Toen ik 24 was, liep ik enorm vast. Ik zat geestelijk, lichamelijk en qua energie aan de grond. Ik had twijfels over alles, wist niet meer wat ik wilde, wie ik was of waar ik gelukkig van werd. Ik had vele lichamelijke klachten en was alleen maar moe. Ik kon nergens meer energie voor opbrengen of plezier uit halen.
Hoe ik hieruit kon komen, wist ik niet. Dat er niemand leek te zijn die een antwoord voor mij had, frustreerde mij enorm. Ik werd van het kastje naar de muur gestuurd, ik probeerde van alles en niets leek te helpen. Dan moet ik zeker weer zelf het wiel uitvinden… moet ik het zeker weer alleen doen…, waren de gedachten die door mijn hoofd gingen. Want het allemaal alleen doen, er alleen voor staan, dat was wat ik kende.
En ergens was ik er diep vanbinnen ook van overtuigd dat niemand mij echt begreep en dat ik zelf dus ook de enige was die het kon doen…
Waar is het stappenplan?
En toch had ik steeds weer die edele hoop dat er ergens een stappenplan voor me klaar zou liggen.
Dat er ergens iemand was die mij begreep en mij exact kon vertellen wat ik moest doen, wanneer ik dat moest doen en hoe ik dat moest doen. Dat was wat ik wilde!
En dat was dus ook waar ik actief naar op zoek ging. Op internet, bij artsen en therapeuten. In cursussen, workshops, opleidingen. Zelfhulpboeken, blogs, podcasts. Noem maar op.
Ik kwam erachter dat er genoeg stappenplannen te vinden zijn, als je er naar op zoek gaat.
Helaas was er geen enkel stappenplan dat werkte voor mij.
Was ik dan raar? Was ik dan weer eens een apart geval?
Waarom werkt dit voor iedereen, maar niet voor mij?
Het effect daarvan werkte averechts. Ik ging me er alleen maar slechter en eenzamer door voelen, mijn zelfvertrouwen kelderde en ik voelde me steeds meer een mislukking.
Waarom kon ik dit niet?
Nu ik er, jaren later, op terugkijk weet ik dat het niet aan mij als persoon lag. Ik was geen mislukking. Ik stelde gewoon de verkeerde vraag.
‘Hoe dan?’ is de verkeerde vraag.
De Hoe vraag is een vraag die ik alleen zelf kan beantwoorden. Dat kan niemand anders voor me doen. Elk mens is uniek. Er is niet 1 oplossing of 1 stappenplan dat voor iedereen werkt. En het antwoord is niet te vinden in de buitenwereld, maar enkel in mijzelf.
Ik moest mijn eigen pad lopen, mijn eigen pad gaan ontdekken. En dat pad vind ik niet door te kijken naar anderen en door me aan te passen aan de buitenwereld. Dat pad vind ik enkel en alleen wanneer ik durf stil te staan. Wanneer ik naar binnen durf te kijken, wanneer ik durf te gaan voelen wat er te voelen valt. Wanneer ik mijn eigen innerlijke kompas durf te gaan volgen. Ongeacht hoe eng en ongemakkelijk dit is. En ongeacht wat de buitenwereld daar voor oordeel over heeft.
Wat zijn dan de juiste vragen?
Ik besef dat dit heel erg vaag klinkt op het moment dat jij niet gewend bent om contact te maken met jezelf. En dat je de neiging hebt om nu te vragen: “Ja, maar hoe doe ik dat dan? O nee… ‘Hoe’ was niet de juiste vraag, maar wat is dan wel een juiste vraag?”
Op het moment dat je hier tegenaan loopt, zijn er een aantal vragen die die jou wel verder kunnen helpen. De Waar, Wat en Wie vragen.
Waar komen dit gevoel of deze klachten vandaan?
Soms zijn klachten of gevoelens heel duidelijk te verklaren. Bijvoorbeeld: ik heb gisteren flink gesport en daarom heb ik vandaag spierpijn. Maar heel vaak doen we aannames over vage klachten: ik zal wel te hard gewerkt hebben. Of: het zit in de familie. Maar is dat zo? Is dat werkelijk een reden om je zo te voelen? Durf eens echt nieuwsgierig te zijn, durf vraagtekens te zetten en een laagje dieper te kijken.
Dit zou je bijvoorbeeld kunnen doen doormiddel van schrijfoefeningen, schrijf de situatie en je eerste aanname op en ga jezelf dan op papier bevragen. Die hoofdpijn die zit in de familie, want mijn moeder en oma hebben het ook. Klopt deze aanname? Ja. Oké, wat zijn dan de overeenkomsten tussen jou, je moeder en je oma? etc.. schrijf intuïtief alles op wat er in je opkomt ook al klinkt het voor je hoofd niet logisch, zo kan er veel duidelijk worden. Ben je niet zo van het schrijven, dan werkt erop mediteren, erover filosoferen, tekenen of uitbeelden misschien beter voor jou. Wat werkt is voor iedereen anders, ontdek wat voor jou het beste werkt.
Wat wil mijn lichaam mij vertellen?
Lichamelijke klachten en gevoelens zijn er niet voor niets. Het zijn signaalfuncties. Het is de manier waarop jouw lichaam met jou communiceert. Neem dus niet meteen een pijnstiller wanneer je hoofdpijn hebt zodat je weer door kunt gaan, maar sta even stil en vraag je af wat jouw lichaam jou wil vertellen met deze hoofdpijn? Als je op die manier met je lichaam gaat samenwerken, kom je veel makkelijker in balans. Om dit te bereiken kun je het beste even rustig gaan zitten en naar de pijn toe gaan. Voel maar eens: Waar zit het precies? Hoe voelt het? Wees nieuwsgierig zonder oordeel. En dan kun je op dezelfde manier als ik in de vorige alinea beschreef gaan onderzoeken wat dit gevoel jou wil vertellen. Het antwoord zit namelijk al in jezelf, je moet alleen de deur even zien te vinden waar het achter verscholen zit.
Wie kan mij hierbij helpen?
Wie kan mij helpen om dit beter te begrijpen of om mij te leren hoe ik ermee om kan gaan? Wie kan mij helpen hoe hiernaar te handelen zodat ik weer meer in contact met mezelf kom?
Vind je het lastig om de Waar en Wat vragen zelf te beantwoorden, of om er actie op te ondernemen, wees dan niet bang om hulp te vragen. Het is niet zwak om hulp te vragen. Het is juist heel krachtig en kan je veel tijd, energie en frustratie besparen!
Ik ben benieuwd, is dit herkenbaar voor jou? Waar sta jij op dit moment?