het niet meer doorgeven aan de volgende generatie. En als je eerlijk bent, voelt het toch ook veel fijner om jezelf te zijn? Dus besteedt de komende tijd eens aan het vinden van wie je echt bent en probeer diegene vaker te laten zien, om alvast te oefenen. Zodat je naar kinderen toe kunt zijn wie je echt bent. Want ook jij bent goed, precies zoals je bent!
